Και την ώρα που η λίμνη ντύθηκε στο ασήμι της και άρχισε να μετράει με λαχτάρα τις ανάσες της ως την αυγή, τότε ακριβώς τα φώτα της πόλης βαριεστημένα ανάβανε ένα-ένα και από το κατάλευκο καμπαναριό, που ντύθηκε στα χρυσά για χάρη του ήλιου που έσβηνε, ακούστηκε ο ήχος της καμπάνας, κάλεσμα των πιστών σε ύμνους ανοιξιάτικων χαιρετισμών...
μια ομορφη εικονα για ενα ξεχωριστο ηλιοβασιλεμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυχτερίδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς κάνουμε τα ηλιοβασιλέματα ξεχωριστά.Μόνο γιατί σταθήκαμε και συνομιλήσαμε μαζί τους.
(νυχτερίδα του φωτός,ήσουν και εσύ εκεί,στο χρυσό φως του δειλινού...)
"Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα πολλά αδιάβαστα και ξεκίνησα από εδώ :)
Καλησπέρα
έχεις μέσα σου αγάπη·και υπομονή! Να είσαι καλά...φιλιά πολλά:)
Διαγραφή