Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Η θεία Πολυξένη,η «παλιοπαστρικιά».



Η θεία Πολυξένη, ήταν η αγαπημένη μου. Δεν επρόκειτο για θεία ακριβώς, εξ αγχιστείας συγγενής ήτανε, αλλά καθώς όλοι την αποκαλούσανε έτσι, το συνήθισα και εγώ. Να φανταστείς, ακόμα θεία Πολυξένη την αποκαλώ, και ας έχει χαθεί πια η συγγένεια που μας συνέδεε τότε. Το σπίτι της ήτανε από τα πιο αγαπημένα μας. Κάθε Κυριακή απόγευμα, εκεί συναντιόμασταν όλοι .Και λέγοντας όλοι, εννοώ εκείνους τους συγγενείς τους οποίους μας ένωνε  μια συμπάθεια που άγγιζε απαλά τα όρια της φιλίας. Το σπίτι της, από τα πιο ευρύχωρα (για να χωράμε άνετα)και από τα πιο φιλόξενα, το θεωρούσαμε λιγάκι σαν δικό μας, τόσο οικεία μας έκανε και νοιώθαμε. Τον χειμώνα στο μεγάλο σαλόνι με το τζάκι στην γωνιά, (που ήταν το βασίλειο της θείας Πολυξένης)και το καλοκαίρι στον κήπο, τον υπέροχο κήπο του θείου Κωστή  με τις πολλές τριανταφυλλιές  και ολάνθιστες θαρρώ όλες τις εποχές του χρόνου. .Η θεία Πολυξένη, καλή ήτανε, αγαπημένη επίσης, τέλεια μαγείρισσα χωρίς καμία αμφιβολία,(τα αξεπέραστα γλυκά της ακόμα ονειρεύομαι)αλλά είχε ένα φοβερό ελάττωμα-προτέρημα. Ήτανε «τρελή» με την καθαριότητα!(Φαντάζομαι πως ακόμα και τώρα, παρόλο το περασμένο της ηλικίας της, έτσι είναι.) Το σπίτι της άστραφτε από πάστρα, την σκόνη την μυριζότανε από μακριά, έβλεπε τα ίχνη της εκεί που κανένα άλλο μάτι δεν μπορούσε να δει, την κοιτούσαμε με μεγάλη απορία κάτι τέτοιες στιγμές κανείς όμως δεν τολμούσε να της φέρει αντίρρηση, τόσο σίγουρη πως είχε δίκιο ήτανε.
Κάθε μήνα, συνήθως το τελευταίο Σάββατο του μήνα, ανέβαινε στην σκάλα και σαπούνιζε τα πάντα. Από ταβάνια μέχρι πόμολα, και από τζάμια μέχρι κάγκελα της αυλής. Γυάλιζαν τότε τα μάτια της και κανείς δεν έπρεπε να την ενοχλήσει, έως ότου τελείωνε την δουλειά της. Ο θείος Κωστής την που την ήξερε καλά, προσπαθούσε κάτι τέτοιες ώρες να την αγνοεί όσο μπορούσε. Σαν γύριζε από την δουλειά, έπιανε την γωνιά του και προσπαθούσε να περνά απαρατήρητος. Έτσι και τολμούσε να παραβιάσει τους άγραφους κανόνες που αφορούσανε το τελετουργικό της καθαριότητας την είχε «βαμμένη» που λέμε. Άκουγε τότε τον εξάψαλμο, θύμωνε και κείνος πολύ («δεν μπορεί κανείς να ησυχάσει, ούτε στο ίδιο του το σπίτι παλιοπαστρικιά», της έλεγε και αποχωρούσε εξαπολύοντας και άλλες βρισιές. Αρκετές φορές έβρισκε καταφύγιο στο σπίτι μου, «βάλε ένα τσιπουράκι και μην μιλάς» μου έλεγε μέχρι να ηρεμήσει. Εκείνη πάλι ηρεμούσε μόλις τελείωνε τις δουλειές. Γινότανε τότε άλλος άνθρωπος. Γαλήνευε το πρόσωπό της και άρχιζε τα χαμόγελα και τις γαλιφιές. Ότι σκοτεινό κυριαρχούσε στην μορφή της ,σαν από θαύμα εξαφανιζότανε. Έριχνε μια ματιά τριγύρω της, καμάρωνε με ικανοποίηση το έργο της, «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά» έλεγε, και δεν μπορούσε κανείς να την αντικρούσει. Υπέκυπτε φυσικά και ο θείος Κωστής, «θα σε κανονίσω την άλλη φορά» της έλεγε, και παραδινότανε αμαχητί. Την τελευταία όμως φορά που τον έβγαλε από τα όριά του, δεν ήπιε τσιπουράκι για να ηρεμήσει. Πήγε στον κήπο, γέμισε έναν κουβά με χώμα, επέστρεψε στο πεντακάθαρο σπίτι της Πολυξένης, και με μάτια που άστραφταν από μια  ικανοποίηση που του έδινε η εκδίκηση, μπρος στα  έκπληκτα μάτια της άδειασε το περιεχόμενο του κουβά σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού. Δεν άφησε ούτε την εξωτερική κάτασπρη μαρμάρινη σκάλα. Με μεγάλη χαρά και κάτω από μια βροχή που έπεφτε ήσυχα, κατάφερε να την μετατρέψει από πεντακάθαρη στον χειρότερο  εφιάλτη της «παλιοπαστρικιάς» συμβίας του. Ύστερα, ήσυχα-ήσυχα, πήγε στην κουζίνα και σαν να μην είχε συμβεί τίποτα απολύτως, με αργές και ήρεμες κινήσεις, έκανε το καφεδάκι του. Το ότι η θεία Πολυξένη δεν έπαθε εγκεφαλικό εκείνη την ώρα μάλλον θαύμα  είναι, το οποίο οφείλεται πιθανόν στο ότι ήτανε εκείνον τον καιρό αρκετά νέα. Δεν ξαναμίλησε ποτέ γι’ αυτό, και από κει και πέρα, μέχρι που πέθανε ο θείος Κωστής ποτέ δεν ξανάρθε στο σπίτι μας Σάββατο απόγευμα να μας πει  την γνωστή φράση: «βαλε ένα τσιπουράκι και μην μιλάς»…


(Το παρόν ποστ, είναι αφιερωμένο σε μια άλλη αγαπημένη «Πολυξένη», η οποία μόνη της γνωρίζει τους λόγους της αφιέρωσης ετούτης…J)

28 σχόλια:

  1. Τέλειο!!!!!Γέλασα πολύ.
    Εσύ μπορεί να το αφιέρωσες κάπου συγκεκριμένα,είμαι σίγουρη όμως,πως πολλές "παστρικές Πολυξένες"θα πάρουν το μάθημα τους,αν δε το πήραν ήδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προς ανώνυμος:
    Για όλες τις "Πολυξένες"της ζωής μου και για την "Πολυξένη"μέσα μου,με μια διάθεση πειράγματος και μπόλικης αυτοκριτικής διάθεσης!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσοχή στην Πολυξένη μέσα σου!
    Στρωμένα και άψογα δεν υπάρχουν.
    Το έδωσες με τόση δόση χιούμορ που βλέπω τον θείο να πετάει τα χώματα!
    Σε φιλώ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστός ο κ. Κωστής! Έπρεπε να το έχει κάνει από χρόνια!
    Ξέρω μια, που σφουγγαρίζει και την ταράτσα!!! Κάνει καθαριότητα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και παίρνει και γυναίκα για ένα σπίτι σε όροφο 12 τετρ...Πάντως έχω διαβάσει κάπου ότι αυτό κάπως το λένε και με ένα χαπάκι συνέρχεσαι λίγο...
    Να μη σου τύχει να συμβιώνεις!!Μαρτύριο..
    Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Xα, χα, χαα!
    Μάλλον η λέξη "υποχόνδριος" δεν ήταν και τόσο διαδεδομένη τότε! Νομίζω επίσης πως πάνω-κάτω, όλοι είχαμε εναν θείο ή μια θεία ή μία οικογένεια που θύμιζε τη δική σου!
    Να 'μαστε καλά να θυμόμαστε, γιατί τελικά, το μόνο που δεν μπορούν να μας πάρουν, είναι τις αναμνήσεις μας!

    πολλές γλυκιές
    καλησπέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγόνη μου,
    καλά κάνεις και μου υποδεικνύεις "τρωτά σημεία"!...Όσο για το χιούμορ,σώζει πολλές φορές!Την καλημέρα μου...
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. sofia,
    Δεν υπάρχουν χαπάκια,ούτε συμβουλές που να "πιάνουν",στο λέω!Μόνο δραστικές λύσεις,όπως ο ήρωας της ιστορίας.Αν και... ούτε για το:
    "και ο άγιος,φοβέρα θέλει" είμαι σίγουρη...
    Φιλιά Σοφούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μετεωρίτης:
    Μην μου την βρίζεις..είναι η αγαπημένη μου,αν ακούσει το "υποχόνδρια" θα φρινιάξει στο λέω!(χαχαχαχα...)
    :))
    (Και...,πού είσαι εσύ;Βουντού σου κάνανε οι παπάδες;Άντε και μας λείπεις...)
    Φιλιά,σταυρωτά και νόστιμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεια σου βρε "θείε κωστή" με τα τσιπουράκια σου!!
    Δεν είναι τυχαίο που στο τραγούδι του Κώστα Καλδάρα αποκαλείται Άγιο!!!
    Σπαρταριστή απόδοση :))
    Φιλιά
    Καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. gvarvakis,
    Δεν το συζητώ για την αγία του ιδιότητα Γιώργο!Δάκρυ της Παναγίας το αποκαλούσε ένας αγαπημένος μπαρμπα-Γιάννης μας!
    Σ ευχαριστώ..Τα φιλιά μου!
    Να περάσεις όμορφα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα,
    δεν θα ξαναπώ κακιά κουβέντα, ποτέ, ποτέ, ποτέ! Που να'ξερε ότι χρόνια μετά θα γραφόταν η ιστορία της, ε;!

    καλημέρες
    (γράφω, γι'αυτό χάθηκα. Δεν προλαβαίνω!)

    καλημέρες και καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Διδακτική ιστορία.
    Όλα με μέτρο και χωρίς υστερίες πες της "Πολυξένης"
    Αλλά τώρα που το διαβάζω σκέφτομαι, μήπως έχουμε μία Πολυξένη μέσα μας.
    Η κόρη μου λέει, "αν βγεις στον κήπο ξεχνάς να έρθεις μέσα".
    Δίνω και συμβουλές τρομάρα μου.

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μετεωρίτης,
    Αυτό που γράφεις,νομίζω πως πρέπει να το διαβάσουμε και μεις στην ώρα του...Ενημέρωση θέλω,φιλιά!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θαλασσένια μου,
    Όταν κάποιος μπαίνει μέσα σε κάποιο από τα "τρυπάκια"του,δύσκολα καταλαβαίνει η κατανοεί τι του λένε...Καταλαβαινόμαστε νομίζω...:)))
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγραμπελάκι, καλησπέρα,
    παιδικά βιβλία γράφω! Μόλις τέλειωσα μία καινούργια σειρά, ουφ... γι'αυτό εξαφανίστηκα! Ξεφεύγεις πολύ όταν γράφεις για παιδιά... να! δες η Τζίνα Ρόουναλντς! Έγραφε λέει για να ξεφεύγει από τη δυστυχία και... "ξέφυγε" τόσο-που έγινε μία από τις πιο πλούσιες και διάσημες συγγραφείς στον κόσμο! Χαχα!

    (πλάκα κάνω η ψωνάρα)

    φιλάκια, τι ζέστη είναι αυτή σήμερααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μετεωρίτης,
    Θέλω λεπτομέρειες!Μέχρι και αφμ μη σου πώ!
    :))
    (χωρίς πλάκα...!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εσυ μπορει να το αφιερωσες στη Θεια σου την Πολυξενη αλλα ειμαι σιγουρη πως πολλες Πολυξενες πηραν το μαθημα τους μεσα απο το κειμενο σου! Καλη η καθαριοτητα η υπερβολη ομως βλαπτει !
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. xeimwniatikhliakada,
    Μα...γιαυτό το έγραψα!Προσπαθούσα να συνετίσω την κολλητή μου!Σ' αυτήν το αφιέρωσα...Άδικος κόπος βέβαια...
    Φιλιά και καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ααααααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καμηλιέρη,
    ως εδώ ακούστηκε!:)))
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωωωχ κι εγώ παστρικιά είμαι. Έτσι να τα βλέπω αυτά!

    Καλό σου βραδάκι καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα,
    Έχε το νου σου μόνο!Παν μέτρον άριστον...
    :)))
    Φιλιά και καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αααχ καλή μου Αγράμπελλη, μου θύμισες τη μανούλα μου. Η περιγραφή της Πολυξένης της ταίριαζε "γάντι". Ακόμα και η περιγραφή του θείου Κωστή ταίριαζε στον πατερούλη μου που υπήρξε επίσης ευρηματικός. Ενα μεσημέρι απιστρέφοντας απ΄τη δουλειά η μανούλα μου είχε "γλύψει" το σπίτι ώς συνήθως, και του πήγε τρεχάτη τις παντόφλες στην πόρτα. Δεν το άντεχε η μπαμπούλης μου αυτό. Τις δέχτηκε όμως και πρίν προλάβει να σκύψει η μανούλα μου να πάρει τα λασπωμένα απ΄τη βροχή παπούτσια του, τα άδραξε πρώτος και τα πέταξε με δύναμη πίσω της μέσα στο σαλόνι. Ομηρικός καυγάς ακολούθησε βεβαίως.

    Το αποτέλεσμα? Εγώ σήμερα ποτέ δεν ευχαριστιέμαι την καθαριότητα του δικού μου σπιτιού όπως αυτή της καλής μου. Απ'τη στιγμή που έφυγε εκείνη όλα εξιδανικεύτηκαν. Καλή σου μέρα Αγράμπελλή μου, χαίρομαι που σε βρήκα. Ας είναι καλά το περιβόλη του Ηφαιστίωνα, από κεί σε ακολούθησα.......

    Επίσημο blog: http://glykeiapiperoriza.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τι γλυκό άρθρο! Πόση αγάπη γεμίζουν τη καρδιά του παιδιού όλοι οι θείοι με τις παραξενιές τους..
    Μου άρεσε πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μα γιατί της το έκανε αυτό;.....του λάχιστον να υπήρχαν τα Ντετόλ τότε!!


    Και, επειδή η ζωή είναι μικρή, και πρέπει να καταθέτουμε κάποιες σκέψεις μας και να μην χάνονται,άρχίζω και ποστάρω κάποια διηγήματά μου στο μπλογκ μου….Εχτές ανέβασα ένα, ορμώμενη από αναμνήσεις και σκέψεις για το μπαμπά μου….Είναι κάτω από κάποιες σατιρικές φωτό,και, επειδή το είχα μέρες αποθηκευμένο, είναι η τέταρτη ανάρτηση από την κορυφή……αν θες και όποτε έχεις χρόνο ρίξτου μια ματιά…...Πολλά φιλιά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ginger,
    έχει κάτι γλυκύτατο το σχόλιό σου..αποπνέει την αγάπη σου για κείνη..
    Καλά να είσαι,χαίρομαι που σε συναντώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Marina,
    οι αναμνήσεις οι αγαπημένες μας,κομμάτια της ζωής μας!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ειρήνη μου,
    το διάβασα ήδη και ξέρεις πια πως πολύ μου άρεσε...


    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...