Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Ο εφιάλτης έρχεται;

Δεκατέσσερις άνθρωποι σήμερα έχασαν την δουλειά τους στην επιχείρηση που εργάζομαι

εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.Μπροστά μας είναι ο χειμώνας με το ακριβό πετρέλαιο (και

όχι μόνο). Ο εργοδότης αδυνατεί να ανταπεξέλθει στα τεράστια έξοδα της επιχείρησης καθώς

οι παραγγελίες από οίκους του εξώτερικού σταμάτησαν απότομα. Σαν πρώτο μέτρο

αποφασίστηκε η μείωση του προσωπικού στους εντελώς απαραίτητους.Ποιός μπορεί να

υπολογίσει την συνέχεια;

Με όλα αυτά τα καθόλου ελπιδοφόρα για το μέλλον που έρχεται, πως να καταφέρω να

ευχηθώ αισιόδοξα καλό μήνα;

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

τρείς μέρες



Δεν ξέρω τι στο καλό μου συμβαίνει εσχάτως και θέλω

συνεχώς να τεμπελιάζω σαν χορτασμένη γάτα στο

τζάκι.Τις τελευταίες τρείς μη εργάσιμες μέρες, το μόνο

που κάνω είναι να κάθομαι στον καναπέ μου βλέποντας

ταινίες, (μεγαλη μου αδυναμία) να σας διαβάζω,(άλλη μια επίσης ανάγκη μου),άντε και μία

βόλτα στην σημερινή παρέλαση για συμπαράσταση στις μικρές μου ανεψούλες.

Άν πρέπει να νοιώσω τύψεις , μην μου το πείτε γιατί έχω σκοπό να κανακέψω τον εαυτό μου

που εργάζεται σκληρά (;) ολόκληρη την βδομάδα!

Και τώρα αφού απενοχοποιήθηκα μόνη μου,πηγαίνω να απολαύσω την ολοκαίνουργια ταινία

των αδελφών Κοέν!

Καληνύχτα σας!

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Υπέροχα Χρώματα Φθινοπώρου

Και ξανικά,έτσι όπως αμέριμνα περπατάς στους δρόμους της πόλης,σαν κάτι να σε φωνάζει...σηκώνεις τα μάτια ψηλά και...
Νά το υπέροχο ξάφνιασμα...



Όλα τα υπέροχα κιτρινοκοκκινολαδοπρασινοκαφε χρώματα του φθινοπώρου...





ναί! ναι!όλα μαζί ....

σου χαμογελούν και σε προκαλούν να σταματήσεις οπωσδήποτε...




να τους χαμογελάσεις και να πιάσεις κουβέντα μαζ ί τους...

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Βιασμός

Είμαι πολύ θυμωμένη σήμερα.
Χθες μόλις,διαρήκτες,μπήκαν
στο σπίτι σπάζοντας την πόρτα
ανακάτεψαν τα πάντα και
αρπαξαν ότι μπόρεσαν και
θέλησαν να πάρουν μαζί τους.
Το απαραβίαστο του προσωπικού
χώρου κατελύθη.Η αισθηση οτι
καποιοι ψαχούλεψαν τα προσωπικά
αντικείμενα μοιάζει με βιασμό.
Η οργή που δεν βρίσκει διέξοδο
να ξεσπάσει δηλητηριάζει το μέσα.
Πως αλήθεια μπορεί κάποιος να
διατηρήσει την ψυχραιμία του μετά
απο κάτι τέτοιo;
Και τι γίνεται άραγε μέσα μας μετά;
Θα ξαναγίνουμε ποτέ όπως πριν;

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Το όνομά μου.


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που προσπαθούσε να μάθει τον κόσμο μέσα από τα βιβλία. Διαβάζοντας λοιπόν ,αγάπησε ένα όνομα:

Αγράμπελη…

Τι εντύπωση του έκανε και γιατί το αγάπησε τόσο, κανείς δεν θυμάται πια. Ωστόσο θυμάμαι καλά ότι ήθελε κάπου να βάλει αυτό το όνομα.

Στην αρχή, σκεφτότανε να κάνει μια κορούλα με το όνομα αυτό. Δεν έγινε όμως έτσι ακριβώς, γιατί απέκτησε έναν υπέροχο και αγαπημένο γυιό.( Ώρα του καλή και καλοτάξιδος ο δρόμος του νάναι.)

Κατόπιν σκέφτηκε, ότι θα μπορούσε ίσως να γράψει ένα βιβλίο και να το ονομάσει με το αγαπημένο όνομα…Βιβλίο όμως δεν έγραψε…

Και τα χρόνια περνούσαν..
Το όνομα συνέχισε να στοιχειώνει μέσα του...

Το κοριτσάκι, που Πολύ Αγάπησε ένα Όνομα, δεν έμαθε την ζωή μόνο απο τα βιβλία αλλά ευτυχώς και απο την ίδια την ζωή που είναι μεγάλη…και απρόβλεπτη..με κάτι υπέροχες στροφές που στην αρχή φαντάζουν δύσκολες μέχρι να καταλάβεις οτι ο λόγος που συμβαίνουν είναι για την αποκάλυψη του "παρακάτω σε περιμένουν θαυμαστά πράγματα"...


Και όπως βλέπετε, η Αγράμπελη, βρήκε τελικά έναν χώρο για να υπάρξει…
Νάμαι λοιπόν, με το αγαπημένο όνομα σε αγαπημένο χώρο, ολόδικό μου και μάλλον(όπως θάθελα) και ολόδικό σας φίλοι του διαδικτύου…

Καλησπέρα σας…

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008


Στο αγόρι κάτω απ' το πλατάνι
έστειλε ή θεά έναν πίνακα.
Έγραψε πάνω του το αρσενικό παιδί
για την πλατεία του χωριού και τις δροσιές της.
Χάραξε την ήρεμία των φυτών
την ευθυμία των ζώων.
Κι έγινε αποδημητικό και πέταξε
ψηλά από τους βαλσαμωμένους
να κελαηδήσει στον Αίολο
τις μνήμες τις αλώβητες των χωρικών.



Μαρία Σέκιου

"Ενδότερα"

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Προς κάθε παραλήπτη...




Αυτό το σκίτσο, χρόνια μου κράτούσε συντροφιά,τις ώρες που αποκαμωμένη απο την κούραση (της μέρας ή της ζωής) έγερνα στο κρεββάτι μου.Καθόμουνα αφηρημένη και το χάζευα,έτσι χωρίς τίποτα να υπάρχει μέσα στην σκέψη μου.Σιγα-σιγά άρχιζα να ξεχωρίζω, (καθώς ξεκουραζόμουνα), την ομορφιά του και την ιδιαίτερη παρουσία του.Χαρισμένο σε μένα,σαν δώρο ονομαστικής εορτής,απο φίλο που πολύ αγάπησε, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να καεί για αυτήν του την αγάπη,για μένα πάντα συμβόλιζε το μέτριο, αυτό το υπέροχο ποίημα εξαιτίας του δωρητή του.
Τότε δεν καταλάβαινα πόσο δύσκολο είναι για κάποιους να αλλάξουν την ζωή τους ακολουθώντας ένα όνειρο.Χρόνια μετά,περπατώντας μέσα στην ζωή άλλοτε μόνη και άλλοτε με συντροφιά τους φίλους μου,πότε κοπιαστικά και πότε ανάλαφρα,πάντα όμως με δύναμη και μάτια ανοιχτά, κατανόησα την αδυναμία τους και κατάφερα να τους συγχωρήσω.Και τους το αφιερώνω, εγώ τώρα,για να θυμηθούν οτι κάποτε υπήρξαν φωτεινοί και γεμάτοι λάμψη,μονο και μόνο γιατί κάποια στιγμή,μια ματιά στάθηκε πάνω τους και τους χάρισε την αιωνιότητα...

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Άγιος ο έρωτας






ΑΕΡΟΓΕΦΥΡΕΣ

Χάθηκες
ποῦ στριφογυρνᾶς...

Πέρνα καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν ὕπνο μου
συνήθως εἶμαι ἐκεῖ
ἐκτὸς ἄν κλαίει τὸ φεγγάρι
ὁπότε βγαίνω στὸ μπαλκόνι
τὸ διότι νὰ ρωτήσω τὶ συμβαίνει.

Πέρνα καμιὰ φορὰ.
Μπὲς ἀπ’ τὸ πλάι στάσου
κάτω ἀπὸ τὸ γεφυράκι τῆς παλάμης μου
ἀπ’ ὅπου ἥσυχα κυλάω.
Ἐκτός ἄν ἔχει ὁλότελα μαυρίσει τὸ νερὸ
ἄν ψόφησαν κι οἱ πέτρες
ἄν ἔχει μολυνθεῖ καὶ ὁ βυθὸς
ὁπότε θὰ μὲ βρεῖς
στοῦ σεντονιοῦ τὶς ὄχθες.

Μὴ φοβᾶσαι.
Πάρε μαζὶ σου ἄν θὲς γιὰ σιγουριὰ
καὶ τὴν ἀπαίτηση νὰ μὴ σ’ ἀγγίξω διόλου
ἀνανέωσε καὶ τὴ ληγμένη ἄδεια
νὰ σὲ κοιτῶ

καὶ σοῦ ὑπόσχομαι
ἐγκαίρως νὰ ξυπνήσω
ὥστε νὰ μὴ σὲ πάρει εἴδηση
ὁ ὕπνος σου ὅτι λείπεις.
Κική Δημουλά

Τϊποτα δεν θ' αντιληφθείς

Τίποτα δὲ θ’ ἀντιληφθεῖς
θὰ διαβάσεις μόνο τὸ πρωὶ
κάτι συνθηματικὰ χείλη γραμμένα
στὸ διπλανὸ ποτήρι σου
μὲ ὁλονύκτιο νερὸ.

Σκέφτομαι ἀπόψε νὰ στείλω τὴ μελαγχολία μου
νὰ κοιμηθεῖ μαζί σου
νὰ μείνω λίγο μόνη.

Στὴν τσάντα της θὰ βάλω
κάτω ἀπ’ τὰ βραδινά της φάρμακα
δῆθεν κατὰ λάθος μιὰ φωτογραφία της
πῶς ἤτανε μικρὴ
μὴ καὶ τὴ νανουρίσεις
καὶ κάτω ἀπ’ τὸ νανούρισμα θὰ κρύψω
μιὰ δεύτερη ἀλλαξιά
μὴ καὶ ἀλλάξουνε τὰ πράγματα
καὶ τὴν κρατήσεις κι αὔριο βράδυ.

Βέβαια, πῶς ἀγαπᾶς νυχτιάτικα τὸν ἄλλον
χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσεις. Ἄκου
προστακτικὴ φωνὴ ἦταν ὁ ἔρωτας
πρὶν ἀνακαλυφθεῖ ἡ ἱκεσία.

Ἐξάλλου ἐσὺ τίποτα δὲ θ’ ἀντιληφθεῖς.
Θὰ ξάπλωνε ὄχι δίπλα σου ἀκριβῶς
τὸ ἀκριβῶς εἶναι ἄξενο.

Σὲ παραπλήσια ἄνετη προθυμία
θ’ ἀποκοιμιόταν γέρνοντας
πλάι καὶ κολλητὰ
στὸ μὴ ἀντιληπτόν

- θεῖο πλάσμα. Ἀγάπα με τοῦ λὲς καὶ σ’ ἀγαπάει.

κική δημουλά

Ολος ο κόσμος μέσα σ'ένα χαμόγελο...




Αφιέρωμένο στην Ξένια...