Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

ανοιξιάτικο ηλιοβασίλεμα


Και την ώρα που η λίμνη ντύθηκε στο ασήμι της και άρχισε να μετράει με λαχτάρα τις ανάσες της ως την αυγή, τότε ακριβώς τα φώτα της πόλης βαριεστημένα ανάβανε ένα-ένα και από το  κατάλευκο καμπαναριό, που ντύθηκε στα χρυσά για χάρη του ήλιου που έσβηνε, ακούστηκε ο ήχος της καμπάνας, κάλεσμα  των πιστών σε  ύμνους ανοιξιάτικων χαιρετισμών...

4 σχόλια:

  1. μια ομορφη εικονα για ενα ξεχωριστο ηλιοβασιλεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νυχτερίδα,
    εμείς κάνουμε τα ηλιοβασιλέματα ξεχωριστά.Μόνο γιατί σταθήκαμε και συνομιλήσαμε μαζί τους.

    (νυχτερίδα του φωτός,ήσουν και εσύ εκεί,στο χρυσό φως του δειλινού...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα."

    Είχα πολλά αδιάβαστα και ξεκίνησα από εδώ :)
    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχεις μέσα σου αγάπη·και υπομονή! Να είσαι καλά...φιλιά πολλά:)

      Διαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...