...σκέφτομαι

Σκέφτομαι αυτό που μαθαίναμε στο σχολείο," ενός κακού μύρια έπονται",θυμάμαι αυτά που λέγανε οι μάνες μας,"θα τριτώσει το κακό",και λέω:

Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα!

Και επειδή,ένας φίλος με πλήγωσε,άλλος ένας με απογοήτευσε πολύ και το ξέρει καλά, και ας κάνει τον ψόφιο κοριό...

Ως εδώ 2 τα κακά...ήρθε και μια παλιο ίωση να με αποτελειώσει!Το ξέρουμε δα,πως αν μας βρει χαλαρούς,οτιδήποτε μας γονατίζει.

Ευτυχώς τώρα που σας γράφω είμαι καλά,στο σπίτι όμως και αναρρώνω.Και έγινα γρήγορα καλά,γιατί με "αγκαλιάσανε",μου είπαν σ'αγαπώ,μου δώσαν ένα χάδι και ένα φιλί,πολύ αγαπημένοι μου φίλοι και @ φίλοι!

Θα ξεχάσω όλα τα άλλα λοιπόν!

Ως πολύ ευαίσθητη ψυχή λοιπόν που είμαι,(τρομάρα μου!) ,βάζω και ένα λουλουδάκι να μου ομορφήνει το ποστ!

Καλό απόγευμα!!!

να η πίκρα...

Η αθωότητα που αγαπούσα

χάθηκε μες στη νύχτα!

Και απόμεινε να με κοιτά,μια "αντιπαθητική σκύλα..."

Λούφαξα αιμορραγώντας,στην σπηλιά μου μέσα,ψάχνοντας την απάντηση.

Φθινοπωρινό...

Σήμερα αποχερέτισα το φετινό καλοκαίρι,ένα καλοκαίρι χρωματιστό και φωτεινό,όπως όλα άλλωστε...

...που όμως δεν έγινε δικό μου,δεν το χάρηκα αρκετά και ας το περίμενα τόσο! Ας είναι...

Μου μοιάζει με ανθρώπους που αγγίξανε την ζωήμας,μοιάσανε νάναι δικοί μας,περάσαν δίπλα μας στάθηκαν κοντά μας...τους χαμογελάσαμε,τα μάτια μας ζεστάθηκαν...

Μα...όπως και το φετινό καλοκαίρι έτσι και κείνοι δεν ήτανε για μας...περάσανε και αγγίζοντας μας ανάλαφρα σαν χάδι,μας έκαναν να ριγήσουμε...και χάθηκαν στο ποτάμι της ζωής.

Καλό φθινόπωρο!