Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

μια τυχαία στιγμή.



Τους είδα ξαφνικά καθώς περπατούσα. Και οι δύο είχαν σηκωμένο το ίδιο χέρι, το δεξί, και το κουνούσανε σε μια κίνηση αποχαιρετισμού προς το υπεραστικό λεωφορείο της πόλης μας που εκείνη την στιγμή ξεκινούσε το ταξίδι του. Τα μάτια τους είχανε ζωγραφισμένη μέσα τους μια κουρασμένη απόγνωση, κάτι σαν ήσυχο θάνατο. Ύστερα πιαστήκανε χέρι-χέρι και φύγανε αργά-αργά  προς στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που ίσως και να έπαιρνε μακριά ότι πιο πολύ αγαπούσανε…