Αραβική λογοτεχνία,και πόσο θάθελα να ήμουν εκεί...

Περνάω όμορφα στην μικρή μας πόλη.

Απολαμβάνω τις αλλαγές των εποχών...Να..τώρα ας πούμε,είναι ανθισμένη η ροδιά με τα φλογάτα άνθη της,έξω από την βυζαντινή εκκλησία!

Οι αποστάσεις ανύπαρκτες,μου επιτρέπουν να προγραμματίσω συνάντηση για καφέ με αγαπημένους φίλους  σε ελάχιστο χρόνο,και να χαρώ την συντροφιά τους...

Σε "μια ανάσα δρόμο" ο περίπατος δίπλα στην φύση μαγευτικός...

Όμως...δεν μπορώ να απολαύσω την εκδήλωση για την Αραβική λογοτεχνία του 20ου αιώνα και...γι'αυτό σας ζηλεύω απίστευτα όσους θα παρευρεθήτε εκεί,την Δευτέρα 25 Μαίου,στις 6:30 στο αμφιθέατρο της φιλοσοφικής,στου Ζωγράφου!

Πολύ θέλω να μάθω εντυπώσεις....

Κωνσταντινούπολη τέλος._

Όταν, μικρό παιδί διάβασα το βιβλίο του Ηλία Βενέζη "Νο 31328",έκλαιγα για μια βδομάδα.Το ίδιο συναίσθημα,ήρθε να με ξανασυναντήσει,μόλις αντίκρυσα την εικόνα της Πλατυτέρας μέσα στην Αγιά Σοφιά....

...ανάμεσα στα σύμβολα από το Κοράνι...

...και ενώ  μια αμέριμνη γάτα,τριγύριζε ανενόχλητη,μέσα στην πιο "βιασμένη" εκκλησία του κόσμου,που τώρα πια ευτυχώς(;)  διατελεί υπό την προστασία της Ουνέσκο...

Το ίδιο συναίσθημα,το ξαναβρήκα αντικρύζοντας την συνοικία του Πέραν,όπου κάποτε ανθούσε ο ελληνικός πολιτισμός...

...το  Φανάρι,με την Μεγάλη του Γένους Σχολή,και το πατριαρχείο...

...η εγκατάλειψη είναι φανερή, και έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με την πολυτέλεια που αντικρύζει κανείς στο τελευταίο παλάτι των σουλτάνων....

το "ντολμα μπαχτσέ σαράι"...

......................................................

Η Κωνσταντινούπολη,με αποχαιρέτισε με την αλαζονική ματιά της σύχρονης μεγαλούπολης,και με πόνεσε σαν "χαμένη πατρίδα"...

..ένα φυτό,ή ...μια αγάπη

Εγώ τώρα για την αναισθησία μου ήθελα να σας μιλήσω,μα πως ξεφεύγει η σκέψη και μπερδεύεται με άλλες,κουβάρι γίνεται ώρες-ώρες,βρίσκομαι τώρα να σας μιλάω για ένα λουλούδι της γλάστρας μου,στο μικρό μπαλκονάκι μου,που ο θεός μπαλκόνι να το πει,τόσο μικρό είναι...

Χρόνια πολλά το αγαπούσα και το φρόντιζατο φυτό αυτό,και κείνο με αποζημίωνε και γινότανε όλο και πιο φουντωτό και ψηλό και όμορφο,Λουλούδια δεν έβγαζε,μα είχε ένα υπέροχο φούξια χρώμα,χάνει στην φωτογραφία.Τα φυλλαράκια του, διαφανα ήτανε σχεδόν απέναντι στο φώς,με πιο σκούρες νευρώσεις.Το πρόσεχα σαν τα μάτια μου και κείνο με αποζημίωνε με την ομορφιά του λάμποντας.Όλους τους  μήνες της καλοκαιρίας,από την άνοιξη έως το φθινόπωρο,πιο αγαπημένο για μένα λουλούδι δεν υπήρχε στο μικρό μου μπαλκονάκι.

Τους χειμώνες,το έπαιρνα μέσα,μην τυχόν και μου παγώσει ο τρυφερός κορμός του.Τότε πάθαινα και την μεγαλύτερη απογοήτευση γιατί καθώς άλλαζε περιβάλλον,μαράζωνε και σιγά-σιγά έπεφταν όλα τα φύλλα του και απόμενε να στέκεται άχαρο μονο με τα κοτσάνια του.Στεναχωριόμουνα να το βλέπω έτσι,όμως περίμενα την άνοιξη,ξέροντας ότι και πάλι θα φούντωνε και θα καμάρωνε λάμποντας στον ήλιο.Και έτσι πάντα συνέβαινε...

Κάπου εδώ μπάινει η αναίσθητη φύση μου.Φέτος αποφάσισα ερήμην του να το κλαδέψω χειμωνιάτικα,να μην στέκει έτσι ,χωρίς το όμορφο φύλωμα του.Και το έκανα,προσπαθώντας ασυνείδητα,να το φέρω στα δικά μου μέτρα,του πως είναι καλύτερα.Και κείνο αντιδρώντας με τιμώρησε.Δεν ξανάβγαλε φύλλα και κλαδιά,παρα πεισμωμένα,αφέθηκε να τελειώσει εκεί!

Περίμενα τον Μάρτη,περίμενα τον Απρίλη....

...Μάιος και τίποτα!Ο συνήθως τρυφερός κορμός του,ξύλο έγινε,χωρίς καθόλου χυμούς!Ένοιωσα σαν να έχασα έναν φίλο,που πολύ τον θύμωσα προσπαθώντας να τον φτιάξω να μου ταιριάζει.Και πόνεσα,και μετάνοιωσα,χωρίς όμως να είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξανακάνω κάποτε και πάλι.Και ας ξέρω ότι το δις εξαμαρτείν....

.........................

Φύση ανθρώπου ατελής...

Σήμερα,αποχαιρέτισα για πάντα το υπόλοιπο της "αγάπης "που χρόνια μου έκανε παρέα.Στην θέση του φύτεψα ένα άλλο,ελπίζοντας ότι θα μονιάσουμε μαζί.Ποιός ξέρει,μπορεί αυτό να μου κάνει την χάρη και να μην με αναγκάσει να το κάνω να πονέσει.Και μπορεί σιγά-σιγά να το αγαπήσω και αυτό...

"Καλοτάξιδη" η ψυχή του καραγκιόζη μας...

Κωνσταντινούπολης συνέχεια...

Πάντα αγαπούσα τις λαικές αγορές- πανηγύρια.Με μαγεύουνε οι πραματευτάδες με τους πάγκους τους.Μου αρέσει να ψάχνω για να ανακαλύπτω την "ευκαιρία" στην χαμηλότερη τιμή! Το "καπαλί τσαρσί",η σκεπαστή αγορά της Κωνσταντινούπολης με τα 4500 περίπου μαγαζιά της,με μαγνήτισε αμέσως! 

...φωτιστικά,που θυμίζουνε χίλιες και μιά νύχτες!

...κοσμήματα,που επιδεικνύονται προσπαθώντας να σαγηνέψουν ...

...υπέροχα χρώματα σε χειροποίητα χαλιά!

Σε μιά άλλη γειτονιά,η  αιγυπτιακή αγορά,μου θυμίζει την ταινία "Πολίτικη κουζίνα"...

...μπαχάρια,τσάι διαφόρων ειδών,υπέροχα λουκούμια,παστουρμάδες ,κανέλλα!

Και για τον πεινασμένο περιηγητή,σάντουιτς με ψάρι που ψήνεται πάνω στο καίκι,το νοστιμότερο που έχω φάει ποτέ!

Αν ποτέ σας φέρει ο δρόμος σας,δοκιμάστε το, σίγουρα δεν θα μετανοιώσετε!

Γενέθλια!!!

Γεννήθηκα μες στον μήνα Μάη,3 ήτανε! Ίσως γιαυτό αγαπώ τόσο τα λουλούδια...

Δέχομαι ευχές και κερνάω γλυκό,τούρτα σοκολατίνα απο τα χεράκια μου!

Διπλό κομμάτι σε όποιον ΔΕΝ με ρωτήσει τα" πόσα κλείνω"!!!

Φιλί...

Εργατική Πρωτομαγιά

Διάβασα την είδηση και δεν πίστευα στα μάτια μου!

"Οσοι εργάζονται στη Χ.Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε. και έχουν μισθό κάτω από 1.500 ευρώ θα πάρουν από αύριο, 1η Μαΐου, αύξηση 10% στον μισθό τους."

........

Στην επιχείρηση που εργάζομαι,από τον Νοέμβριο του 2008 έως σήμερα,έχουν απολυθεί  χωρίς αποζημίωση τριάντα εννέα (39) συνάδελφοι,και από τους εναπομείναντες δέκα εννέα (19),μόνο οι τέσσερις (4) πήρανε κανονικά το δώρο Πάσχα!

Από αυτούς,ασφαλισμένοι είναι μόνο οι τελευταίοι....

Και όλα αυτά,χωρίς να ανοίξει μύτη!

ΚΑΝΕΝΑΣ,δεν θα συμετάσχει, σε οποιαδήποτε αυριανή επετειακή εργατική συγκέντρωση.

Καλό μήνα...