Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αγάπη: τρία...



Είναι χειμώνας.Ένας από εκείνους τους χειμώνες που πέφτει χιόνι ακόμα και μέσα στην Αθήνα.Παραμονή Πρωτοχρονιάς,μια χαρούμενη μέρα που την κάνει να χαμογελάει η όμορφη διάθεση που υπάρχει στους ανθρώπους.Αγοράζουνε δώρα  για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.τριγυρνάνε στους δρόμους της πόλης πιασμένοι χέρι-χέρι,σκέφτονται το αποψινό ρεβεγιόν...
Η Μυρτώ,είναι διπλά χαρούμενη.Είναι ερωτευμένη και αρραβωνιασμένη με τον έρωτά της.Βρίσκονται  μαζί στην Αθήνα για να γιορτάσουν με την οικογένεια του,τον ερχομό του νέου έτους.Όλα μοιάζουν ιδανικά και ονειρεμένα.Η μεγάλη πόλη στολισμένη γιορτινά,λάμπει και την γοητεύει.Έχει σκεφτεί τι θα ταιριάζει στον καθένα τους και το έχει αγοράσει με αγάπη.Της αρέσει να χαρίζει δώρα και αγαπάει την έκπληξη και το φως στα πρόσωπα όταν το δώρο είναι της αρεσκείας τους.Γιαυτό τα διάλεξε με προσοχή.Προσπάθησε να μπεί στην θέση του καθενός και να φανταστεί τι θα επιθυμούσε.Και νομίζει πως τα κατάφερε.Το βράδυ μετά  το κόψιμο της βασιλόπιττας,θα τους προσφέρει την αγάπη της μέσα από τα δωράκια που αγόρασε.
Μπήκε λαχανιασμένη στο σπίτι.Οι σκάλες, που τις ανέβηκε μονομιάς με την ορμή της νιότης της της αναψοκοκινήσανε τα μάγουλα και της κόψανε την ανάσα.Η μυρωδιά της πίττας που ψηνότανε στον φούρνο μοσχοβόλησε τον χώρο.Λένε πως κουβαλάμε  τις συνήθειές μας όπου και να πάμε. και πως αυτό είναι η πατρίδα μας.Έτσι και σε τούτο το σπίτι,η  πίτα που με τόση προσοχή είχε ετοιμαστεί,ήτανε σαν εκείνη που κάνανε στην πόλη  στην οποία γεννηθήκανε.Κοινή η καταγωγή τους,κοινή και η νόστιμη βασιλόπιττα.Τα χρόνια τα παλιά μέσα σε κάθε κομμάτι που μοιράζανε,υπήρχε και κάτι που αντιστοιχούσε στις αρμοδιότητες που θα αναλογούσαν στον καθένα της οικογένειας για όλον τον υπόλοιπο χρόνο.Όποιος ας πούμε τύχαινε το άχυρο θα ασχολείτο με τις αγροτικές εργασίες του σπιτιού, ό άλλος που θα τύχαινε το νόμισμα του έπεφτε ο κλήρος του να φέρει τα χρήματα στην οικογένεια κλπ,κλπ…
Η Μυρτώ χαμογέλασε με τούτες τις σκέψεις.Περίμενε με μια χαρούμενη αγωνία να δει ποιος θα κέρδιζε το φλουρί.Πολύ θα ήθελε να γίνει δικό της φέτος και  θα το είχε και σαν καλό σημάδι,μιας και έμπαινε στην νέα της οικογένεια για πρώτη φορά.Από την φασαρία που ερχότανε έξω από το δωμάτιο, κατάλαβε πως και οι υπόλοιποι είχανε έρθει.Αποτελείωσε το ντύσιμό της και χαμογελαστή βγήκε να τους συναντήσει.Ο αγαπημένος της έπαιζε με τα μικρά του ανήψια.Της ένευσε να καθήσει δίπλα του και εκείνη υπάκουσε με ευχαρίστηση.Μέσα σε εκείνη την  ευτυχισμένη ατμόσφαιρα κατέφτασε και η νοικοκυρά του σπιτιού με το ταψί.Το τοποθέτησε στο κέντρο του τραπεζιού και έδωσε στον οικοδεσπότη το μαχαίρι για τα περαιτέρω.Το κόψιμο της πίττας απαιτεί ακρίβεια και προσοχή.Πρέπει κατ’ αρχάς τα κομμάτια να μοιραστούν σε όσα αντιστοιχούν στους παρευρισκόμενους συν ένα για την Παναγία (και ενδεχομένως και για κάποιον απόντα), και να μοιραστούν δίκαια, σε ίσες ποσότητες δηλαδή,για να έχουν όλοι την ίδια ευκαιρία στην τύχη.
Έτσι και έγινε.Η Μυρτώ άκουγε τα ονόματα το ένα να ακολουθεί το άλλο και με μια ας το πούμε αγωνία περίμενε την σειρά της.Τα επιφωνήματα καθώς ψαχνότανε το φλουρί  έδιναν και έπαιρναν,ό ένας μετά τον άλλον έψαχνε το νόστιμο κομμάτι πίτας που του μοίραζε ο πατέρας,τα γέλια και τα χάχανα περίσσευαν ευτυχισμένα…
Κάποια στιγμή,σαν κάτι παράξενο να τράβηξε την προσοχή τους.Γύρισαν και κοίταξαν προς το μέρος της Μυρτώς και τότε ανακαλύψανε πως την είχανε ξεχάσει! Το  πληγωμένο βλέμμα της και τα δάκρυα που λάμπανε στα μάτια της τους έκαναν να νοιώσουν  μια βαθειά ενοχή και σαστισμένα της ζητήσανε θερμά συγνώμη.Η κοπέλα δεν διαμαρτυρήθηκε Χαμογελώντας σκούπισε τα δάκρυά της και ξέχασε την πίκρα της.Μόνο  που κάποια στιγμή, κοίταξε βαθειά στα μάτια τον αγαπημένο της και προσπάθησε να δει κάτι που θα δικαιολογούσε σε εκείνη,μόνο σε εκείνη,την δική του προδοσία.Αναστέναξε βαθειά και δεν μίλησε καθόλου…Και ποτέ ξανά δεν λαχτάρησε να κερδίσει το φλουρί της Πρωτοχρονιάς…

12 σχόλια:

  1. καλά οι υπόλοιποι αλλά αυτός????? θα μπορούσε να το σώσει... τυχαία/άτυχη παράληψη ή μήπως προπομπός? ...και φυσικά δεν έχει σημασία ... μόνο έκεινα τα λεπτά ...τα δευτερόλεπτα ... που μείναν σαν καβουρντισμένα αμύγδαλα να στολίζουν της βασιλόπιτες της ζωής της!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Λένε πως κουβαλάμε τις συνήθειές μας όπου και να πάμε. και πως αυτό είναι η πατρίδα μας"

    πολύ μου άρεσε αυτό ! πάρα πολύ !

    ζεστή γραφή που με έκανε να νιώσω λές και είναι τώρα η Πρωτοχρονιά :)) ....αχ ....

    .....κρατάω τη λέξη προπομπός του Ανώνυμου ....
    κάποτε είχα δεί μια ταινία ,κλασσική η περιπτωσή μου ,δε θυμάμαι τίτλο ....θυμάμαι όμως πολύ καλά την υπόθεση ,έδειχνε έναν νεαρό που τον προστάτεψε ένας γκάνκστερ ,κάποια στιγμή ο νεαρός ερωτεύθηκε μια μαύρη κοπέλα ,πολύ όμορφη και γλυκιά ,ο νεαρός ένιωθε οτι είναι ξεχωριστή γι αυτόν ...ο γκάνγκτερ λοιπόν του δίνει μια συμβουλή : "αν θές να δείς αν είναι η γυναίκα της ζωής σου να την περιποιηθείς πάρα πολύ ,να της ανοίξεις την πόρτα ,για να καθήσει στο αυτοκίνητο ,να την κλείσεις ,να περάσεις απο πίσω και μέχρι να πάς στη δική σου πόρτα (την οποιά θα έχεις σφαλισμένη ) η κοπέλα αν σε υπολογίζει θα σου ανοίξει απο μέσα την ασφάλεια ...."
    έδειξε λοιπόν στην ταινία οτι ο νεαρός έπραξε ανάλογα και η κοπέλα άπλωσε το λεπτό χεράκι της για να ανοίξει την ασφάλεια....πολύ ρομαντική και γλυκιά ταινία
    την συζήτησα μετά με φίλες μα θεωρήσαν οτι είναι λίγο τραβηγμένα όλα αυτά ....
    μετά σκέφτηκα τις δικές μου πατάτες
    και μετά τις πατάτες που έφαγα ....λάθη όλοι κάνουμε μα πραγματικά τις περισσότερες φορές πιστεύω πολύ στη λέξη που είπε ο Ανώνυμος : προπομπός ........

    (((***)))μάκια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια λαϊκή παροιμία -γι αυτές τις περιπτώσεις- λέει πως "απ' την πολλή αγάπη που σου 'χα άντρα μου ξέχασα τ' όνομά σου".
    Αν η ιστορία σου "ακουμπά" στην πραγματικότητα, είναι πιθανόν ότι η οικογένεια μαζί και ο μνηστήρας μ' αυτή την παράλειψη ήθελαν να πουν στη Μυρτώ πως πάντα θα τη θεωρούσαν τρίτη και παρείσακτη.
    Γαϊδουριά θα μου πεις αλλά σε πολλές οικογένειες συμβαίνει οι γαμπροί και οι νυφάδες να θεωρούνται ξένα σώματα κάτι σαν το νερό που πέφτει στο λάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μ' αρέσει να σε διαβάζω!

    Μικρές - μικρές ευαισθησίες που αφήνουν σημαδάκια στο εντός μας, να όπως τούτη η πίτα.

    Να κάπως έτσι χάνουν ή βρίσκουν (πάντοτε ανάλογα κατά περίσταση) 'συνήθειες' έννοια και σημασία.

    Θα σταθώ κι εγώ σε αυτό που ήδη έχουν επισημάνει "Λένε πως κουβαλάμε τις συνήθειές μας όπου και να πάμε. και πως αυτό είναι η πατρίδα μας"

    Εξαιρετικό!

    Καλημερένια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απίστευτο !!!
    Κανονικά δικαιούταν
    η κοπελιά το πρώτο κομάτι ...
    Την καλησπέρα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ανώνυμος:
    Είναι απο εκείνα τα δευτερόλεπτα που ποτέ δεν ξεχνάμε...και είμαστε ικανοί (χρόνια μετά) να ξεσπάσουμε σε κλάματα διεκδικώντας την τρυφερότητα που μας στερήσανε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ποδονίφτης,
    Τα σημάδια προπομποί,είναι εκεί,και μας δείχνουν τον δρόμο...Αν εμείς κλείνουμε τα μάτια για λόγους που πολλές φορές αδυνατούμε να εξηγήσουμε ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό,έ,αργά ή γρήγορα θα πληρώσουμε τον λογαριασμό!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λύκε,
    παίζει και να την ξεχάσανε από μεγάλη προσήλωση στον εαυτό τους,τι λές;
    Μόνο που δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο αυτό!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα,
    "Μικρές - μικρές ευαισθησίες που αφήνουν σημαδάκια στο εντός μας..."

    Σ ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Side 21,
    Πές τα χρυσόστομε!Και στο δικό μου "χωριό" το ίδιο ισχύει...όπως και να το δείς!
    Στην αρχαία Ελλάδα,τον Δία,τον ονομάζανε "Ξένιος Ζευς"!
    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαου άρεσε πολύ ο τρόπος σκέψης αγοράς δώρου και η περιγραφή!

    Προσυπογράφω Αγράμπελη
    :-)
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βάσια μου,
    τώρα που το ξαναδιαβάζω,σκέφτομαι πως ήρθαν σχεδόν τα Χριστούγεννα,και η σκέψη των δώρων επίκαιρη μου μοιάζει...
    Εις αναμονήν των φετεινών,και μέσα στην περίεργη τούτη εποχή λοιπόν!
    Την καληνύχτα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...