Αγάπη: τρία...

Είναι χειμώνας.Ένας από εκείνους τους χειμώνες που πέφτει χιόνι ακόμα και μέσα στην Αθήνα.Παραμονή Πρωτοχρονιάς,μια χαρούμενη μέρα που την κάνει να χαμογελάει η όμορφη διάθεση που υπάρχει στους ανθρώπους.Αγοράζουνε δώρα  για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.τριγυρνάνε στους δρόμους της πόλης πιασμένοι χέρι-χέρι,σκέφτονται το αποψινό ρεβεγιόν...

Η Μυρτώ,είναι διπλά χαρούμενη.Είναι ερωτευμένη και αρραβωνιασμένη με τον έρωτά της.Βρίσκονται  μαζί στην Αθήνα για να γιορτάσουν με την οικογένεια του,τον ερχομό του νέου έτους.Όλα μοιάζουν ιδανικά και ονειρεμένα.Η μεγάλη πόλη στολισμένη γιορτινά,λάμπει και την γοητεύει.Έχει σκεφτεί τι θα ταιριάζει στον καθένα τους και το έχει αγοράσει με αγάπη.Της αρέσει να χαρίζει δώρα και αγαπάει την έκπληξη και το φως στα πρόσωπα όταν το δώρο είναι της αρεσκείας τους.Γιαυτό τα διάλεξε με προσοχή.Προσπάθησε να μπεί στην θέση του καθενός και να φανταστεί τι θα επιθυμούσε.Και νομίζει πως τα κατάφερε.Το βράδυ μετά  το κόψιμο της βασιλόπιττας,θα τους προσφέρει την αγάπη της μέσα από τα δωράκια που αγόρασε.

Μπήκε λαχανιασμένη στο σπίτι.Οι σκάλες, που τις ανέβηκε μονομιάς με την ορμή της νιότης της της αναψοκοκινήσανε τα μάγουλα και της κόψανε την ανάσα.Η μυρωδιά της πίττας που ψηνότανε στον φούρνο μοσχοβόλησε τον χώρο.Λένε πως κουβαλάμε  τις συνήθειές μας όπου και να πάμε. και πως αυτό είναι η πατρίδα μας.Έτσι και σε τούτο το σπίτι,η  πίτα που με τόση προσοχή είχε ετοιμαστεί,ήτανε σαν εκείνη που κάνανε στην πόλη  στην οποία γεννηθήκανε.Κοινή η καταγωγή τους,κοινή και η νόστιμη βασιλόπιττα.Τα χρόνια τα παλιά μέσα σε κάθε κομμάτι που μοιράζανε,υπήρχε και κάτι που αντιστοιχούσε στις αρμοδιότητες που θα αναλογούσαν στον καθένα της οικογένειας για όλον τον υπόλοιπο χρόνο.Όποιος ας πούμε τύχαινε το άχυρο θα ασχολείτο με τις αγροτικές εργασίες του σπιτιού, ό άλλος που θα τύχαινε το νόμισμα του έπεφτε ο κλήρος του να φέρει τα χρήματα στην οικογένεια κλπ,κλπ…

Η Μυρτώ χαμογέλασε με τούτες τις σκέψεις.Περίμενε με μια χαρούμενη αγωνία να δει ποιος θα κέρδιζε το φλουρί.Πολύ θα ήθελε να γίνει δικό της φέτος και  θα το είχε και σαν καλό σημάδι,μιας και έμπαινε στην νέα της οικογένεια για πρώτη φορά.Από την φασαρία που ερχότανε έξω από το δωμάτιο, κατάλαβε πως και οι υπόλοιποι είχανε έρθει.Αποτελείωσε το ντύσιμό της και χαμογελαστή βγήκε να τους συναντήσει.Ο αγαπημένος της έπαιζε με τα μικρά του ανήψια.Της ένευσε να καθήσει δίπλα του και εκείνη υπάκουσε με ευχαρίστηση.Μέσα σε εκείνη την  ευτυχισμένη ατμόσφαιρα κατέφτασε και η νοικοκυρά του σπιτιού με το ταψί.Το τοποθέτησε στο κέντρο του τραπεζιού και έδωσε στον οικοδεσπότη το μαχαίρι για τα περαιτέρω.Το κόψιμο της πίττας απαιτεί ακρίβεια και προσοχή.Πρέπει κατ’ αρχάς τα κομμάτια να μοιραστούν σε όσα αντιστοιχούν στους παρευρισκόμενους συν ένα για την Παναγία (και ενδεχομένως και για κάποιον απόντα), και να μοιραστούν δίκαια, σε ίσες ποσότητες δηλαδή,για να έχουν όλοι την ίδια ευκαιρία στην τύχη.

Έτσι και έγινε.Η Μυρτώ άκουγε τα ονόματα το ένα να ακολουθεί το άλλο και με μια ας το πούμε αγωνία περίμενε την σειρά της.Τα επιφωνήματα καθώς ψαχνότανε το φλουρί  έδιναν και έπαιρναν,ό ένας μετά τον άλλον έψαχνε το νόστιμο κομμάτι πίτας που του μοίραζε ο πατέρας,τα γέλια και τα χάχανα περίσσευαν ευτυχισμένα…

Κάποια στιγμή,σαν κάτι παράξενο να τράβηξε την προσοχή τους.Γύρισαν και κοίταξαν προς το μέρος της Μυρτώς και τότε ανακαλύψανε πως την είχανε ξεχάσει! Το  πληγωμένο βλέμμα της και τα δάκρυα που λάμπανε στα μάτια της τους έκαναν να νοιώσουν  μια βαθειά ενοχή και σαστισμένα της ζητήσανε θερμά συγνώμη.Η κοπέλα δεν διαμαρτυρήθηκε Χαμογελώντας σκούπισε τα δάκρυά της και ξέχασε την πίκρα της.Μόνο  που κάποια στιγμή, κοίταξε βαθειά στα μάτια τον αγαπημένο της και προσπάθησε να δει κάτι που θα δικαιολογούσε σε εκείνη,μόνο σε εκείνη,την δική του προδοσία.Αναστέναξε βαθειά και δεν μίλησε καθόλου…Και ποτέ ξανά δεν λαχτάρησε να κερδίσει το φλουρί της Πρωτοχρονιάς…