Κάτι ξεχασμένες γεύσεις

[..] θα μυρίζει καλοκαίρι και θα κάθεσαι στο τραπεζάκι,καθόλου δεν θα σε πειράζει που θάναι πλαστικό,αφού απο πάνω θάχει μια κληματαριά να κρύβει τον ήλιο.Και συ θα μισοκλείνεις τα μάτια σου,γιατί θα σε τυφλώνει η αντηλιά απ τον ασπρισμένο τοίχο απέναντι. Πρωί θάναι και θα μυρίζει θάλασσα κάπου μακρυά. Οι άλλοι δεν θαχουνε ξυπνήσει ακόμα,μόνο ο Χρυσόστομοςπου έχει γίνει ένα με το περιβόλι,θα ακουμπήσει με περηφάνεια μπροστά σου, έναν κουβά από κείνους τους τσίγκινους, γεμάτο καΐσια που μόλις τα μάζεψε απ το δέντρο και τότε όλες οι άλλες μυρωδιές θα σβήσουν και μόνο μία θα υπάρχει ,αυτή η εξαίσια μυρωδιά και γεύση του ώριμου φρούτου που τρώγεται καθώς του ταιριάζει,φρεσκοκομμένου και ευωδιαστού,κάτω απ τον ίσκιο της κληματαριάς σε ένα χωριό της Χαλκιδικής ένα ξεχασμένο καλοκαίρι κοντά,μα όχι δίπλα στην θάλασσα...