Το ξεθωριασμένο
φόρεμα στο σύρμα με τα μανταλάκια έχει καταχωνιασμένα στις ίνες του πολλά
καλοκαίρια. Μοιάζει με την άμμο της ακρογιαλιάς· σβήνει τα ίχνη απ΄ τις πατούσες που περπάτησαν
το προηγούμενο καλοκαίρι, αλλά εκείνα παρόλα αυτά είναι εκεί, θαμμένα κάτω απ
την λεία, φετινή της επιφάνεια.
Κάποτε είχε χρώμα γκριζογάλανο και σκούρο σαν
την θυμωμένη θάλασσα, σιγά-σιγά και καλοκαίρι-καλοκαίρι, απέμεινε ξεθωριασμένο γκρίζο με μια υποψία διάφανου
γαλάζιου, μια ήρεμη νοσταλγία περασμένων καιρών.
Κανείς
δεν θυμάται την ηλικία του, κάπως αστείο είναι αυτό, έχουν ηλικία τα φορέματα;
Βλέμματα και ήλιο, ιδρώτα καλοκαιρινό και αρμύρα της θάλασσας εκεί που
ακουμπάει το μαγιώ, χάδι κλεφτό στον μηρό και συνένοχο χαμόγελο, έναν λεκέ από ζουμερό
ροδάκινο, μυρωδιά από κόπερτον, γέλια και χάχανα, αυτά ναι αυτά τα έχει, καρφιτσωμένα
σαν παράσημα επάνω του.
Έχει και άλλα πολλά. Μυρωδιά μελιτζάνας και κρέμας
μπεσαμέλ, λίγο αίμα που έτρεξε από το αγκάθι της τριανταφυλλιάς, νερά στο
τσιμέντο της καλοκαιρινής αυλίτσας καθώς την δροσίζει κάποιος το απομεσήμερο, μυρωδιά
ρίγανης, δάσους και πικροδάφνης, μια κοριτσίστικη αγκαλιά, όλα τα έχει και έχει
και κάτι ακόμα· μικρές αόρατες σταγονίτσες ευτυχίας…
(αφιερωμένο στην Ξ. και στην αυλίτσα του Λιτόχωρου)
Ιδίως αυτές οι "αόρατες σταγονίτσες ευτυχίας"... αυτές δε στεγνώνουν μήτε ξεθωριάζουν... Αλλά και το "συνένοχο χαμόγελο" και... επίσης τα "γέλια και τα χάχανα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό!
Σάμπως οι αναμνήσεις μας δεν μοιάζουν με των άλλων; Κάποιο καλοκαίρι, όλο και ένα φόρεμα θα μας τράβηξε την ματιά:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Στράτο μου!
Καλά να περνάς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι εκεί,αόρατος και φιλικός,πάντα καλοδιάθετος και σ αγαπώ πολύ. ΦΙΛΙ!
Διαγραφή...το χρώμα του με μαγνήτισε, κόλλησα να το κοιτάζω. Διάβασα το κείμενο μα ξαναγύρισα στη φωτογραφία...κόλλησα με τη φωτογραφία, κάτι ζεστό και όμορφο μα δεν το προσδιόριζα...αναρωτιόμουν από που πηγάζει αυτό που ένιωσα με την εικόνα, άρχισα να γράφω ένα κειμενάκι... το έσβησα, εικόνες ερχόντουσαν και δεν τις προλάβαινα... ούτε διατυπώνεται αυτό που είδα, τον είδα... ο ήρωας μου... απλά το φόρεμα της θάλασσας είναι τα μάτια του μπαμπά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡαγίζω.Έχει αίσθημα το σχόλιό σου και τρυφερότητα πολλή..
ΔιαγραφήΕνα φόρεμα... δυο εγκυμοσύνες . Τσαλακωμένο σε ένα μπαούλο δεν θέλω να το αποχωριστώ. Τα καλοκαίρια που έφεραν την υπέρτατη χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χρώμα θα σταθώ.. ίδιο..
Τα καλοκαίρια περνούν ακόμα, από τα ραντάκια που το ....στήριζαν
Αναμνήσεις γεμάτα τα φορεματάκια μας! Ας είμαστε καλά και ας ζωγραφίζουμε επάνω τους Αντιγόνη :)
ΔιαγραφήΦιλιά.