Αγαπούσα κάποτε ένα αγόρι. Είχε μελένια χαμογελαστά μάτια
και σγουρά μαύρα μαλλιά. Περπατούσαμε στην εξοχή χέρι - χέρι, ρωτούσαμε τις
μαργαρίτες «μ αγαπάς - σ αγαπώ», βλέπαμε απαγορευμένο σινεμά (όλα
τα φιλμ τότε ήτανε απαγορευμένα από
την εξουσία του σχολείου), φιλιόμασταν κρυφά και αχόρταγα στο στόμα, γελούσαμε δυνατά,
ζούσαμε σαν ευτυχισμένα πουλιά.
Σαν άνοιξη τον θυμάμαι εκείνον τον έρωτα που παρέμεινε στην μνήμη μου αθώος, αμόλυντος και τρυφερός, γιατί ακριβώς ξεχάστηκε σαν παιδί στο λιβάδι να μαζεύει μαργαρίτες, κάπου εκεί πριν το μεγάλο ξέφωτο της ζωής.
Ευτυχώς που παρέμεινε εκεί·συχνά αναρωτιέμαι τι θα του συνέβαινε
στο μεγάλο μαγκανοπήγαδο, αν θα τα κατάφερνε, αν θα ξεπερνούσε θέλω, μπορώ,
επιθυμώ, βαριέμαι, πλήττω, φοβάμαι, αν θα γινότανε φιλία ή (στην καλύτερη) αδιαφορία και (στην χειρότερη) μίσος.
Τον έχω εκεί στις αναμνήσεις μου και τον κανακεύω, σαν στολίδι χρώματος
ασπρόμαυρου και φωτεινού, από εκείνα που μόνο στην χώρα του ανέφικτου κατοικούν και τίποτα δεν περιμένουν..
Πανέμορφο το φωτεινό ασπρόμαυρο στολιδάκι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου πρέπουν κανακέματα :)
Φιλιά πολλά!!!
Απίστευτο! Το ξέρεις πως την ίδια στιγμή που μου άφηνες ετούτο δω το σχόλιο,ήμουνα στο μπλόγκ σου και έκλεβα συνταγές για μπισκοτογλυκάκια!!!
ΔιαγραφήΆμα δεν λέγεται τηλεπάθεια αυτό...
Σε φιλώ Γιώργο μου και σ ευχαριστώ πολύ ;-)
Καλά είναι και στις αναμνήσεις.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα καλύτερα στο λάιβ όμως έ;
ΔιαγραφήΦιλιά!
Όλα της νιότης είναι ασπρόμαυρα και φωτεινά!!!!!!!!!!!Ακόμα και οι στιγμές που κλαίγαμε από ανεκπλήρωτο έρωτα.....με πόση όμορφη ανάμνηση μας γυρίζουν πίσω σε κείνα τα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα καλά είναι :)
ΔιαγραφήΑχ αυτές οι αμάραντες αναμνήσεις... η καλύτερη επένδυση της ζωής μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Έ, ναι..αν το καλοσκεφτεί κανείς,έτσι είναι Στράτο μου :)
ΔιαγραφήΠόσο συμφωνώ μαζί σου σε αυτό "αν θα τα κατάφερνε, αν θα ξεπερνούσε θέλω, μπορώ, επιθυμώ, βαριέμαι, πλήττω, φοβάμαι, αν θα γινότανε φιλία ή (στην καλύτερη) αδιαφορία και (στην χειρότερη) μίσος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση!
Οι φόβοι μας και οι αντοχές μας,είναι εδώ,πανταχού παρόντα. Πάντα.
ΔιαγραφήΚαλησπέρες...
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά περαστική από το "σπιτάκι" σου.
Ενθουσιασμένη, συγκινημένη και προβληματισμένη με τα "γραφόμενά σου"
Εύχομαι να τα λέμε.
Φιλιά.
Καλωσόρισες και σ ευχαριστώ! Πολύ... :)
Διαγραφή