Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

άτιτλο


Με πείσμα σκάβει μέσα στο πετρωμένο κουβάρι των αναμνήσεων για ευτυχισμένες στιγμές. Από αυτές που γράφουν τα βιβλία. Κάθε φορά που την πνίγει η ασυμβατότητα με το γενέθλιο φορτίο, αυτό ψάχνει. Ανέμελες και ανάλαφρες παιδικές ανάσες ψάχνει. Από αυτές που δικαιούται κάθε παιδί και που μόνο η αγκαλιά της μάνας επιτρέπει να υπάρξουν. Δεν. Τελεία. Με τελεία σταματάει η αναζήτηση, με ορμή ξεχύνεται το σιωπηλό παράπονο στις αρτηρίες της ύπαρξης.

 Όλες οι αγκαλιές που γνώρισε μετά και στις οποίες με όλη της την ύπαρξη παραδόθηκε, είχαν την απειλή της πρώτης μεγάλης  προδοσίας, και σαν ένα ραντεβού που δεν ακυρώθηκε ποτέ, πάντα η κατάληξη επαλήθευε  τον προαιώνιο φόβο της μοναξιάς. Στερημένη από την τρυφερότητα, την εμπιστοσύνη και την επιβεβαίωση που ριζώνει και θεμελιώνει τον χαραχτήρα του ανθρώπου η θερμή αγάπη της μάνας για το παιδί, ζει μια ζωή  ανάπηρη, με μια αναπηρία που της χαρακτηρίζει την ύπαρξη και που με έναν αόριστο και καθόλου ανιχνεύσιμο τρόπο την καθοδηγεί προς την μοναχικότητα και την θλίψη.


Θα το κλείσει κάποια στιγμή αυτό το κεφαλαίο της ζωής της, το ξέρει. Όταν θα της κλείσει τα μάτια, θα κλάψει πικρά για τα φιλιά που σαν ακυρωμένες προθέσεις χαθήκανε και για τις αγκαλιές που πετάξανε μακριά σαν τρομαγμένες πεταλούδες . Θα της μιλήσει κιόλας. Για όσα επιθύμησε και για όσα την πονέσανε βαθιά  Για όσα την τρομάξανε και την γεμίσανε αγωνία. Για όσα χάρηκε και δεν τα μοιράστηκε ποτέ μαζί της. Και αφού χορτάσει δάκρυα και στερέψει από αυτά, πάλι θα γεμίσει η ψυχή της νοσταλγία για την πιο γλυκειά πατρίδα που δεν είναι άλλη, από της μάνας την αγκαλιά…

12 σχόλια:

  1. Λένε αυτοί που το σπούδασαν πως την ασυμβατότητα στις σχέσεις την αντιμετωπίζει κανείς με μια σταθερή διάθεση αποδοχής... του στυλ αυτό είναι δεν μπορώ να το αλλάξω... όμως πως... πώς να αποδεχτείς κάτι που σε κλονίζει από παιδί βαθειά ??? Καμία άλλη αγκαλιά δεν σου λείπει περισσότερο και κανένα άλλο "όλα θα πάνε καλά" δεν σε ηρεμεί τόσο... Αχ ντι... φιλί ζεστό!!! Και ντινταντουντα..καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης που σκόρπισαν σαν τις "ευτυχισμένες στιγμές" και και πως ν' ανταποδώσεις, τουλάχιστον στο μέτρο που άξιζε... Αλλά θα μου πεις υπάρχει μέτρο;...

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Ντίνα μου! Με συγκίνησε το κομμάτι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Κόμπος" για το παράπονο της στέρησης, για τις αγκαλιές "πεταλούδες", για τη νοσταλγία που θα πλημμυρίσει την ψυχή της...
    Φιλιά
    Καλή εβδομάδα
    Πάω να δω το Νεστόριο από ψηλά ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν χάνεται εκείνη η αγκαλιά σκέφτεσαι ότι δεν θα ξαναπείς "μητέρα" "μαμά" "ρε μάνα"... Ξέρεις ότι δεν υπάρχει πλέον εκείνη η άδολη, γνήσια, και μοναδική κυριολεκτικά αγάπη της μάνας.

    ...χτύπησες φλέβα που πονάει αγαπημένη μου με τόσο γλυκό τρόπο!!!!

    Φιλιά θαλασσένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι κάτι ώρες,που σε πλημμυρίζουν οι σκέψεις και σε πνίγουν τα παράπονα... Ευτυχώς,κρατάνε λίγο!
      Φιλί :)

      Διαγραφή
  5. ...όταν υπάρχει η ανάγκη να διαβάζω κείμενο δικό σου πάνω από 3-4 φορές αισθάνομαι ότι είναι ένα ποίημα, όπως διάβαζα στα Νέα Ελληνικά στο σχολείο, όταν οι καθηγητές μας ζητούσαν ανάλυση, ένα ποίημα με πάρα μα πάρα πολλά νοήματα!

    εγώ πάντως βάζω τίτλο: μαμά σ΄αγαπώ!

    να σαι καλά Αγράμπελη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά,μην με παίρνεις και πολύ στα σοβαρά ναι;

      Καλησπερούδια,φιλιά :)

      Διαγραφή
  6. Έχεις μεγάλο δίκιο ... Η πιο γλυκειά πατρίδα είναι της μάνας η αγκαλιά !!! Αυτή τη σχέση την αμφίδρομη τίποτε δε μπορεί να την αντικαταστήσει ... Κι η έλλειψή της είναι κι απ' τις δυο πλευρές αφόρητη !!! Την καλησπέρα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...