Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Στην παιδική χαρά



Διαβάζω το βιβλίο μου. Είμαι στην παιδική χαρά, και διαβάζω το βιβλίο μου. Κάπου-κάπου ρίχνω μια ματιά στην μικρή  που παίζει ήσυχα με τα χώματα. Δεν ξέρω τι σκέφτομαι,  μπερδεμένα πράγματα κυκλοφορούν στο μυαλό μου. Μια κοιτάζω τον ορίζοντα, εκεί στην άκρη της λίμνης, μια την σελίδα του βιβλίου με τον μελαγχολικό ήρωά του, και μια μέσα στο μυαλό μου, όπου επίσης σκούρα πράγματα κυκλοφορούν. Απόγευμα Σαββάτου, «λίγα τα παιδάκια που βγήκαν για παιχνίδι», λέω μέσα μου. «Καλύτερα έτσι ,είναι πιο ήσυχα», παρηγοριέμαι. Ξανά-σκύβω στις σελίδες του. Φυσάει ένα αεράκι, όσο χρειάζεται απαλό, για να μην ενοχλεί την στιγμή. Από το βουνό έρχεται, και κάνει την λίμνη να έχει ένα κυματισμό, τόσο απαλό, που μοιάζει με ύφασμα μεταξωτό, ριγμένο στο πάτωμα. Προσπαθώ να θυμηθώ την λέξη,... «φρικίασμα», ναι, σαν ρίγος από πυρετό, αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει. Ένα κορίτσι, ανόρεχτα κουνιέται στην μεγάλη κούνια. Πιο πολύ σκέφτεται, παρά το διασκεδάζει. Ο επαναλαμβανόμενος μεταλλικός ήχος της αλυσίδας,  μπερδεύεται με το αεράκι που φυσάει στο φύλλωμα των δέντρων,  και τον ήχο του νερού. Τι να σκέφτεται ένα  έφηβο κορίτσι στην μετά-μεσοπρόθεσμο- εποχή, αναρωτιέμαι. Η δική μου συντροφιά, ευτυχώς, μόνο χαμογελάει. Έχει γίνει σχεδόν ένα με τα χώματα, «θα μας σκοτώσει η μάνα σου», σςςςςς… μου κάνει νόημα συνωμοτικά, με το δάχτυλο στο στόμα, «δεν θα της το πούμε»,… χαμογελάω και εγώ, ξέρει και ξέρω, ένα παιχνίδι ευτυχίας παίζουμε, ευτυχώς αληθινό, δεν υπάρχουν μυστικά, αγάπη μόνο και αυτή ίσως  μας σώσει…

19 σχόλια:

  1. ανώνυμος,
    Σςςςς...δεν μας ακούς εσύ!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λίγα μέτρα πιο πέρα συζήτηση για το μεσο-πρόθεσμο και τη μετά εποχή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά κατάφερες να διαβάσεις καμιά σελίδα ή σ' απορρόφησε η πιτσιρίκα με τα χώματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άστα μωρέ Ηφαιστίωνα...εφιάλτης μας έχει γίνει...Καλημέρα & καλή βδομάδα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντιγόνη,
    χαμογελάς έ;
    (Η τραμπάλα,θέλει ταίρι κοπελιά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ποιο βιβλιο διαβαζεις ειπαμε;;;

    το εχω σκεφτει πολλες φορες απο τοτε που τα παιδια μεγαλωσαν και ο ανηψιος μου ειναι μακρια οποτε μου λειπουν τα παιδικα καμωματα, κι ας εχω ζησει πραγματα και πραγματα άλλα, η γαληνη της καθημερινοτητας ειναι αυτη που περιγραφεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λύκε μας,
    (το "μας",έτσι χωρίς εισαγωγικά:),
    ξέρεις τώρα εσύ...'αμα σου κλέβει την παράσταση μια μικρή θεά,τι σελίδες να διαβάσεις,γίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στέλλα,
    "Ο φύλακας στη σίκαλη",να το βιβλίο μου,και με μελαγχολεί απίστευτα,μου θυμίζει τον "Κλόουν" του Χάϊνριχ Μπελ,τόσο όμοιοι ήρωες,ασυμβίβαστοι,ωραίοι, και τόσο μα τόσο λυπημένοι...
    ........
    μα τα μικρά παιδιά,μόνο χαρά σου "μεταγγίζουν",καθημερινά,χωρίς ανταλλάγματα:)))
    Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εμ, μεσοπρόθεσμα και αηδίες, ας πιάσουμε το χώμα να πλάσουμε τίποτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελα στο μπλογκ για λιγο χαβαλε,σου εχω αξίωμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν θα τους αφήσουμε ...
    να σβύσουν το χαμόγελο ...
    απ' τα χείλη των παιδιών μας !!!
    Την καλησπέρα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καμηλιέρη,
    να πλάσουμε αλλά τί;για πες!
    Φιλιά & καλησπέρες:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βασίλη,
    είσαι θεός ,τέλος!Βρε μ έκανες και γέλασα,νάσαι καλά,φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Side 21,
    Τα παιδιά θα χαμογελάνε πάντα,έτσι είναι το φυσικό τους,και κανείς δεν θα το αλλάξει αυτό,δεν μπορεί έτσι και αλλιώς ...
    καλησπέρα φιλιά:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έξοχο!!!!
    Φιλιά
    Καλημέρα - καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιώργο,
    βρε καλώστονε! δεν χάθηκες ακόμη σε θάλασσες και ακτές;φιλιά:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...