Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Τα όνειρα μας κρατάνε ξύπνιους;



Κοίταξε χαμογελαστά στα μάτια τον εγγονό της. «Να τα εκατοστήσεις αγόρι μου», του ευχήθηκε και προσπάθησε να κρύψει την σκιά που σκοτείνιασε  τα μάτια της. Για πρώτη φορά στην ζωή της ανησυχούσε για το μέλλον, και ας προσπαθούσε να μην το δείχνει. Έχει ζήσει στο πετσί της την ιστορία του τόπου. Πόλεμος, φτώχεια, πείνα, θάνατος. Όλα τα θυμάται, όχι σαν όνειρο, μα σαν μια πραγματικότητα που  στα ογδόντα χρόνια αναμνήσεων, σχεδόν κάθε μέρα εύχεται να μην τα ξαναζήσει άνθρωπος. Η νέα πραγματικότητα την ξεπερνάει. Δεν μπορεί να την καταλάβει μα ούτε και να την αναλύσει. Σωπαίνει και ακούει. Κυρίως σωπαίνει. Αυτή που τόσα χρόνια συμβουλεύει, τώρα δεν ξέρει τι να πει. Αν μίλαγε θα έλεγε  για το πώς εκείνοι, δύσκολα, πολύ δύσκολα και σκαλί σκαλί, ξεπεράσανε την φτώχεια και όπως λέει και το παραμύθι «ζήσανε αυτοί καλά, και…»  και εδώ, σταματάει… Θέλει να μιλήσει για την ελπίδα, θέλει να μιλήσει και για το όνειρο, τα ξέρει καλά εκείνη, με αυτά αναστήθηκε η γενιά της . Μα λέξη δεν βγαίνει από τα σφιχτά χείλη της σαν κάτι να την κρατάει βουβή και εντελώς, μα εντελώς αιχμάλωτη…

16 σχόλια:

  1. Γιατί φοβόμαστε όλοι πια..
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό κείμενο, λιτό και μεστό νοημάτων και συναισθημάτων.
    Αλήθεια πότε να περιμένουμε το καινούργιο σου (Αν γινόμουν συγγραφέας) blog?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είκοσι χρόνια πιο κάτω ..τα ίδια συναισθήματα..
    Με συγκίνησες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ηφαιστίωνα,
    να θυμώσουμε κιόλας,μαζι με το να φοβόμαστε μήπως;
    .....
    να τελειώσει καλά ετούτη η μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντώνη,
    αν περιμένανε από μένα οι αναγνώστες βιβλίο,ζήτω που καήκαμε!Η συχνότης της έμπευσής μου είναι τόσο,μα τόσο σπάνια...Όχι πως δεν λάτρεψα αυτό που είπες!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγόνη,
    και εσύ εμένα!
    Ξέρω.Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο, σφιχτό γεμάτο συναισθήματα που δυστυχώς δε σκορπίζουν χαμόγελα, όπως διατείνεται ο μετρητής σου ...
    Φιλιά
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιώργο,
    μας κόψαν και το γέλιο οι άχρηστοι...
    Πολλά φιλιά και καληνύχτες:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό θέλουν οι άθλιοι ...
    Να κάψουν τα όνειρά μας ...
    Όμως τα όνειρα δεν καίγονται ...
    Και κάποτε παίρνουν εκδίκηση !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Side21,
    Μα δεν θα τους αφήσουμε, ναι;
    Καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν ξέρω μωρέ τι λέτε. Το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι νοιώθετε κάτι να βράζει μέσα σας και να βρίζει, όπως συμβαίνει και με τα δικά μου σωθικά. Εγώ είμι μζί με το φίλο που έγραψε κάτω από κάποιο άγαλμα "Βοηθα Γέρο" όπως και με τους 26 που μας έρχονται ποδαράτοι από τη Σπάρτη. Και προχωράμε....όλοι μαζί, ζωή νάχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ελέφας,
    ζωή νάχετε,και να μας κρατάτε ξύπνιους,όλοι μαζί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ όμορφο κείμενο και πόσο αληθινό..
    Να σαι καλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Lonely,
    Δεν θα πω πως δεν χαίρομαι που σε αγγίζει ό,τι έγραψα...
    Καλησπέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οχι βροντερό.
    Δεν θα τους αφήσουμε να κάψουν τα όνειρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. paramythou,
    Το άκουσα! Μπράβο κοπελιά...απόφαση και θέλω...και χαμόγελα...φιλιά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...