Φθινόπωρο ήτανε και τότε, Τρία χρόνια πριν. Σκέφτομαι πως θα πρέπει να ομολογήσω και να παραδεχτώ, πως μερικά από τα πιο όμορφα της ζωής μου τα χρωστάω σε τούτη την εποχή. Το μπλογκάκι μου είναι ένα από αυτά. Βεβαίως και θα συμφωνήσω με τους σκεπτικιστές φίλους μου πως στο πλήρωμα του χρόνου, ο αρχικός ενθουσιασμός καταλαγιάζει και το ραντεβού με την απομυθοποίηση είναι συγκεκριμένο και βέβαιο. Σαν τον έρωτα, που λένε πως κρατάει τρία χρόνια μόνο. Αν σ αυτό το διάστημα καταφέρεις να αποσπάσεις από την κατάσταση το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της, τότε είσαι και κερδισμένος και τυχερός. Στην επόμενη φάση τι θα συμβεί, μόνο ο θεός του μπλόγκερ (ή του έρωτα) ίσως ξέρει. Μέσα σ αυτήν την εικονική ζωή, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την άλλη, παραμένουμε νοσταλγοί του ιδανικού και ετούτη η ουτοπία μας πληγώνει, καθώς συχνά ξεχνάμε πως απλά το ιδανικό, δεν υπάρχει. Οι ενθουσιασμοί διαδέχονται τις απογοητεύσεις και οι χαρές τις πίκρες όπως ακριβώς και στην καθημερινότητά μας.
Χρωστάω πολλά σε τούτη την σελίδα. Με πήρε και με σήκωσε και μου άλλαξε συνήθειες και αγάπες. Γνώρισα μέσα από εδώ κομμάτια της ψυχής μου που δεν ήξερα καν πως υπάρχουν. Λέξεις ανθρώπων καταπληκτικών. Ο κόσμος τους με μαγεύει και με συγκλονίζει, με θυμώνει πολλές φορές, μα ποτέ δεν με κάνει να πλήττω…
Να το τελειώσω εδώ το σημερινό. Λουλούδι με χρώμα άλικο και εκτυφλωτικό σαν το φθινόπωρο θα συνοδέψει για μια ακόμη φορά την ανάρτησή μου, για να μου (μας) υπενθυμίσει πως ακόμα και μέσα σε τούτη την γκρίζα εποχή, η ζωή είναι ωραία, και πως ετούτη η ομορφιά χαρίζεται μέσα από μικρές χαρές, να, σαν τον ήλιο τον σημερινό και το γαλάζιο χρώμα του ελληνικού ουρανού…
Να τα χιλιάσει το μπλογκάκι σου αγραμπελάκι! να μας γεμίζει πάντα μυρωδιές & χρώματα... & νοσταλγικά συναισθήματα.. ♡
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε-πότε επιτέλους θα αποκτήσεις όνομα βρε αλκοολική της ανωνυμίας έ;
ΑπάντησηΔιαγραφή:))
Φιλιά μικρό μου και αγκαλιές τεράστιες!
χεχεχεχε... ξέρεις αγραμπελάκι όταν είσαι πολύ... μα πολύ όμως διάσημος.. το να μην είναι αναγκαστικό να σε αναγνωρίζουν κάπου είναι τρέλλααααααααα σου λέω ;-D ;-***
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω απο τα πιο ομορφα κομματια της ζωης μας ειναι ο,τι μας εδωσαν τα μπλογκ
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτος ο ερωτας δε θα τελειωσει ποτε ε;
φιλια βρε και χρονια πολλα!
Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι μωρή.... ανώνυμη Μόνα Λίζα του διαδυκτίου:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ:)))
Stella,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛές βρε; με φοβάμαι λιγάκι...βλέπεις πόσοι σιωπήσανε....:)))
Κράτα με κοντά σου,στην γωνιά αυτή που γράφει:"εδώ,ΘΑ ΜΕΙΝΩ..."
σε φιλώ:))
Καμηλιέρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω...μας ρούφηξε και το facebook...:))
(ευχαριστώ,όπως και νάχει:)))
Μόνο τρία;;;Πάμε για...εκατόν τριαντατρία:)))και πάντα λουλουδάτα κι εδω και στην πραγματική ζωή σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι πολλές πολλές ασναρτήσεις!! Να είσαι καλά! Καλό μήνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και δημιουργικά Αγράμπελη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν κιόλας 3 χρόνια ε, που σε γνωρίσαμε μέσα από κείνο το τρυφερό χαμόγελο της αγαπημένης σου(μας) πιτσιρίκας.
Προσωπικά κέρδισα πάρα πολλά από το blog σου, γνώρισα ανθρώπους που αγάπησα κι εκτιμώ βαθιά και τόπους μαγικούς... και γι αυτό σ΄ευχαριστώ κι εσένα και το blogάκι σου.
Χρόνια πολλά κι ένα μεγάλο φιλί κι από μένα για το 3χρονο πια Blogάκι σου που συνεχίζει να 'χει κείνη την πρώτη φρεσκάδα του πρωτάρη ζυμωμένη με τη γνώση και την εμπειρία του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά !!!!Να συνεχίσεις με την ίδια όρεξη που το ξεκίνησες.Να συνεχίσουμε και μεις να ονειρευόμαστε,να αισιοδοξούμε ,ακόμα και να προβληματιζόμαστε μαζί σου.Πολλά φιλιά ...Νίκη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφή133 και μαζί σας!Love you λεμε:))))
Hfaistiwna,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το:"ασναρτήσεις" που ο δαίμων των σχολίων άφησε να "πέσει κάτω" μου φέρνει στην σκέψη μου το:ασυναρτησίες χαχαχα! και με έκανε τόσο να γελάσω...νάσαι καλά φιλαράκι:))
Αχ βρε Αντώνη,αχ βρε Αντώνη...με συγκινείς φίλε μου...ξέρεις φυσικά την αμοιβαιότητα των συναισθημάτων που μοιραζόμαστε..φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύκε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμετά χαράς δέχομαι το φιλί σου και με ροζ μαγουλάκια χαμογελώ για το:
"συνεχίζει να 'χει κείνη την πρώτη φρεσκάδα"....
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την αγάπη σου:)))
Νίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκοπελιά,καλύτερα να στα πω,παρα να τα γράψω:)))
(στο απέναντι γραφείο,δεν απαντάς γράφοντας έ;)
Και εδώ που βρίσκομαι ο ουρανός είναι γαλάζιος με αραιή συννεφιά γι αυτό ο ήλιος αναβοσβήνει την λάμψη του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι η πρώτη που φιλώ με ευχές να βρίσκεις ικανοποίηση σε ότι κάνεις και χαρά που γνώρισα την δική σου λάμψη στην μπλογκογειτονιά και όχι μόνο.
Μια αγκαλιά από μακριά, πολύ μακριά:-)
Thalassenia μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζεστασιά του σχολίου σου μεταφέρθηκε μέσω μπλόγκερ και παρελήφθη με χαμόγελο πλατύ!Όπου κι αν είσαι,να είσαι καλά,και να περνάς καλύτερα...φωτογραφίες μόνο μην ξεχνάς να βγάζεις έ;
Σε φιλώ με αγάπη.Καλημέρα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήEvie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ευχαριστώ για την ευχή σου που όντως την χρειάζομαι!Καλά να είσαι:))
Καλημέρα Ντινούλι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθα να ευχηθώ και να λάβω κέρασμα για το γενέθλιον του πράγματος!!!
Χρόνια σας πολλά, με την ίδια μαγεία που σκεπάζει μέχρι τώρα γραπτά και εικόνες.
Συμφωνώ σε όλα με το «Λύκο». Δεν έχει χάσει τίποτα από την αρχική φρεσκάδα, το νεανικό του και αγνό ενθουσιασμό, που λέει κι ο Νιόνιος στον πολιτευτή του :)
Με σένα που ‘χει «μπλέξει», έτσι θα πάει μέχρι τέλους :))
Αυτή η «δουλειά» έχει πολύ «πάρε δώσε», πολύ περισσότερο από την πραγματικότητα ίσως.
Όπως και έξω, το «μικρό καλάθι» στις προσδοκίες, είναι κι εδώ απαραίτητο.
Εγώ όμως δε σε "φοβάμαι"!!
Όταν έρχομαι επίσκεψη κουβαλάω μεγάλο κοφίνι στην πλάτη :)
Να είσαι καλά
Φιλιά πολλά
Καλή και ονειρική συνέχεια
Γιώργο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζω και ξαναδιαβάζω το σχόλιό σου και ξανα ματα διαβάζω,και ΔΕΝ το χορταίνω λέμε:)))
Να είσαι καλά φίλε μου...Να στα φέρνει το σύμπαν,όπως αγαπάς.Φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!
σου εχω παιχνιδι και βραβειο ;)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήωχ,ωχ...θα εκτεθούμε πάλι:))))
(χιούμορ κάνω μη μασάς,ναι;)
Φιλί και ευχαριστώ!!!
Χρόνια πολλά κι απο εμένα με πολλούς, μόνιμους και καλούς διαδικτυακούς φίλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες οι σκέψεις σου εδώ και το λουλούδι με το χρώμα το άλικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερένια!
Τι τα θες; Συμφωνούμε σε όλα... Κι ας μην έχουμε ειδωθεί ποτέ. Απίθανο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου τα αμέτρητα!
ΥΓ.: Το λουλούδι είναι πιο όμορφο; Ή το χέρι της φωτογράφου; Λύσε μου την απορία!:)
paramythou,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φίλοι είναι πλούτος.Σ ευχαριστώ:))
Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω και άλλες σκέψεις.Στο ντουλαπάκι με τους θησαυρούς:)))
Φιλί;
koptoraptou,
ΑπάντησηΔιαγραφή...και που θα μας πάει;"Κάπου θα σε συναντήσω,κάπου θα σε βρώ" που λέει και το αζμα:)))
Φιλιά λατρεμένη μου "κοπτοραπτού"!
είμαστε ακόμα ζωντανοί! στην σκηνή! σαν ροκ συγκρότημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήήρθα κι εγώ. μπροστά σε τόσο πλούτο, από χρώματα, από γράμματα, από άνθρωπο, είμαι φτωχή και δεν έχω τίποτα να προσφέρω ανάλογο. φέρνω όμως από το σπίτι της καρδιάς μου λίγο νεράκι σε χαζοπότηρο με λόγια, να ποτίσει τα λουλούδια σου. όλα μπορεί να είναι εφήμερα, μα αν τα ποτίζει η αγάπη, είναι αιώνια, γιατί υπήρξαν με αγάπη, έστω και μια στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά και πάντα τόσο όμορφη αγραμπελάκι μας!
Coco,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι σαν τον καραγκιόζη! Δεν μπορώ να πω...αντέχουμε:))
φιλί.
-
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη,
το νεράκι σου το θέλω.Και είναι το πιο διάφανο και δροσερό του κόσμου να το ξέρεις! Εδώ,μέσα από σχόλια και αναρτήσεις,με μια μαγική κλωστή δένονται οι καρδιές μας σαν σε ιστό αράχνης μαγεμένης.Και πότε έρχονται χαμόγελα,και πότε δάκρυα στα μάτια,και μας ξεπλένουνε τις πίκρες όσο μπορούν...Καληνύχτα σου.
σε διάβασα και ξεχείλισαν τα μάτια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα!