Κάτι σαν χριστουγεννιάτικη νοσταλγία·

Κάθομαι στα σκοτεινά και χαζεύω τις πολύχρωμες λάμψεις που κατά τακτά διαστήματα αναβοσβήνουν. Στα κλαράκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου σκέψεις διάφορες κρέμονται. Με τα στολίδια του λογαριάζω· τα χρόνια που φύγανε. Ο χάρτινος Αϊ Βασίλης φτιαγμένος από χεράκι νηπιαγωγείου τριάντα χρόνια πριν. Αστράφτει το χρυσόχαρτο, και κρύβει κάπως το λερωμένο από σκόνη ετών βαμβάκι, που παριστάνει γενειάδα και μουστάκι. Αστράφτει στην μνήμη μου και το προσωπάκι που  το χάρισε λέγοντας το μοναδικό, «για σένα μαμά», μοναδικό σαν αίσθηση και συγκίνηση συνάμα. Από κάτω, η εύθραυστη θαλασσί μπάλα δεν έχει ζωγραφισμένο πάνω της μόνο το χιόνι. Καθρεφτίζεται μέσα της το πλήθος των ατόμων που χαρήκανε  στιγμές ευτυχίας  κάτω από συμβάν της γιορτής. Αποτυπώματα και ίχνη ανθρώπων που πια απουσιάζουν, έχουν προστεθεί σε εκείνα των άλλων, που εμφανίστηκαν αργότερα στην ιστορία της ζωής, και πήρανε την θέση τους στην καρδιά. Αυτήν, που σήμερα μετράει. Μετράει χρόνια, στιγμές, ανθρώπους. Προσπαθεί να κάνει την ζυγαριά να ισορροπήσει. Των ανθρώπων που χρειάζεται και των άλλων, που την χρειάζονται. Το πλήθος της μιας πλευράς συναγωνίζεται με το ελλειμματικό της άλλης. Αυτόματα το μυαλό αποφασίζει μικρές εκπτώσεις, έτσι τις βαφτίζει, που θεωρούνται  μάλλον αναγκαίες μέρες που είναι και  που όσο και αν την πληγώνουνε, όσο και αν θέλει να τις αγνοεί καταφέρνουνε το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Ισορροπία. Η μουσική  που ακούγεται από το σιντί,  «τα μουσικά Χριστούγεννα του Ήχου» μια συλλογή  κομματιών  διαλεγμένων από την Λέσχη του δίσκου, δώρο  περιοδικού της εποχής, μου θυμίζει ξαφνικά σήμερα εκείνον που  απομακρύνθηκε από την  κοινή ζωή μας χωρίς να αφήσει ίχνη  να πληγώνουνε, λες και είχε έρθει μια ώρα κατάλληλη, μια ώρα αποφασισμένη  να αλλάξει ετούτο το κομμάτι της ζωής, που είχε γίνει πλήξη  και ανία, αυτό το ίδιο που έμοιαζε  σκεπασμένο με μια κρούστα λεπτή εχθρότητας και αδιαφορίας. Όλα αυτά μαζί και μπερδεμένα, να παραληρούν στο σκοτάδι του καναπέ και στο κατώφλι των Χριστουγέννων, με συντροφιά μια μοναξιά νοσταλγική και γλυκά  φωτισμένη με μικρές πολύχρωμες λάμψεις, σαν αστραπές που σκίζουν τον νου, ενώ έξω κρύο πολύ κάνει και το χιόνι έχει κρυσταλλώσει από την παγωνιά. 

Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι…