Η μηλόπιτα,η νεράιδα και ο κεραυνός

Η Μυρτώ χαμογέλασε ικανοποιημένα. Η μυρωδιά της φρεσκοψημένης μηλόπιτας, απλωνότανε στον χώρο και του χάριζε μια αίσθηση ασφάλειας και ζεστασιάς.Κοίταξε γύρω της: Όλα ήταν όμορφα τακτοποιημένα.Το σπίτι συγυρισμένο και καθαρό,η σπανακόπιτα κομμένη σε ρόμβους με το φύλλο να  έχει την τέλεια υφή και χρώμα,η μηλόπιτα πασπαλισμένη με κανέλα και άχνη να μοσχοβολάει και το βάζο στην άκρη του τραπεζιού στολισμένο με μερικά από τα τελευταία κίτρινα τριαντάφυλλα του Οκτώβρη.Το απόγευμα περίμενε τους φίλους της.Θα πίνατε καφεδάκι,θα τρώγανε τις νοστιμιές που αναφέρθηκαν προηγουμένως και χαλαρά συζητώντας,γελώντας και διαφωνόντας θα τους έβρισκε η νύχτα.Απλά πράγματα,συνηθισμένα από εκείνα που σε κάνουνε να νοιώθεις μια γλύκα μέσα σου και να νομίζεις πως από ένα τέτοιο υλικό μπορεί να είναι φτιαγμένη η ευτυχία.Έξω έπεφτε μια ήσυχη φθινοπωριάτικη βροχή.Η Μυρτώ λάτρευε την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος καθώς και τις σταγόνες του νερού  που της βρέχανε τα μαλλιά  και το πρόσωπο.Έριξε μια ματιά στο ρολόι και ξαναχαμογέλασε,ευτυχισμένα αυτήν την φορά.Είχε χρόνο για έναν περίπατο.Φόρεσε το κίτρινο αδιάβροχο και τα κόκκινα μποτάκια της και βγήκε στον δρόμο.Η αίσθηση που της χάριζε αυτού του είδους η επαφή της με την φύση,έμοιαζε με την ίδια που ένοιωθε  κάθε φορά που βουτούσε το καλοκαίρι στην θάλασσα.Νόμιζε πως ξεπλένεται από όλες τις «σκόνες» που της φόρτωνε  η καθημερινότητα και σαν να έμπαινε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, εξαγνιζότανε θαρρείς από όλα τα αρνητικά συναισθήματα που ήτανε συσσωρεμένα μέσα της.Πήρε την συνηθισμένη διαδρομή που την οδηγούσε έξω από την πόλη….

Την νεράιδα την είδε την ώρα που έφτασε στην γέφυρα.Ήτανε  μια όμορφη ψηλή κοπέλα με κυματιστά μακριά μαλλιά.Την κοίταζε μέσα στα μάτια και χαμογελούσε αινιγματικά.Η Μυρτώ δεν πρόλαβε να αναρρωτηθεί .Την ίδια στιγμή,η δύναμη που είχε ο κεραυνός που έπεσε χτυπώντας την λεύκα πέρα από το ποτάμι,την πέταξε κάτω από την γέφυρα στην μαλακή λασπωμένη όχθη και την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της.

*************************

Όταν συνήλθε,οκτώ ώρες αργότερα σε μια αίθουσα νοσοκομείου,οι δικοί της δοκιμάσανε μια δυσάρεστη έκπληξη: Η Μυρτώ δεν ήξερε να μιλήσει  άλλη γλώσα εκτός από αγγλικά.Κανείς από τους γιατρούς δεν ήτανε σε θέση να εξηγήσει το παράδοξο.Ξετρελλαμένοι οι γονείς της σκεφτήκανε να αρχίσουν να παίρνουν εντατικά μαθήματα για να μπορέσουνε να συννενοηθούνε.Ευτυχώς το περίεργο αυτό γεγονός,δεν κράτησε πολύ.Την δέκατη πέμπτη ημέρα, ξύπνησε το πρωί, και κοιτάζοντας με ένα πικρό βλέμμα την στενή της φίλη που στηριζότανε στο κάγκελο του παραθύρου, είπε σε άπταιστα ελληνικά: «Μου μυρίζει μηλόπιτα!»