ένα ακόμη

του παράξενου κόσμου...( το τραγούδι)

Με τα χέρια αδειανά και τα μάτια ποτάμι
η ζωή που περνά και λυγάει σαν καλάμι.
Η ζωή μου λοιπόν, ταξιδιάρικο τρένο.
Στη σιωπή των σταθμών, μοναχή κατεβαίνω.

Κι όμως, σ'είχα τόσο πιστέψει.
Κι όμως, την καρδιά μου είχες κλέψει
Κι όμως, στον παράξενο κόσμο που ζω,
όλα καλά και σωστά καμωμένα.
Νύχτα κι αυτή δίχως εσένα.

Στα παλιά σινεμά τα καθίσματα άδεια.
Το σκοτάδι γεννά του καημού τα σημάδια.
Πάλι μόνη λοιπόν, ταξιδιάρικο τρένο
Στη σιωπή των σταθμών τη βροχή περιμένω.

Κι όμως, σ'είχα τόσο πιστέψει.
Κι όμως, την καρδιά μου είχες κλέψει.
Κι όμως, στον παράξενο κόσμο που ζω,
όλα καλά και σωστά καμωμένα.
Κόσμος κι αυτός δίχως εσένα
δίχως εμένα