Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Ο κούκος



Και ξαφνικά, τον άκουσα! Ήταν εκεί πάντα; Πάντως εγώ δεν τον είχα ξανακούσει από τότε, που μικρό παιδί ήμουνα.
«Όσες φορές λαλήσει ο κούκος, τόσα χρόνια θα ζήσεις»,έρχεται στο νου μου αυτό που μας λέγανε κάποτε χαμογελώντας οι μεγάλοι! Μετρούσα τότε με μεγάλη αγωνία τις φορές που ο κούκος θα λαλούσε, γιατί από αυτό εξαρτιώτανε η υπόλοιπη ζωή μου. Φυσικά κάπου στην συνέχεια έχανα το μέτρημα, είτε γιατί βαριόμουνα, είτε γιατί αποξεχνιόμουνα. Δεν θυμάμαι πάντως ποτέ να κατάφερα να υπολογίσω έναν αριθμό αξιομνημόνευτο.
Αυτά, παλιά…όταν ήμουνα μικρό παιδί .Στην συνέχεια, κούκο δεν θυμάμαι να ξανάκουσα. Ή αυτοί εξαφανίστηκαν, ή εγώ με άλλους ήχους μέτραγα τα χρόνια μου. Έως φέτος. Πάσχα ήτανε, μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα, γεμάτη ήλιο και φως, από αυτές που αγαπάω, ξέρετε τώρα. Στην εξοχή. Στο χωριό δηλαδή, μετά την δεύτερη ανάσταση, κατηφορίζοντας προς το σπίτι μου. Είναι μια αρκετά,έως πολύ όμορφη διαδρομή. Δεξιά, κυλάει το ποτάμι. Δεν το καλοπροσέχω, είναι πάντα εκεί, το έχω συνηθίσει, είναι δικό μου, ο ήχος του έχει γίνει ένα με μένα. Απλά υπάρχει, καθησυχαστικά, εκεί. Και πέρα από το ποτάμι, το βουνό Καταπράσινο, δροσερό, αγαπημένο. Επίσης δικό μου και αυτό. Ξαφνικά εκεί, μέσα σε αυτή την όμορφη ώρα, ακούγεται το λάλημα του κούκου! Και τον ακούμε και μείς. Μετά από τόσα χρόνια. Και αυτό είναι κάτι τόσο τρυφερό, μας κάνει και κοιταζόμαστε  με τον αδερφό μου, χαμογελάμε, στα μάτια μας μια συγκίνηση κρυφοπαίζει, και το χαιρόμαστε τόσο… Σαν μικρά παιδιά νοιώθουμε.. Έ…αυτό! Τίποτε άλλο. Φυσικά και δεν τολμάμε τώρα πια να ξαναμετρήσουμε τα χρόνια μας , μα ούτε και το λάλημα του κούκου…

(Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο πέρσι,και  παρέμεινε ξεχασμένο έως τώρα…Και μπορεί ένας κούκος να μην φέρνει την άνοιξη καταπώς λένε,την καλωσορίζει και μας την θυμίζει αρκετά όμως…)

Καλή βδομάδα! 

24 σχόλια:

  1. Έχεις κι άλλα τέτοια διαμαντάκια κρυμένα, για ψάξε, για ψάξε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω ακούσει κούκο, στην γειτονιά μου στον Βόλο...Και είδα και έναν, μία μόνη φορά στη ζωή μου, όταν μας έφεραν ένα στον σταθμό προστασίας για περιθαλψη...Απίστευτο πλάσμα...
    Ευχαριστώ που μου τον θύμησες...Έχει κι εδώ ένα είδος, αλλά δεν το έχω δει ακόμα...
    Καλημέρα από ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ....αντε να φύγουν τα τελευταία κρύα να έρθει όντως η άνοιξη Ντίνα μου...είμαι παιδί της ζέστης εγώ....καλημέρα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. να ξερες τι μου θύμησες!!!τα ξεγνοιαστα παιδικά μου χρόνια...
    καλή εβδομάδα να έχεις και όσο για το πόσα λαλήματα κούκου θα ακούσεις, εύχομαι να είναι πολλά!!
    καλή εβδομάδα να έχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλοι, όταν ήμασταν παιδιά ,ιδιαίτερα εμείς που ζούμε σε κάποια επαρχιακή πόλη,ακούσαμε το κάλεσμα της Άνοιξης από κάποιον κούκο.Με τα χρόνια πάψαμε να δίνουμε σημασία, ξεχάσαμε την φωνή του ,να είσαι καλά και να μας χαρίζεις τέτοιες θύμισες !!!!!Πολύ ωραία μας το έδωσες!!!!!1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Artanis,
    ο κούκος για μένα είναι κάτι νοσταλγικό και ξεχασμένο...Σαν τα παιχνίδια που παίζαμε στις γειτονιές,με κόκκινα μάγουλα,χαμογελαστά μάτια,και τις φωνές της μαμάς που μας καλούσανε στο σπίτι όταν αποξεχνιόμασταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ειρήνη,
    Καλομελέτα & έρχεται!Στο κατώφλι μας είναι,έρχεται να μας τρελλάνει,σαν να ξέρει μου μοιάζει,πόσο πολύ την επιθυμήσαμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος,
    Έτσι γίνεται συνήθως..ότι ξεχνάμε,μας ξεχνάει και αυτό!Να που υπάρχει όμως,και με την πρώτη ευκαιρία μας ξαφνιάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. agapi,
    Μου ξέφυγες!Γιαυτό δεν κράτησα την σειρά σου...Θα μετράω (κάθε φορά που θάχω την ευκαιρία )το λάλημα του κούκου,και θα θυμάμαι χαμογελώντας,όπως τόκανα εδώ!Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ένας κούκος μπορεί να μην φέρνει την Άνοιξη, στην προκειμένη περίπτωση όμως έφερε την ... ανάμνηση.

    Ωραία περιγραφή.
    Το κάλεσμα τού πουλιού και μέτρημα των χρόνων που θα ζήσουμε, όπως το μέτρημα των ωρών που κάνει ο Κούκος (το ρολόι του τοίχου, όχι το πουλί...) - που κι αυτός μετράει τις ώρες μας.

    Φιλικά,
    Ιρλανδός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ αυτοί οι συνειρμοί της παιδικής μας ηλικίας με όσα μας λέγανε...Εκεί θα σταθώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Ακούω τον κούκο ακόμα!
    καλό βράδι
    η παραμυθού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. irlandos,
    απίστευτο...Τώρα ανακάλυψα πως ποτέ μου δεν είχα συσχετίσει μέσα μου, το δικό μου μέτρημα των χρόνων,με το ρολόι και τον κούκο που επίσης μετράει τον χρόνο!
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαίρη Σάββα,
    Αλήθεια; Τι καλά! Μα..πού;
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ντίνα νομίζω το βρήκα1Πρέπει να γίνουμε ακολουθητές των μπλόγκ μας για να εμανιστούμε στο Buzz.Εγώ το κάνω απο δω σε σένα και σε βάζω και λίνκ στο

    www.pharaona2.blogspot.com

    Aψινθος κλειδιά και κώδικες.

    Ενας κούκος δεν φέρνει την ανοιξη αλλά παρασύρει κι άλλους ...οπότε όλοι μαζί την φέρνουν ειτε το θέλει ειτε οχι!
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. faraona,
    (να δω τι θα κάναμε χωρίς το νατασσακι!)

    Να ο κούκος! έφερε εσένα..Καλωσόρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τι θα κάναμε για?

    Λες να μ εφερε ο κούκος?
    Λίγο βαριά θα τουπεφτα αλλά που ξέρεις...εχει κουκους και κούκους...

    :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. faraona,
    ότι και να σ έφερε,πολύ καλά έκανε!
    Φιλιά,
    (και θα τα λέμε και από δω!)
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μπορεί ένας κούκος γλυκειά μου Αγράμπελη να μη φέρνει την Άνοιξη, αλλά όταν κελαηδάει τόσο μελωδικά όσο το κείμενο σου που είχες αφήσει καταχωνιασμένο στο συρτάρι , φέρνει χαμόγελα κι ελπίδες ότι η Άνοιξη κάποια μέρα τελικά θα ΄ρθει στον κήπο μας!
    Ψάξε.. ψάξε κι άλλο στο συρτάρι! Όλο και κάτι θα βρεις ...
    Σε ευχαριστούμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Λιακάδα μου,
    (τόσο που αγαπώ το όνομά σου!)
    Τι καλά που πέρασες και από δώ...και πόσο χαίρομαι που σου άρεσε "ο κούκος" μου...
    Ε τώρα να το πώ!Αφού ήρθε η "Λιακάδα",θαρθεί και "άνοιξη",δεν μπορεί!
    :))
    Τα φιλιά μου και μια αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. τώρα που τό λες, ψάχνω , ψάχνω αλλά νομίζω πως δεν έχω ακουσει ποτέ κούκο.
    Και να , κάπως ,κάτι μου λείπει ξαφνικά.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. demetrat,
    Ποτέ; Μα..ποτέ,σίγουρα;Μήπως τόχεις ξεχασμένο;
    Γιατί και γω το είχα ξεχάσει...το ξαναθυμήθηκα αμέσως βέβαια, όπως ακριβώς το περιγράφω,αλήθεια είναι...
    ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...