…παραλήρημα, σε αναμονή διακοπών και της Αυγουστιάτικης πανσελήνου!

Ζέστη και σήμερα.Έντεκα και ακόμη να δροσίση, έστω λιγάκι.Η οποία γινεται πιό ανυπόφορη από τα γεμιστά που ψήνονται στον φούρνο.Τι τα θές τα γεμιστά στον φούρνο με τέτοια ζέστη θα μου πεις! Ε όλα έχουν την αιτία τους..Ήρθε ο Χ.,ό "ήλιος μου"που θάλεγε και η Πασ(π)χαλίτσα!Ε να μην φάει φαγητό της μαμάς;Δεν γίνεται…έτσι κι αλλιώς πάντα ξαφνικά έρχεται και μένει λίγο.Κάτι οι υποχρεώσει της δουλειάς,κάτι τα έκτακτα ταξίδια του…Θα πάει στο αγαπημένο του νησί λέει,την Σαμοθράκη,έχουνε κανονίσει να κάνουν κάτι εμφανίσεις εκεί.Έτσι το λέμε τώρα, παλιά το λέγαμε « παίζαμε μάνα μουσική με την παρέα για τους φίλους μας ,εκεί και περνάγαμε πρώτα!!»

Αλλαζουν όμως οι καιροί..Θυμάμαι κάποτε με τις φοβερές καταιγίδες στο νησί,τι αγωνία είχα για το τι να απέγιναν με τις σκηνές και αν θα κατάφεραν να βρούν κατάλυμμα για να προστατευτούν από την βροχή! Μα τι να λέει..τα νιάτα δεν έχουν ανάγκη από τους καιρούς .Όλα τα δαμάζουν και τα φέρνουν στα μέτρα τους.Τι να κάνουμε έμεις πιά, που μείναμε πίσω και πίσω από μια οθόνη γοητέυουμε την ίδια μας την σκέψη παγιδευμένοι σε μια κατάσταση μοναχική.Δεν έχει Σαμοθράκη στα ξαφνικά πιά! Το καλοκαίρι με βασανίζει ,και το νοιώθω σαν τέλος εποχής,μόνο από την ανάγκη για ξεκούραση και διακοπές!Πολλές φορές σκέφτομαι πως μια χαρά θάτανε να έμενα και στο σπίτι χωρίς νάχω τίποτα να κάνω,καμμία υποχρέωση να με απασχολεί και ας μην πάω πουθενά,σε καμμία θάλασσα να με μαγέψει!Τόσο κουρασμένη νοιώθω…ας είναι..Τούτος ο Αύγουστος,θάναι μια χαρά,το νοιώθω! Μούκανε άλλωστε ποδαρικό το τζιτζικωτό μου!!!Χριστέ μου τι μωρό! Τι λαχτάρα και πόση χαρά μας έχει φέρει αυτό το παιδί ευλογημένο νάναι…

Θάρθει και η Ν. αυτό που το πάς! Ελπίζω πως δεν θα αλλάξει γνώμη τελικά και πως θα την γνωρίσω από κοντά.Μου αρέσει αυτό το κορίτσι,έτσι ζεστή ειλικρινής αυθόρμητη και πηγαία που την διαβάζω,νοιώθω πως θα γράψει , κάτι έστω,στο «λεύκωμα της καρδιάς μου»! Άλλωστε οι @φίλοι που γνώρισα από κοντά, ένας δυό θα μου πεις,αγαπημένοι πολύ συνέβη να γίνουν και άνθρωποι της καρδιάς μου θα είναι ότι και να συμβεί.Είναι ίδιον του χαρακτήρα μου να έχω στενούς φίλους και καθόλου «γνωστούς».Με αυτούς δε,δεν τα πάω καθόλου καλά…δεν μπορώ να αρθρώσω δεύτερη κουβέντα,βαριέμαι αφόρητα,πλήτω που λενε θανάσιμα!

Το τηλέφωνο χτυπάει…και με διακόπτει όπως πάντα τέτοια ώρα από τις διαδυκτιακές μου ενασχολήσεις..Κλείνω αυτό το σημείωμα λοιπόν,καληνύχτα σε όλους,ελπίζω τα γεμιστά μου νόστιμα νάναι,αύριο θα τα δοκιμάσω!!!