Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

γύρω από το οικογενειακό τραπέζι...

Είναι από τις πιο ευτυχισμένες ώρες της ζωής μου!Το κυριακάτικο τραπέζι ,με όλη την οικογένεια γύρω του.Και η αλήθεια είναι πως δεν ήτανε πάντα έτσι.Σιγά-σιγά καθιερώθηκε αυτή η αγαπημένη συνήθεια.Κάθε Κυριακή,στο σπίτι των γονιών μου.Μαζευόμαστε σε αυτήν την "αγκαλιά" μικροί και μεγάλοι,με χαρά ίσως ενίοτε και με γκρίνια (πάλι τα ίδια! ουφ βαρέθηκα κάθε Κυριακή!) απολαμβάνουμε τα εδέσματα που μας ετόιμασαν και οι δύο οικοδεσπότες.Ο πατέρας,το καλοκαίρι στην ψησταριά του κήπου ψήνει τα κρέατα,και με την πάροδο τω κυριακάτικων αυτών συνευρέσεων γίνεται όλο και καλύτερος στο ψήσιμο, μα και στο να ανακαλύπτει και να αγοράζει τα καλύτερα της αγοράς!Και φυσικά,πάντα περιμένει τον έπαινό μας καμαρώνοντας κάθε φορά με το ίδιο χαμόγελο ευτυχίας.
Τα υπόλοιπα εδέσματα ανήκουν στην αρμοδιότητα της οικοδέσποινας.Η μάνα μου,περήφανος άνθρωπος ,δεν εκδηλώνει και τόσο την ανάγκη της για την επιδοκιμασία μας.Όμως το ξέρουμε όλοι πως βαθειά μέσα της την αποζητά!Και η αληθεια είναι πως κάθε φορά και καλύτερη μαγείρισα αποδεικνύεται,λες και η αγάπη και οι αγκαλιές που της δίνουμε νοστιμεύουνε το φαγητό της!
Κάθε φορά,με την ίδια σειρά συμβαίνουν τα πράγματα.Η ώρα καθορισμένη,και κάθε καθυστέρηση αιτία γκρίνιας,γιατί η αναμονή κουράζει,και πρέπει όλα να φαγωθούν ζεστά και στη ώρα τους.Και πόση είναι η ευτυχία τους .οταν τα πιάτα των παιδιών αδειάζουν,σημάδι πως τους άρεσε το φαγητό και θα φύγουνε χορτάτα.
Η καλύτερη όμως ώρα έρχεται όταν, αφου καθαριστεί το τραπέζι και τα πιάτα πλυθούν,στον κήπο με το καφεδάκι μας μπροστά, λέμε τα νέα της βδομάδας που πέρασε.Ώσπου νάρθει η ώρα που σιγά-σιγά,ένας ένας αρχίζει να αποχωρεί και να ξαναγυρίζει στην καθημερινότητά του...
...............................
...μου έρχεται στην σκέψη μου ένα άλλο παρόμοιο οικογενειακό τραπέζι,σε μιαν άλλη ζωή,στο σπίτι της Αθήνας.Με άλλα πρόσωπα εξίσου αγαπημένα,που δεν υπάρχουν πιά, γιατί η ζωή αλλιώς αποφάσισε. Το ίδιο σενάριο,η ίδια χαρά στα πρόσωπα, η ίδια φιγούρα της νοικοκυράς μαγείρισας που τιτίβιζε χαρούμενα ανάμεσα σε παιδιά και εγγόνια...
Η ψυχή της όπου και να βρίσκεται τώρα,σίγουρα επιδοκιμάζει τις παρόμοιες στιγμές ευτυχίας!

15 σχόλια:

  1. Μικρές ευτυχισμένες στιγμές απαραίτητες για την ψυχική μας ηρεμία...
    Τυχεροί όσοι τις απολαμβάνουν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σίγουρα από κάποια γωνιά θα "βλέπει" και θα χαίρετε αν και ...
    Να έχεις πάντα τέτοιες ευτυχισμένες στιγμές . Τις ζηλεύω , δεν τις φθονώ .
    Καλή βδομάδα "αγριολούλουδο" !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μικρές,και ίσως να φαίνονται συνηθισμένες και ασήμαντες,μα τόσο τόσο αγαπημένες Λύκε μου!¨Άλλωστε τι είναι η ζωή; στιγμές,που μας γεμίζουν χαρά και τις απολαμβάνουμε με όλο μας το είναι..Και που όταν μας λείψουνε τις εκτιμούμε ακόμη περισσότερο!
    Φιλί και καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kakos:
    Το ξέρω πως έχω κάτι που από πολλούς λείπει! Χωριό με αγαπημένα πρόσωπα...Μα σίγουρα ο καθένας μας κάπου θα καταθέτει την ψυχή του και την αγάπη του και ας είναι μακριά από αυτό που περιγράφω!
    Νάσαι καλά και συ και όλοι σου!
    Καλή νάναι η βδομάδα που μόλις ξεκινά και για σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολυ πολυ ομορφη αναρτηση.

    "Είναι από τις πιο ευτυχισμένες ώρες της ζωής μου!" Συμφωνω.

    Και μενα παντα μου αρεσαν τετοιες συγκεντρωσεις, και ευτυχως μας αξιωσε να μπορουμε να οργανωνουμε και μεις τετοιες μαζωξεις στο δικο μας σπιτι.

    Καλο βραδυ, καλη βδομαδα!!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν είχα ποτέ πολλή μεγάλη οικογένεια αλλά υπήρχε πάντα ένα στρωμένο τραπέζι τις Κυριακές,την ίδια ώρα με τα ίδια σχεδόν φαγητά,με τα ίδια άτομα. Τότε γκρίνιαζα πάλι τα ίδια, όπως λες και συ, τώρα το κρατάω σαν θησαυρό και πηγή δύναμης.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ειναι οι στιγμες της απολυτης ευτχιας των γονιων, οταν βλεπουν τα παιδια τους να μαζευονται στο σπιτικο τους. και γω οταν τα εχω ολα μαζι, χαιρομαι τοσο πολυ πουδεν με νοιαζει αν κουραστω. μου αρκει που τα περιποιουμαι και ακουω τις φωνες τους.. να πηγαινετε στους γονεις σας, οσο πιο συχνα μπορειτε, γιατι και σεις οταν μεγαλωσουν τα παιδια σας και φυγουν απο κοντα σας, θα τα αποζητατε και θα λαχταρατε την παρουσια τους.
    καλη σου μερα και μπραβο σας που εκτιματε και σεβεστε το οικογενειακο τραπεζι.[γιατι ειναι αλλα παιδια που ξεχνουν τους γονεις οταν παρουν τον δικο τους δρομο].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ όμορφα δοσμένες εικόνες και συναισθήματα! Να είστε όλοι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αντώνη,
    αυτές είναι χαρές της οικογένειας,που μάλλον όλο και πιό σπάνια δυστυχώς (για μένα) συναντάμε.Η μάνα μου ,μας συμβουλεύει συνεχώς,να κρατήσουμε ζωντανή αυτήν την συνήθεια και μεις με την σειρά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αδαμαντία μου,πολύ σωστά το τοποθετείς..."πηγή δύναμης"!
    Καληνύχτα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έφη ναι,
    και για τους γονείς φυσικά,μεγάλη είναι η χαρά να έχουν τα παιδιά γύρω τους!
    Μπορεί να ακούγεται πολύ παραδοσιακό αυτό,και ίσως και αρκετά συντηρητικό,μα όταν έχει να κάνει με την αγάπη που νοιώθουμε μέσα μας και όχι με τα πρέπει και το συμφέρον,τότε είναι αλήθεια αυθεντικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. gnvarakis:
    Λένε πως ο βήχας και ο έρωτας...
    ......

    ..και η αγάπη δεν κρύβεται!
    Ευχαριστώ για την ευχή σου.. την δέχομαι με όλη μου την καρδιά!
    Φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στιγμές δύναμης και πλήρεις αγαλλίασης!!
    Το Κυριακάτικο τραπέζι πάντα μένει βαθιά φυλαγμένο στα μύχια της ψυχής μας και όσοι το τηρούν ακόμη, ξέρουν απλά τι είναι η ζωή και πώς να τη ζήσουν!
    Εύγε στους εξαίρετους γονείς σου Αγράμπελλη!
    Νάναι πάντα γεροί και δυνατοί να τους χαίρεστε και να σας χαίρονται σε στιγμές μοναδικές!
    Φιλιά!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...