Εγώ τώρα για την αναισθησία μου ήθελα να σας μιλήσω,μα πως ξεφεύγει η σκέψη και μπερδεύεται με άλλες,κουβάρι γίνεται ώρες-ώρες,βρίσκομαι τώρα να σας μιλάω για ένα λουλούδι της γλάστρας μου,στο μικρό μπαλκονάκι μου,που ο θεός μπαλκόνι να το πει,τόσο μικρό είναι...
Χρόνια πολλά το αγαπούσα και το φρόντιζατο φυτό αυτό,και κείνο με αποζημίωνε και γινότανε όλο και πιο φουντωτό και ψηλό και όμορφο,Λουλούδια δεν έβγαζε,μα είχε ένα υπέροχο φούξια χρώμα,χάνει στην φωτογραφία.Τα φυλλαράκια του, διαφανα ήτανε σχεδόν απέναντι στο φώς,με πιο σκούρες νευρώσεις.Το πρόσεχα σαν τα μάτια μου και κείνο με αποζημίωνε με την ομορφιά του λάμποντας.Όλους τους μήνες της καλοκαιρίας,από την άνοιξη έως το φθινόπωρο,πιο αγαπημένο για μένα λουλούδι δεν υπήρχε στο μικρό μου μπαλκονάκι.
Τους χειμώνες,το έπαιρνα μέσα,μην τυχόν και μου παγώσει ο τρυφερός κορμός του.Τότε πάθαινα και την μεγαλύτερη απογοήτευση γιατί καθώς άλλαζε περιβάλλον,μαράζωνε και σιγά-σιγά έπεφταν όλα τα φύλλα του και απόμενε να στέκεται άχαρο μονο με τα κοτσάνια του.Στεναχωριόμουνα να το βλέπω έτσι,όμως περίμενα την άνοιξη,ξέροντας ότι και πάλι θα φούντωνε και θα καμάρωνε λάμποντας στον ήλιο.Και έτσι πάντα συνέβαινε...
Κάπου εδώ μπάινει η αναίσθητη φύση μου.Φέτος αποφάσισα ερήμην του να το κλαδέψω χειμωνιάτικα,να μην στέκει έτσι ,χωρίς το όμορφο φύλωμα του.Και το έκανα,προσπαθώντας ασυνείδητα,να το φέρω στα δικά μου μέτρα,του πως είναι καλύτερα.Και κείνο αντιδρώντας με τιμώρησε.Δεν ξανάβγαλε φύλλα και κλαδιά,παρα πεισμωμένα,αφέθηκε να τελειώσει εκεί!
Περίμενα τον Μάρτη,περίμενα τον Απρίλη....
...Μάιος και τίποτα!Ο συνήθως τρυφερός κορμός του,ξύλο έγινε,χωρίς καθόλου χυμούς!Ένοιωσα σαν να έχασα έναν φίλο,που πολύ τον θύμωσα προσπαθώντας να τον φτιάξω να μου ταιριάζει.Και πόνεσα,και μετάνοιωσα,χωρίς όμως να είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξανακάνω κάποτε και πάλι.Και ας ξέρω ότι το δις εξαμαρτείν....
.........................
Φύση ανθρώπου ατελής...
Σήμερα,αποχαιρέτισα για πάντα το υπόλοιπο της "αγάπης "που χρόνια μου έκανε παρέα.Στην θέση του φύτεψα ένα άλλο,ελπίζοντας ότι θα μονιάσουμε μαζί.Ποιός ξέρει,μπορεί αυτό να μου κάνει την χάρη και να μην με αναγκάσει να το κάνω να πονέσει.Και μπορεί σιγά-σιγά να το αγαπήσω και αυτό...
Καινούργια αγάπη έπιασες παλιά μην λησμονήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καινούργιο φυτό θα πετάξει φύλλα, θα βγάλει λουλούδια, θα στολιστεί την καλή του φορεσιά για να πάρει τη θέση του παλιού στην καρδιά σου.
Κάπως έτσι δεν προχωράει και η ζωή.
Μεγάλη υπόθεση να χάνεις έναν φίλο , έστω κι αν αυτός ο φίλος είναι "διαφορετικός" από ότι έχουμε συνηθίσει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύσκολος ο αποχωρισμός , όπως και να το κάνουμε .
Ομως Αγράμπελή μου , είναι δύσκολο (ίσως και ακατόρθωτο) να "μονιάσεις" επιβάλλοντας τους όρους σου . Πολύ δύσκολο , πίστεψέ με .
Αγάπη όμως έδωσες , αγάπη θα πάρεις . Μην το πονέσεις και να είσαι σίγουρη πως θα στο ανταποδώσει , όχι από ευγένεια ή για τους τύπους , αλλά γιατί έτσι είναι η φύση .
To έχω πάθει κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς σαν και σένα βιάστηκα να το κλαδέψω...
Μας πονάνε και τα πονάμε ... είναι αλήθεια νοιώθουν και τα φυτά να είσαι σίγουρη γι' αυτό!
Όταν λείπω παρότι έχω φροντίσει να τα ποτίζουν τα βρίσκω μαραζωμένα γυρίζοντας και σε δύο τρεις μέρες ξαναανασταίνονται όταν είμαι κοντά τους...
Ξέρεις ότι ακούν και μουσική!!
λοιπόν, έτσι όπως το 'γραψες, σκέφτομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήσκέφτομαι τι μου συνέβη σήμερα. έφαγα τα μούτρα μου μαζί με το σεραφείμ, προσπαθώντας ο ένας να στηρίξει τον άλλον πέσαμε κάτω αμφότεροι. μας έφερε σπίτι με το αυτοκίνητό του ένας καθηγητής από το σχολείο, κι ακόμη τρέμω. ο σκύλος μας ήρθε κοντά για πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο και μου έγλειφε το πόδι! πραγματικά κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά.
όταν δεν είχα σκύλο, νόμιζα ότι δεν είχαν νοημοσύνη, ότι τα ζώα ήταν μακριά μας. τώρα βλέπω ότι συνενοούμαστε μια χαρά.
και βλέπω σιγά σιγά και τα φυτά, να συναισθάνονται την αγάπη, και να ανταποκρίνονται με το δικό τους τρόπο.
δεν πειράζει που πέθανε η κοκκινόφυλλη φίλη σου. σε έμαθε πολλά. κι έγινε ανάμνηση για όλους μας τώρα
Mελαγχολική και ταυτόχρονα αισιόδοξη μα πάνω απ΄όλα ανθρώπινη η σημερινή σου κατάθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κατάθεση ψυχής...
Άπλα έλιωσα καλή μου διαβαζοντάς το...Τι συγκινητικό!!!Ειλικρινά....
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Λύκε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές φορές, το ότι προχωράει η ζωή, πολύ με πικραίνει.Αυτό σημαίνει ότι κάτι χάνεται,κοντά σ'αυτό που γεννιέται...
Καληνύχτα!
Κάκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκανείς ποτέ ΔΕΝ αλλάζει...το ξέρω πια πολύ καλά!
Τα φιλιά μου και τις καληνύχτες μου...
Μαριάννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι το "ξέρω" ότι ακούνε...πολλές φορές τους μιλάω!
Φιλί...
_
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου,την ανάμνησή μου...
Και με σας; Όλα καλά;
Αγκαλιά μεγάλη...
Κούκε μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον έτσι είναι,ή τουλάχιστον έτσι το νοιώθω! Και μελαγχολικά,και ελπίζοντας...
Την καληνύχτα μου εύχομαι...
Σώμα που χορεύει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι πολυ γλυκειά μικρή μου...
Φιλί!
Kαλησπέρα , το ξέρεις πως λατρεύω τα φυτά κι έχω έναν κήπο γεμάτο με λουλούδια, τώρα οι τριανταφυλλιές μου είναι στα φόρτε τους, γεμάτες μοσχομυριστά τριαντάφυλλα !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια θέλουν περιποίηση αλλά ακριβώς όπως το είπες .... ανταποδίδουν με την ομορφιά και την μυρωδιά τους , κρίμα το φυτάκι σου κι ήταν πραγματικά ομορφούλι έτσι κοκκινωπό !!
Να σαι καλά
Αθηνά,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταλαβαίνεις βέβαια,πόσο σε ζηλεύω!!!Μπράβο καλή μου,ρούφηξε την ευωδιά τους και απόλαυσε την όμορφιά τους...
Φιλί...
Eιμαι κι εγω συναισθηματικά δεμένος με μερικά φυτά μου και νιώθω ευγνωμοσύνη για την συντροφιά τους επι χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν χάνω κάποιο, νίωθω λύπη και προσπαθώ αν χαθεί τελικά, να βάλω δύο άλλα στη θέση του.
Να το αγαπήσεις γιατί θέλουν στοργη και προδέρμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζονάκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό ΔΕΝ το είχα σκεφτεί! Δύο λες έ; Πολύ καλή ιδέα...
Καλό βράδυ νάχεις..
Κική,
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν τα μωράκια έ;Πόσο δίκιο έχεις!
Καλημέρα...
Κι η μάνα μου σαν κι εσένα: τους μιλάει, τα χαϊδεύει, τα μαλώνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε απίστευτες!
Τα φιλιά μου!
Κοπτοραπτού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα να δείς που θημήθηκα την μαργαρίτα που φύτρωσε στο μπαλκόνι σου!
Τι να σημαίνει αυτό άραγε;
.......
Φιλί μεγάλο και αγκαλιά!