Συμφωνώ, μα καμιά φορά η μοναξιά είναι εσωτερική κι αυτή δεν σ' αφήνει ακόμη κι αν δεν γερνάς μόνος! Ίσως τότε είναι προτιμότερο να είναι κανείς παρέα μόνο με τη μοναξιά του, παρά με ένα ταίρι αδιάφορο...
Πάντως καίριος ο προβληματισμός της Δημουλά και ο δικός σου!
Το χειρότερο , ξέρεις ποιό είναι , να είσαι με ανθρώπους που κατ΄επίφαση είναι δικοί σου και να αισθάνεσαι εντελώς μόνος . Εχει δίκιο η "marianaonice" !
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς εικόνες σε ξοδεύουν αδύναμος να προσκυνάς αυτούς που σε ληστεύουν Σαν δαίμονας να κουβαλάς του κόσμου τους χειμώνες στα μάτια της να κυνηγάς παλιούς μικρούς κανόνες Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός κάποιον θα ξεγελάσεις και ένα κακό που ήρθε χθες τρέχεις για να προφτάσεις Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά τα βράδια του θανάτου έρωτας που μυρίζει πια αρένα στο άγγιγμά του Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
@Swell, @kakos: Τη μοναξιά δεν την επιλέγεις, έρχεται ξαφνικά όταν όλοι έχουν φύγει ή τους έχεις διώξει. Έρχεται για να σου κρατήσει το χέρι τις ατέλειωτες νύχτες, να συζητήσει μαζί σου, να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, να σκορπίσει τα σκοτάδια της …μοναξιάς που σε τυλίγουν. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να σιγοψιθυρίζει το παλιό τραγουδάκι «μοναξιά φτάνεις κάποτε μοιραία, μοναξιά είσαι η πιο σκληρή παρέα, κι όποιος πει η ζωή πως είναι ωραία δεν θα χει τύχει να ζει με σένα νε μαζί…» ή το «ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι. και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά...».
Η μοναξιά...ένα θέμα που πολύ με έχει βασανίσει.Κάποτε υπέφερα.Τώρα απλώς απολαμβάνω, αυτήν και τις προεκτάσεις της.Χαίρομαι την ελευθερία που αυτή συνεπάγεται,αγαπώ τους φίλους που εξαιτίας της γνώρισα και αγάπησα...Να είναι και να είσαστε όλοι καλά!Και σεις,στους φίλους της μοναξιάς συγκαταλέγεστε.Και είστε εκλεκτοί και αγαπημένοι! Καληνύχτα...
Εύχομαι να απολαμβάνεις τη μοναξιά κι όχι να σε κατασπαράζει...Είναι αβάσταχτη ώρες-ώρες το ξέρω...κάποιες άλλες πάλι την αποζητάς για να τακτοποιήσεις τα συρταράκια του μυαλού σου...Μου άρεσε τρομερά η εικόνα με το ποτήρι το κρασί..Εύχομαι να γεμίζει πάντα το ποτήρι μας με καθάριες κουβέντες...Όσο για τους στίχους μου άρεσαν γιατί αυτός είναι ο πόθος όλων μας...Τα φιλιά μου και καλό Σαββατοκύριακο!!!
αυτα που γραφει ο λυκος ειναι σαν να τα εγραψα εγω [κοιτα να δεις ''εκλεκτικές συγγένειες''στο διαδίκτυο]εντάξει,με μικρες παραλλαγές... αγράμπελη χτύπησες πολυ ευαίσθητη χορδή
Ναι , επανέρχομαι , φαίνεται πως το "θέμα" μοναξιά σηκώνει κουβέντα , ίσως χωρίς αρχή και σίγουρα δίχως τέλος . Μόνος και Μοναχικός , ένας διαχωρισμός που τον κάνεις μόλις μετά το σχόλιο της "Πεντανόστιμής" μας και που νομίζω πως είναι μια σοβαρή , διαφορετική πτυχή στο ίδιο θέμα . Απ' την άλλη γλυκιά μου "Αγράμπελή" μου , τι μπορείς να κάνεις όταν κάποια στιγμές απουσιάζει εκείνος ο "ώμος" που θα μπορούσε να στηριχθεί κάποιος που έχει μάθει , έχει συνηθίσει να ζεί έτσι ; Είναι αβάσταχτη αυτή η απουσία .
@kakos: Κάκο μου, με την άδεια, ελπίζω, της @αγαπημένης μου Αγράμπελης θα σου πω αυτό που κάπου διάβασα και και με το οποίο συμφωνώ απόλυτα: "Η μοναξιά είναι ατυχία, η μοναχικότητα επιλογή τρόπου ζωής". Άλλωστε μοναχικός, δεν σημαίνει ούτε αντικοινωνικός, ούτε απομονωμένος, ούτε μισογύνης ή μισάνθρωπος. Η πορεία πάντως από τη μοναξιά στη μοναχικότητα μέχρι δηλαδή να γνωρίσεις και να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου είναι αρκετά επίπονη και επώδυνη. Το κέρδος του μοναχικού είναι πως δεν χρειάζεται τους άλλους για να είναι καλά και ακόμα και όταν λείπουν όλοι από κοντά του δεν νοιώθει εκείνο το δυσβάστακτο κενό της μοναξιάς που νοιώθουν οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους.
"Λύκε" μου , είναι τόσο φιλόξενη η "Αγράμπελή" μας που δεν νομίζω να μας αρνηθεί την κουβεντούλα . Άλλωστε την "κερνάει" ! Ναι , έχει μεγάλο δίκιο αυτός που το είπε . Μα δεν λέω κάτι διαφορετικό . Φυσικά ο μοναχικός δεν είναι αντικοινωνικός . Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτό .Ποτέ και ναι είναι δυσβάστακτο το κενό κι ακόμα πιο πολύ αν δεν ζεις μόνος και νιώθεις μόνος. Αυτό που φοβάμαι όμως είναι ότι μάλλον δεν συμφιλιώνεσαι ποτέ . Ισως μόνο κάποιες στιγμές , αλλά μάλλον είναι λίγες αυτές .
Λύκε μου, νάξερες πόσο συμφωνώ μαζί σου! "Η πορεία πάντως από τη μοναξιά στη μοναχικότητα μέχρι δηλαδή να γνωρίσεις και να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου είναι αρκετά επίπονη και επώδυνη." Το παραπάνω,πίστεψέ με,το έχω βιώσει 100%!
Αλέκο, η μοναξιά μέσα στην σχέση,αβάσταχτη είναι. Δεν ξέρω τι και γιατί συμβαίνει.Ίσως η συμβίωση να μην είναι τελικά και τόσο ταιριαστή στο ανθρώπινο είδος.Άλλοι ζούνε μέσα στην σιωπή και άλλοι μέσα στους καυγάδες. Ο προβληματισμός σου,που με τόση ειλικρίνεια ομολογείς,μακάρι να μην σε οδηγήσει σε αδιέξοδα προσωπικά.Όσο για τον ώμο που χρειάζεσαι για να ακουμπήσεις,πίστεψέ με,ανάγκη όλων μας είναι... Καλό ξημέρωμα!
Βαριά η σκιά της μοναξιάς,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στον Παράδεισο να μένεις
κόλαση γίνεται η ζωή
σαν μένεις δίχως ταίρι.
Καλημέρα.
κακη η μοναξια ναι.αλλα πολλες φορες επιλογη μας κι,οταν περασουν τα χρονια τοτε ειναι πολυ βαρια.Γιαυτο λενε μονος ουτε στον παραδεισο.καλημερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, μα καμιά φορά η μοναξιά είναι εσωτερική κι αυτή δεν σ' αφήνει ακόμη κι αν δεν γερνάς μόνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως τότε είναι προτιμότερο να είναι κανείς παρέα μόνο με τη μοναξιά του, παρά με ένα ταίρι αδιάφορο...
Πάντως καίριος ο προβληματισμός της Δημουλά και ο δικός σου!
Θέλει θάρρος κι αρετή η μοναξιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χειρότερο , ξέρεις ποιό είναι , να είσαι με ανθρώπους που κατ΄επίφαση είναι δικοί σου και να αισθάνεσαι εντελώς μόνος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει δίκιο η "marianaonice" !
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
ΑπάντησηΔιαγραφήεικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν
Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες
Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα,
κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα
Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα,
κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα
http://www.youtube.com/watch?v=8Vbw6y9VrCk
@Swell,
ΑπάντησηΔιαγραφή@kakos:
Τη μοναξιά δεν την επιλέγεις, έρχεται ξαφνικά όταν όλοι έχουν φύγει ή τους έχεις διώξει.
Έρχεται για να σου κρατήσει το χέρι τις ατέλειωτες νύχτες, να συζητήσει μαζί σου, να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, να σκορπίσει τα σκοτάδια της …μοναξιάς που σε τυλίγουν.
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να σιγοψιθυρίζει το παλιό τραγουδάκι «μοναξιά φτάνεις κάποτε μοιραία, μοναξιά είσαι η πιο σκληρή παρέα, κι όποιος πει η ζωή πως είναι ωραία δεν θα χει τύχει να ζει με σένα νε μαζί…» ή το «ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι. και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά...».
Η μοναξιά...ένα θέμα που πολύ με έχει βασανίσει.Κάποτε υπέφερα.Τώρα απλώς απολαμβάνω, αυτήν και τις προεκτάσεις της.Χαίρομαι την ελευθερία που αυτή συνεπάγεται,αγαπώ τους φίλους που εξαιτίας της γνώρισα και αγάπησα...Να είναι και να είσαστε όλοι καλά!Και σεις,στους φίλους της μοναξιάς συγκαταλέγεστε.Και είστε εκλεκτοί και αγαπημένοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα...
Ένα ποτήρι κρασί, τα φώτα κλειστά, κι ένα βινύλιο στο βάθος να ροκάρει. Για όσο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτιγμές πολύτιμα γοητευτικές κούκε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσο!
Εύχομαι να απολαμβάνεις τη μοναξιά κι όχι να σε κατασπαράζει...Είναι αβάσταχτη ώρες-ώρες το ξέρω...κάποιες άλλες πάλι την αποζητάς για να τακτοποιήσεις τα συρταράκια του μυαλού σου...Μου άρεσε τρομερά η εικόνα με το ποτήρι το κρασί..Εύχομαι να γεμίζει πάντα το ποτήρι μας με καθάριες κουβέντες...Όσο για τους στίχους μου άρεσαν γιατί αυτός είναι ο πόθος όλων μας...Τα φιλιά μου και καλό Σαββατοκύριακο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Όμορφες και καθαρές οι σκέψεις σου μικρή μου! Ευχαριστώ για την "επίσκεψη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα "υπολόγιζα" σε φίλους!
Φιλιά και καλησπέρα σου...
αυτα που γραφει ο λυκος ειναι σαν να τα εγραψα εγω
ΑπάντησηΔιαγραφή[κοιτα να δεις ''εκλεκτικές συγγένειες''στο διαδίκτυο]εντάξει,με μικρες παραλλαγές...
αγράμπελη χτύπησες πολυ ευαίσθητη χορδή
pentanostimi,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Η μοναξιά μας αφορά όλους απ΄ότι φαίνεται...Μόνους,και μοναχικούς!
Καλό Σ/Κ εύχομαι!
Ναι , επανέρχομαι , φαίνεται πως το "θέμα" μοναξιά σηκώνει κουβέντα , ίσως χωρίς αρχή και σίγουρα δίχως τέλος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνος και Μοναχικός , ένας διαχωρισμός που τον κάνεις μόλις μετά το σχόλιο της "Πεντανόστιμής" μας και που νομίζω πως είναι μια σοβαρή , διαφορετική πτυχή στο ίδιο θέμα .
Απ' την άλλη γλυκιά μου "Αγράμπελή" μου , τι μπορείς να κάνεις όταν κάποια στιγμές απουσιάζει εκείνος ο "ώμος" που θα μπορούσε να στηριχθεί κάποιος που έχει μάθει , έχει συνηθίσει να ζεί έτσι ; Είναι αβάσταχτη αυτή η απουσία .
@kakos:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκο μου, με την άδεια, ελπίζω, της @αγαπημένης μου Αγράμπελης θα σου πω αυτό που κάπου διάβασα και και με το οποίο συμφωνώ απόλυτα: "Η μοναξιά είναι ατυχία, η μοναχικότητα επιλογή τρόπου ζωής".
Άλλωστε μοναχικός, δεν σημαίνει ούτε αντικοινωνικός, ούτε απομονωμένος, ούτε μισογύνης ή μισάνθρωπος.
Η πορεία πάντως από τη μοναξιά στη μοναχικότητα μέχρι δηλαδή να γνωρίσεις και να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου είναι αρκετά επίπονη και επώδυνη.
Το κέρδος του μοναχικού είναι πως δεν χρειάζεται τους άλλους για να είναι καλά και ακόμα και όταν λείπουν όλοι από κοντά του δεν νοιώθει εκείνο το δυσβάστακτο κενό της μοναξιάς που νοιώθουν οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους.
"Λύκε" μου ,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι τόσο φιλόξενη η "Αγράμπελή" μας που δεν νομίζω να μας αρνηθεί την κουβεντούλα . Άλλωστε την "κερνάει" !
Ναι , έχει μεγάλο δίκιο αυτός που το είπε . Μα δεν λέω κάτι διαφορετικό . Φυσικά ο μοναχικός δεν είναι αντικοινωνικός . Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτό .Ποτέ και ναι είναι δυσβάστακτο το κενό κι ακόμα πιο πολύ αν δεν ζεις μόνος και νιώθεις μόνος.
Αυτό που φοβάμαι όμως είναι ότι μάλλον δεν συμφιλιώνεσαι ποτέ . Ισως μόνο κάποιες στιγμές , αλλά μάλλον είναι λίγες αυτές .
Λύκε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήνάξερες πόσο συμφωνώ μαζί σου!
"Η πορεία πάντως από τη μοναξιά στη μοναχικότητα μέχρι δηλαδή να γνωρίσεις και να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου είναι αρκετά επίπονη και επώδυνη."
Το παραπάνω,πίστεψέ με,το έχω βιώσει 100%!
Αλέκο,
η μοναξιά μέσα στην σχέση,αβάσταχτη είναι. Δεν ξέρω τι και γιατί συμβαίνει.Ίσως η συμβίωση να μην είναι τελικά και τόσο ταιριαστή στο ανθρώπινο είδος.Άλλοι ζούνε μέσα στην σιωπή και άλλοι μέσα στους καυγάδες.
Ο προβληματισμός σου,που με τόση ειλικρίνεια ομολογείς,μακάρι να μην σε οδηγήσει σε αδιέξοδα προσωπικά.Όσο για τον ώμο που χρειάζεσαι για να ακουμπήσεις,πίστεψέ με,ανάγκη όλων μας είναι...
Καλό ξημέρωμα!