Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Το φιλί.





Λίγο πριν απομακρυνθεί από το τραπέζι εκείνος, σαν κάτι να θυμήθηκε, γύρισε πίσω και την φίλησε στιγμιαία στο στόμα. Ερωτικά.

Μία τυχαία θεατής  του φιλιού από το απέναντι τραπέζι που έπληττε από ώρα, ένοιωσε στο δευτερόλεπτο μια ακύμαντη θάλασσα να μπαίνει στα μάτια της και να την πλημμυρίζει. Της ήρθε να δακρύσει απ το αλμυρό νερό, μα κάτι την έκανε να το μετανιώσει και έμεινε να κοιτάζει με θαυμασμό το φιλί, που αιωρήθηκε για ώρα στην ατμόσφαιρα, εκστασιασμένο από την εντύπωση που είχε προκαλέσει.

Κανείς άλλος δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό και όλοι συνέχιζαν αδιάφοροι τις κουβέντες τους.

Έκανε ζέστη και το καλοκαίρι έχυνε άφθονο χρυσό χρώμα στο δέρμα των ανθρώπων, στην άμμο και στην τυρκουάζ θάλασσα..


4 σχόλια:

  1. Μ' αρέσει.

    Η ιστορία θα μπορούσε να σταματήσει στο "στόμα.". Έτσι απλά ...

    (μου θύμισες κάτι ... σ' ευχαριστώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι τρελόπαιδα οι λέξεις μας, τρέχουν, σκοντάφτουν, γελάνε με την καρδιά τους, γενικά μας κάνουν ό,τι θέλουν.
      Αυτό και ένα ευχαριστώ και από εμένα. Και χαμόγελο.

      Διαγραφή
  2. Η είκονα που δημιουργείς φαντάζει νοσταλγική και άκριως ρομαντική. Σαν ένα τίποτα που περικλείει τα πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...