Δεν είναι που δεν πήγε και φέτος
στην μπουμπούνα. Είναι που δεν ήθελε να πάει και το κυριότερο, που δεν την
πείραξε καθόλου. Η βροχή και το κρύο
φάνταξαν σαν αφελείς δικαιολογίες. Μέσα της το ήξερε καλά πως αν κάτι το ήθελε
πολύ θα κινούσε βουνά για να το συναντήσει.
Κάτι σαν ελάχιστη τύψη, σαν
χλιαρή υποχρέωση προς τις χιλιάδες μπουμπούνες της ζωής της που ανάψανε μπροστά
στα μάτια της και ζεστάνανε τα μάγουλά της, την κάνανε αργότερα (και όταν όλα
είχαν τελειώσει) να ανηφορίσει τα σκαλιά μες στο σκοτάδι και το υγρό κρύο και
να βεβαιωθεί πως η φωτιά είχε σβήσει ολότελα και πως κανείς δεν βρισκότανε πια
στην σκοτεινή πλατεία.
Τότε ένοιωσε κάτι σαν ανακούφιση·
κανείς και τίποτα δεν θα την ανάγκαζε να παραμείνει εκεί, κανείς δεν θα έβλεπε
στα μάτια της το οριστικό τέλος πολλών «πραγμάτων» (ένα εκ των οποίων υπήρξε
και η χαρά της μπουμπούνας) και πως κανείς, ούτε και εκείνη, δεν θα μάθαινε
ποτέ ποια ήταν εκείνη η στιγμή που όλα αυτά τα αγαπημένα άλλοτε «πράγματα»
πάψανε να είναι απαραίτητα και σβήσανε σιγά-σιγά απ’ την ψυχή της όπως ακριβώς έσβησε και η φωτιά της πλατείας…
Αφιερωμένο στον @φίλο μου τον Τσαλαπετεινό, και τις Παλιαπούλες του.
Ευχαριστώ διπλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για την υπέροχη φωτογραφία -κάθε χρόνο και καλύτερη βγαίνει η μπουμπούνα με το φακό σου- και για το εξαιρετικο κείμενο. Και του χρόνου!
Τα ευχαριστώ δικά μου! Γιατί με "έφερες" όμορφα στό μπλογκάκι μου (χωρίς να το φαντάζεσαι) και με έβαλες να γράψω την πρώτη ανάρτηση του 2014...Και πίστεψέ με,δεν είναι λίγο για μένα αυτό.
ΔιαγραφήΦιλιά & καλή σαρακοστή :)
"Είχε φτάσει πια στα τελευταία σκαλοπάτια, όταν μέσα στο κατασκόταδο κάτι την έκανε ν’ αναριγήσει σύγκορμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μικρό τρίξιμο στην αρχή κι ύστερα ακόμα ένα, ώσπου μια σπίθα έσκασε πάνω στο σωρό με τα βρεγμένα αποκαΐδια έτσι που για μια στιγμή νόμισε πως θέριεψε μπροστά της πελώρια η φωτιά.
Αυτή που μάγισσα τρελή την τραβούσε κοντά της, χρόνια πίσω, ένα αντίο να της πει.
Αλλά ...μπα, η φαντασία της ήταν, που σκάρωνε τα δικά της παιχνίδια!!"
Μεταξύ 2ης και 3ης παραγράφου ;)
Καλή χρονιά στην "agrampelli" και Καλή Σαρακοστή στη Ντίνα!!!!
Εσύ φιλαράκο μου,είσαι σίγουρα απ' τ' αγόρια που πηγαίναν τελευταία για ύπνο την νύχτα της αποκριάς. Αφού σβήναν και οι τελευταίες σπίθες και κυρίως όταν όλοι πιά στο σπίτι είχαν πέσει για ύπνο...Γι' αυτό και την άλλη μέρα το πρωί στο σχολείο τα μαλλιά σου μύριζαν καπνό και τα βλέφαρά σου ήτανε καψαλισμένα ;-)
ΔιαγραφήΚαλή Σαρακοστή και πολλά ευχαριστώ!!
Φιλιά :)
Και του χρόνου να είσαι καλά, Ντίνα μου για να μας ταξιδέψεις με "μπουμπούνες" και όμορφα λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Σαρακοστή με τα πιο φιλικά μου αισθήματα!
Καλόδεχτα τα φιλικά σου αισθήματα,καλόδεχτα και τα λόγια σου Στράτο. Ανταποδίδω ευχές και χαμόγελα!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά να μπουμπουνίσεις και του χρόνου, αλλά να εν τω μεταξύ να γράφεις που και που.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιάαααααα πολλά πολλά :)
Το να γράφω που και που και εγώ το θέλω Θαλασσένια μου,αλλά κάτι γίνεται και μου ξεφεύγει :)
ΔιαγραφήΦιλιά και από μένα!