Τους είδα ξαφνικά καθώς περπατούσα. Και οι δύο είχαν σηκωμένο το ίδιο χέρι,
το δεξί, και το κουνούσανε σε μια κίνηση αποχαιρετισμού προς το υπεραστικό
λεωφορείο της πόλης μας που εκείνη την στιγμή ξεκινούσε το ταξίδι του. Τα μάτια
τους είχανε ζωγραφισμένη μέσα τους μια κουρασμένη απόγνωση, κάτι σαν ήσυχο θάνατο.
Ύστερα πιαστήκανε χέρι-χέρι και φύγανε αργά-αργά προς στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που ίσως και να έπαιρνε μακριά ότι πιο πολύ αγαπούσανε…
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως χαιρετούσαν κάνα εγγόνι..
Το ίδιο σκέφτηκα και εγώ...Καλησπέρα Ηφαιστιωνάκι μου!
ΔιαγραφήΈτσι ακριβώς...σαν τη ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου...
Διαγραφήοσο μεγαλωνεις.. αποδεχεσαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τι άλλο απομένει εκτός της αποδοχής;
ΔιαγραφήΜου είναι τόσο δύσκολο να αποχαιρετίζω και να αποχωρώ από τόπους κι ανθρώπους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το ζευγαράκι της εικόνας.
Καλό σου βραδάκι!
Καπως θλιμμένο,αλλά πολύ αγαπημένο το ζευγαράκι των ηλικιωμένων φίλων μας! Καλησπέρα:))
Διαγραφήκρατιούνται απο το χέρι. αυτό σημαίνει πολλά. Καλώς σε βρήκα (απο τον ΑΠΟΥΡΩ)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω πως κρατιούνται από το χέρι,με αγάπη! Τους ζήλεψα...Καλωσόρισες Ζουζούνα:))
ΔιαγραφήΑυτή η πολύ συγκινητική εικονα μου ανακάλεσε μνήμες.
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ετσι ακριβώς ο παππούς και η γιαγιά μου έμεναν σαν αγαλματα με τα χέρια ψηλά (αποχαιρετώντας μας) κάθε που φεύγαμε από το Ναύπλιο για Αθήνα
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Οι σταθμοί,έχουν πολλές τετοιες ιστορίες αποχαιρετισμού κρατημένες στα μάτια τους...Καλησπέρια Γλαρένια μας:)
ΔιαγραφήΣτη δύση της ζωής, τα πάντα φεύγουν κι αφίνουν μόνο νοσταλγία ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το ζευγάρι της φωτογραφίας όμως παραμένει κάτι το πολύτιμο ...
Αυτό το πιάσιμο χέρι - χέρι κρύβει την πραγματική αξία της ζωής !!!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ εύχομαι ...
Έτσι.Συμφωνώ,άλλωστε αυτό ήτανε που με κέντρισε να γράψω αυτήν την "τυχαία στιγμή". Το το πιάσιμο χέρι - χέρι.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου:)
Γλυκό, τρυφερό, υπέροχο!!!! Στο ΚΑΛΟ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν την αγάπη τους!
ΔιαγραφήKαλησπέρα σου:))