Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Μια επίθεση αλλιώτικη από τις άλλες…



Πολύ γκρίνια! Δεν φαντάζεστε πόσο... Όταν άρχιζε δεν την σταματούσε τίποτα. Ούτε ο χάρος! Έτσι έλεγε ο πατέρας μου όταν ήθελε να χαρακτηρίσει τον ανυπόφορο χαρακτήρα της. O παππούς μου βέβαια ατάραχος παρέμενε. Σιωπηλός και χωρίς συμμετοχή. Λες και δεν τον αφορούσε η συνεχής μουρμούρα της. « Με τα ρούχα της τρώγεται» και «τα καλά τα γκόρτσα, τα γουρούνια τα τρώνε» άκουγα συχνά να σχολιάζουνε οι γείτονες. Το πρώτο σχόλιο για την γιαγιά Μέλπω φυσικά και το αμέσως επόμενο για τον παππού μου. Γυναίκα του από δεύτερο γάμο ,γιατί η πρώτη του  που του χάρισε και τέσσερα παιδιά, πέθανε μαζί με τα τρία από αυτά αμέσως μετά τον πόλεμο και τον άφησε μόνο του να παλεύει στην ζωή μεγαλώνοντας το οκτάχρονο κοριτσάκι του. Η δεύτερη δεν του χάρισε παιδιά, το φωτοστέφανο όμως της υπομονής σε κείνη το χρωστάει! Πως μας αναγκάζει η ζωή να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας και να λογαριάσουμε τις αντοχές μας έ, έτσι και ο παππούς ανακάλυψε μέσα του τις τεράστιες ποσότητες της και συνέχισε χωρίς αντιδράσεις. Δυστυχώς όμως για κείνη, ο γάιδαρος  που είχανε και τον χρησιμοποιούσανε για όλες τις αγροτικές δουλειές τους ,δεν είχε την υπομονή του παππού. «Γαϊδουρινή υπομονή» δεν λένε; Λένε βέβαια και το άλλο! «Σκας γάιδαρο…» Έ, εκείνη φαίνεται πως κατάφερε και το «έσκασε» το κακόμοιρο το ζώο και μια μέρα στα καλά καθούμενα σύμφωνα με την εκδοχή της γιαγιάς Μέλπως ο γάιδαρος της επετέθη, ναι καλά διαβάσατε, της επετέθη και σαν να ήτανε σκύλος άρχισε να την δαγκώνει με τις δοντάρες του…Αν δεν επενέβαιναν οι γείτονες φοβάμαι πως η ζωή της θα τελείωνε εκεί! Την γλυτώσανε όμως και μετά από νοσηλεία ενός μήνα στο νοσοκομείο επέστρεψε στο σπίτι γιατρεμένη από τα τραύματα της. Ο παππούς μου είχε φροντίσει καλού- κακού να απομακρύνει τον γάιδαρο, νομίζω πως τον πούλησε σε άλλο χωριό, όπου δεν ήταν γνωστά τα «κατορθώματά» του. Σιγά-σιγά ξεχάστηκε και το  απίστευτο περιστατικό, η γιαγιά Μέλπω συνέχισε  ακάθεκτη την μουρμούρα της και η ζωή συνέχισε τον δρόμο της…
*****
Αρκετά χρόνια αργότερα ,η ίδια γιαγιά ξαναβρέθηκε να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο για άλλη αιτία. Και εκεί συνέχισε το αγαπημένο και μοναδικό της χόμπι…Γκρίνιαζε ακατάπαυστα με όλους και με όλα! Ο  αγαπημένος  μου παππούς  είχε από καιρό προδοθεί από την καρδιά του και δεν ζούσε πια ,και εγώ  την φρόντιζα και της κρατούσα συντροφιά. Μια από αυτές τις μέρες, μπήκα στο γραφείο των νοσηλευτών για να κάνω μια ερώτηση ρουτίνας .Ο μεσόκοπος νοσηλευτής  σήκωσε αργά το κεφάλι του, με κοίταξε με μια σοβαρότητα που μάταια προσπαθούσε να κρύψει μια αγανάκτηση και μαζί και ένα γέλιο, και με άφησε άναυδη λέγοντάς μου: «Αυτή δεν είναι η γιαγιά που κάποτε προσπάθησε να την φάει ο γάιδαρος; Την θυμάμαι ακόμα και την θυμάμαι καλά! Κρίμα, μισή δουλειά έκανε τότε…Θα γλυτώναμε όλοι μια ώρα αρχίτερα ,και σεις και μεις!» Τότε σαν να θύμωσα λιγάκι με το θράσος του..  Τώρα,με μια άλλη διάθεση πια απλά το θυμάμαι χαμογελώντας και  το διηγούμαι συχνά σαν μια απίστευτη και πολύ αστεία ιστορία, από αυτές που ενώ είναι πραγματικές  λέμε πως ξεπερνάνε κάθε φαντασία…

20 σχόλια:

  1. Δηλαδή η γιαγιά βρήκε το γάιδαρό της...
    (τυχερά τα εγγονάκια σου θα 'χουν καλή γιαγιά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πρώτο σχόλιο: μεγάλη αδικία να χρειαστεί να αλλάξει σπίτι το γαιδουράκι!
    δεύτερo σχόλιο:τουλάχιστον όμως το γαιδουράκι ηρέμησε ;-))
    τρίτο και τελευταίo: πιθανότατα ο ίδιος νοσηλευτής ...,τα έκανε τάτσι-μίτσι-κότσι με τον υπεύθυνο γιατρό της παθολογικής κλινικής και έδωσε εξιτήριο πρίν την ώρα της σε μια δικιά μας γιαγιά επειδή του είχε καταντήσει τα χέρια κόσκινο απ'τις δαγκωνιές ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλό!!!!!
    Εκτός που σε κάνει να γελάσεις , είχε και ηθικό δίδαγμα.Ας σταματήσουμε την γκρίνια , στη σημερινή εποχή γαϊδουράκια δυστυχώς να μη υπάρχουν,αλλά όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας δαγκώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διαβάζοντάς το, βγαίνει αβίαστα το "ύπουλο" γέλιο που σε "προδίδει" στους γύρω σου!!
    Πολύ όμορφη η μεταφορά "επεισοδίων" και ιστορίας. Σπαρταριστή κατάληξη!!

    Φιλιά
    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πέρα από την πλάκα δεν αντέχεται ολόκληρη ζωή δίπλα σε τέτοιον άνθρωπο!
    Ο ΑΠΟΥΡΩ θα έλεγε:
    -Βάλ' σκάν'(Βουβάλι σκάει:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο παππούς έκανε την καλύτερη κίνηση. Σκέφτηκε "ας σωθεί τουλάχιστον το ζωντανό από τη μουρμούρα της".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. monahikoslikos,
    Τον γάιδαρό της τον βρήκε,μυαλό δεν έβαλε Λύκε μου!
    :)
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος 1:
    Δεν λες καλά που γλύτωσε το γαιδουράκι;Φαντάζεσαι τι το περίμενε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος 2,
    αν έχεις κανέναν γκρινιάρη στο περιβάλλον σου,βάλτον να διαβάσει την ιστορία μου!Μπορεί να του μπούνε ιδέες...
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. gvarvakis,

    :))

    Σ ευχαριστώ Γιώργο μου!Βλέπεις...με κάνεις και χαμογελάω!
    Φιλιά και μια καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. VAD,
    Κατάλαβες τι έπαθε ο κακομοίρης ο γάιδαρος Βασίλη;
    (Ολόσωστος ο ΑΠΟΥΡΩ!!!)
    Καλησπέρα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. mamma,
    Ο παππούς ήτανε καλός άνθρωπος...Το λυπήθηκε το ζωντανό!
    Τα φιλιά μου τα πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ σωστό,ναιιιιιιιιιιιιι έχω κάποιον πολύ γκρινιάρη,αλλά θα σε παρακαλούσα να βάλεις στην ανάρτηση αυτή και το video απ το facebook,τότε σίγουρα,.... θα πάψει να γκρινιάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος 2-3,
    Α όλα κι όλα!Πολλά ζητάς...Βγάλτα πέρα μόνη σου...
    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μου θύμισες μια πολύ ωραία φωτογραφία που μας είχαν τραβήξει οι γονείς μου όταν είμασταν μικράκια, κατά τις θερινές μας διακοπές, πάνω σε ένα γαϊδούρι!

    Η αλήθεια είναι πως πέρασα αρκετή ώρα εδώ μέσα ξεφυλλίζοντάς σε! Μα πως δεν είχα πιο πριν την ευκαιρία να σε γνωρίσω. Σε νιώθω. Η γραφή σου βγάζει κάτι ωραίο, κάτι το λογοτεχνικό.

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. η κοπέλα με το καναρινι φόρεμα,
    σαν να θυμάμαι πως έχουμε ξανασυναντηθείκάποτε... Σ'ευχαριστώ και σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ..άλλη μια τρυφερή αφήγηση απο τη Ντίνα μας.....καλημέρα ;-))

    Ντίνα, ενημέρωσα το μπλογκ μου με τις αναρτήσεις μου απο το προφίλ μου στο φέησμπουκ, που θα τις περνάω στο εξής στο ιστολόγιό μου...ρίξε μια ματιά αν θες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλώς την Ειρήνη μας!
    Είδα και εθαύμασα...Καλά τόκανες μα πώς;
    (ερωτώ η άσχετη...)
    Καλό μεσημέρι Ειρήνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γλυκιά ιστοριούλα Αγραμπελίνα μας,
    αν και σα να ακούν τα αφτιά μου μια γκρίνια....
    ιδέα μου είναι;
    φιλιά
    η παραμυθού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαίρη Σάββα,
    Αγραμπελίνα με λέει και μια αγαπημένη φίλη μου!
    :))
    Καλό βραδάκι να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...