Αγιοδημητριάτικο! :)

Τα χρυσάνθεμα στα μέρη μου,αγιοδημητριάτικα τα λέμε.Γιατί στην πλήρη άνθησή τους του Άη-Δημήτρη βρίσκονται.Εκείνα τα χρόνια, ο χειμώνας νωρίς ερχότανε και την ημέρα τούτη που σας περιγράφω, κρύο πολύ είχε.Όσα από αυτά σε γλάστρες μεγαλώνανε,η μάνα μου μέσα στο σπίτι τάπαιρνε για να ξεχειμωνιάσουν.Γέμιζε τότε ο χώρος με το άρωμά τους, και τα μάτια μας γεμίζανε και αυτά από τα χρώματά τους και την ομορφιά τους.

Το άρωμά τους,ποτέ δεν μ άρεσε αληθινά,μα πάντα με γοήτευε, και με προκαλούσε έτσι πικρή λιγάκι που μου έμοιαζε Ακόμη και τώρα,κάθε φορά που σκύβω να τα μυρίσω,μια περιέργεια έχω μήπως και άλλαξε αυτή η ξυνόπικρη μυρωδιά τους ,ή μήπως η δική μου όσφρηση άρχισε να την αγαπάει ...Πάντα φανταζόμουνα πως ο μοναδικός λόγος που ανθίζουν τόσο όμορφα στην καρδιά του φθινόπωρου και στο κατώφλι του χειμώνα,είναι για να ευχηθούνε χαμογελώντας χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα, λίγο πριν συννεφιάσει για τα καλά ο ουρανός για να υποδεχτεί τον χειμώνα.

Να ευχηθώ λοιπόν και 'γω για την γιορτή τους, σε δύο από τους πιο αγαπημένους @ φίλους που σήμερα γιορτάζουν....

Δημήτρη... Δήμητρα, χρόνια σας πολλά!!!