Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Η λαμπάδα της Λαμπρής!



Έξω βροντάει...ο ήχος ακούγεται στη αρχή δειλά,και κατόπιν πιο αποφασισμένα και απειλητικά!"Πρώτη μέρα του καλοκαιριού σήμερα" γράφει στο Google...
Θυμάμαι παλιά,όταν παιδί ήμουνα, και κόλλαγα τα μούτρα μου στο τζάμι για να βλέπω τις αστραπές,η μάνα μου φώναζε να φύγω από το παράθυρο,μην με χτυπήσει ο κεραυνός!Και η αλήθεια είναι πως φτηνά την γλυτώσαμε κάποτε.Δίπλα μας έπεσε,και νοιώσαμε την ώθηση και την φοβερή του δύναμη,μικρά παιδιά ήμασταν,εγώ και ο αδελφός μου.
"Να κρατάς την λαμπάδα της Λαμπρής στο σπίτι,για να την ανάβεις όταν αστράφτει και βροντάει,"με συμβούλευαν οι μεγαλύτερες.Χαμογελώ! Έρχεται στην σκέψη μου αγαπημένη φίλη, που σε στιγμές εξομολόγησης έλεγε πως δεν χωρίζει από τον άντρα της γιατί φοβάται τις αστραπές!Και γώ γελώντας,την απόπαιρνα λέγοντας "έλα ρε τι φοβάσαι,μπόρα είναι θα περάσει!"
(Τώρα έχει άλλα να φοβάται,ώρα της καλή...)

...........................

Έξω συνεχίζει να βροντάει,και ΄γω μα την αλήθεια σκέφτομαι πως ίσως κάπου κρυμμένη νάχω την λαμπάδα της Λαμπρής!


14 σχόλια:

  1. Καλημέρα,
    Πριν λίγο άκουγα στα πρωινάδικα για καταιγίδα στην περιοχή σου και σε σκεπτόμουνα...
    Πάντως αντί για λαμπάδα της λαμπρής σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να έχεις ένα φακό...
    Καλό καλοκαίρι αγαπητή Αγράμπελη και να τα πούμε ...μετά την καταιγίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το ηξερα αυτο για τη λαμπριατικη λαμπαδα.

    Καλημερα & καλη βδομαδα!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά, τον ρόλο του συζύγου ως ... "αλεξικέραυνο", τολμώ να πω ότι δεν τον είχα ξανακούσει!! Σαφώς και ισχύει το "μπόρα είναι θα περάσει". 'Οπως ισχύει και το "Ντόρα είναι θα περάσει", χα χα.

    Φιλικά,
    Ιρλανδός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακούω το τραγούδι του @κούκου μας... και ταξιδεύω...
    Αστραπές και βροντές σε ώρα καλοκαιρινής καταιγίδας δεν με τρομάζουν ούτε με τρόμαζαν ποτέ...
    Και την προστασία της λαμπάδας της Λαμπρής ούτε που την ήξερα...
    Όμως πόσο γλυκός είναι ο μύθος και πόσο γαληνεύει την ανταριασμένη από τις καταιγίδες της ζωής, ψυχή μας, η θύμηση μιας γλυκιάς παιδικής Λαμπρής μας...
    Νάσαι καλά @αγράμπελλη με τούτη τη γεμάτη γλυκό αναστάσιμο φως, που ξορκίζει το κακό, ανάρτησή σου...
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ χαμογέλασα με τον ρόλο του άντρα . "Ο άντρας ως πολυεργαλείο" ! Να άλλη μια χρησιμότητά του .
    Ξεκαρδίστηκα όμως διαβάζωντας την ρποτροπή σου ..."μπόρα είναι θα περάσει" ! Αλήθεια τι θα περάσει ? ο φόβος ή ο άντρας ? :):)

    Οπως και νάχει ....
    καλή βδομάδα Αγράμπελή μας , καλή και όμορφη κι ας έχει κι αυτά τα μικρά ξεσπάσματα ο καιρός , άλλωστε μετά την μπόρα , οι μυρωδιές της γης είναι καταπληκτικές !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εχω δει με τα ματια μου δέντρο να το καιει κεραυνός λιγα μετρα μακρια μας. απο τοτε τους τρεμω. και φευγω παντα πρωτος απο το χωραφι με την πρώτη υποψια κεραυνού, τοσο που εχω γινει στόχος χλευασμου εδω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταιγίδες να λεμε καλύτερα Λύκε μου!9 βαθμούς έδειχνε σήμερα το πρωί το θερμόμετρό μου!
    ας είναι...πού θα πάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αντώνη,
    λένε,πως αν ανάψεις την λαμπάδα της Λαμπρής,δεν έχεις να φοβάσαι κεραυνό!
    ....
    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ιρλανδέ,
    για να κουρνιάζει στην αγκαλιά του και να διώχνει τον φόβο της τον χρειάζεται!Με αυτήν την έννοια,ναι αλεξικέραυνο θα λέγαμε τον ρόλο του!
    .............
    Η αγκαλιά έχει ΚΑΙ αυτήν την δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κούκε μου,
    ευχαριστώ,το χρειαζόμουνα!
    .....
    ( και πόσο το αγαπώ αυτό το τραγούδι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαριάννα μου,
    επίσης ξορκίζει το κακό και η αγάπη των φίλων μας...
    φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάκος,
    Τώρα εσύ, κάποιο απωθημένο σου μας εκφράζεις,αλλά τέλος πάντων!
    Το τραγούδι "οι άντρες περνούν μαμά",το θυμάσαι?
    Μπορεί τελικά και αυτό να εννοούσα,και ας αναφερόμονα στην καταιγίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νίκο,
    ξέρω τι εννοείς!Κάποτε είχαμε και νεκρό στα μέρη μου από κεραυνό!
    Δικαιολογημένος ο φόβος σου.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...