Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

Η Άνοιξη.



 

Θέλει απεγνωσμένα να μας συναντήσει και κάνει ό,τι μπορεί για να το καταφέρει. Πυροδοτεί εκρήξεις λουλουδιών, να, οι αμυγδαλιές μοσχοβολάνε, οι μέλισσες χώνουν την μύτη τους εκεί, χώνουμε κ εμείς την δική μας, η όσφρηση ευφραίνεται, βαθειά ανάσα, αχ... «όμορφη που είναι η άνοιξη, η ζωή, οι μυρωδιές τα λουλούδια.»

Για δευτερόλεπτα ξεχνάς/ δεν υπάρχει ο κόσμος/ μέσα σε μία ανάσα ακροβατεί η ύπαρξη, αυτή η στιγμιαία ισορροπία σε υπερβαίνει, δεν σχεδιάζεις, δεν ανησυχείς, αφήνεσαι/ και αυτή η μικρή στιγμή είναι το τέλος του κόσμου, είναι και η αρχή του.

 

Ύστερα αρχίζει να φυσάει βοριάς, μαύρα σύννεφα κατεβαίνουν γρήγορα και σβήνουν το φως, χοντρές σταγόνες βροχής σε χαστουκίζουν, ρόζ πέταλα στροβιλίζονται τρομαγμένα, ένας αρχέγονος φόβος ξυπνάει μέσα σου, φεύγεις και παίρνεις μαζί σου ό,τι μπορείς, μια ροζ ανάσα να γεμίζει το στήθος και ένα κλαράκι αμυγδαλιάς..

1 σχόλιο:

Κερνάω κουβεντούλα...