Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

5,όσα και τα δάχτυλα.


Το 5,το σκέφτομαι καιρό, αλλά εκείνο δεν μου κάνει την χάρη. Πείσμωσε και κάπου κρύβεται και δεν λέει να εμφανιστεί. Αποφασίζω να το παρατήσω αλλά δεν μ αφήνει ο εαυτός μου.
«Έλα τώρα που θα αφήσεις να σε κάνει ό,τι θέλει ένα πεντάχρονο πεντάρι», γκρινιάζει με αποφασισμένη βεβαιότητα. «Θα το αναγκάσεις να σταθεί μπροστά σου και θα το περιγράψεις όπως και όλα τα άλλα, γιατί αυτό θα πρέπει να διαφέρει;», μου λέει.
Εγώ πάλι έχω μάθει να συγχωρώ και  γι΄αυτό χαμογελάω με κατανόηση στα καπρίτσια τους. Ξέρω πως το πέντε αρνείται να εκτεθεί, ενώ ο άλλος θέλει να το εκθέσει. Να το στήσει μπροστά σας και να το βάλει να ομολογήσει τι ακριβώς νοιώθει. Νοιώθει κορεσμό και πλήξη, ή μοναξιά και θλίψη; Ενθουσιάζεται συχνά, ή μήπως τα άβαταρ πια είναι οικτρά προβλέψιμα και του δημιουργούν χαώδη χασμουρητά και αδυναμία συγκέντρωσης;
 Θέλει να ομολογήσει πως οι επισκέψεις του σε νέα μπλογκάκια έχουν μειωθεί δραματικά και έχουν περιοριστεί σε ισάριθμο με τα όνομά του νούμερο;  Ή μήπως προτιμά να ονειροπολεί τις εποχές που οι παρέες ήτανε τόσο μεγάλες και εκδηλωτικές που ο ήχος από τα γέλια τους έφτανε μέχρι τις όχθες της λίμνης  και πάλι επέστρεφε πίσω χωρίς να χάσει τίποτα από την γάργαρη ελαφράδα του;

 Πέντε λοιπόν.. Μου λείπετε βρε. Όλοι εσείς που πάψατε να ζείτε μέσα από εδώ. Που δεν σκεφτήκατε ποτέ, πόσο πολύ ανάγκη είχαμε από την συντροφιά σας και  πόσο πολύ συνεχίζουμε να αναζητάμε τις καλογραμμένες λέξεις σας.  Μου λείπετε ακόμα και εσείς γοητευτικοί μου σνομπ τύποι που επιλέξατε τα κλειστά κλαμπάκια των φειζμπουκικών σας ομάδων  από την δημοκρατική προσβασιμότητα του εδώ χώρου. Μου λείπουνε όλα αυτά πού με κάνανε να νοιώθω «έρωτα» για  άβαταρ και καλογραμμένα κείμενα, που με αναστατώνανε με την εκλεπτυσμένη τους ειρωνεία και με πληγώνανε με τον θαυμάσιο αυτοσαρκασμό τους.

Κλείνω το νοσταλγικό μου πέντε εδώ, με την ελπίδα να καταφέρει του χρόνου να συναντήσει το κοντινό του έξη και να τα λένε μεταξύ τους  σαν παλιές φιλενάδες που καμία κούραση δεν κατάφερε να μειώσει την ποιότητα της μεταξύ τους άμεσης επικοινωνίας και συμπάθειας . Μια ακόμα αρχή φθινοπώρου είναι εδώ, μια ακόμα άγραφη σελίδα θα περιμένει να γεμίσει με την ψυχή μας.
Καληνύχτα…






18 σχόλια:

  1. Πόσα αλλάξαν απ'το 2008!Τοτε ευκολα ταξιδευε κανείς για να πιει έναν καφέ με ανθρωπους με τους οποίους ειχε καλή @επικοινωνία,τωρα ζόρικα...θυμαμαι το 2008 μπλογκέρισσα ξκινησε ταξιδι απο Πατρα για Εβρο και στη διαδρομή σταματούσε να πει μια κουβεντα με γνωστούς μπλογκεραιους!Στο μεταξύ αποχωρησαν πολλοί καλοι μπλογκεραιοι,κάποιοι προσπαθούμε ν'αντεξουμε,την υγειά μας ναχουμε,,,Αντε ,τα πέντε να γινουν εκατόν πέντε...,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια στιγμή,εμείς οι δυό θα τα πούμε και θα πούμε πολλά,στο λέω ;-)
      Καλημερα!

      Διαγραφή
  2. ποσο καταλαβαινω αυτο το ''εδω'' που λες.. μονο καλα εχω να θυμαμαι απο τα blogs κι ακομη και τωρα.. ολα ομορφα τα νιωθω..
    ψαγμενες λεξεις, περιγραφες, θεματα, ουσια, συναισθημα, πολυυυ συναισθημα
    πως να συγκριθει ολο αυτο με την ψυχροτητα και το σνομπισμο του f/b που γιατι οχι ειναι και κατι πιο επαγγελματικο, για οτι εχει να προωθησει ο καθενας..
    να γραφεις κοριτσι (τελευταια σκεφτομουν πως μια εποχη εφτασα σε σενα και χαμογελουσα, συνηθως αυτοι που αξιζουν μενουν στη ζωη μας.. ακομη κι αν αλλοι μας τους εχουν δειξει με το δαχτυλο)

    φιλι!
    χιχλιοχρονο το blog..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει πολύ η αίσθηση που αποκομίζω όταν γράφω εδώ,σαν να λυτρώνομαι από δικούς μου δαίμονες και σαν να παίρνω από όλους σας αγάπη...ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  3. Χρόνια πολλά!!!
    Καλή συνέχεια!!
    Και εμείς περιμένουμε το έξι, και άλλα εκατόν έξι εύχομαι!!

    Και πάρε και την Καλημέρα μου :)
    [Τ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα! Σε καταλαβαίνω.. μου λείπουν πολλοί που γνώρισα μέσα από τα μπλόγκ τους..
    Και πολλά χρόνια ακόμη εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά ,να μεγαλώσεις και να σκορπάς, χαρά,μικρούς προβληματισμούς,θλίψη που λέγοντας την σε λυτρώνει Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρόνια πολλά Ντίνα μου!!!!!
    Και στα 6 που είναι κοντά και στα 10 με το καλό, να γεμίσει ο τόπος δάχτυλα :)
    Όσο το μπορούμε κι όσο μας αντέξει ...το σκοινί!!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ Γιώργο μου,είσαι μαζί μου από την αρχή αυτού του "ταξιδιού" ,συνταξιδιώτης και συνοδοιπόρος μαζί. Σε φιλώ και σε καλημερίζω αγαπημένε :)

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ με όσα γράφεις! Ήξερα πως θα συναντήσω τους πρώτους 5 εδώ και θα ήμουν ο επόμενος ο 6ος, με πρόλαβε όμως ο Γιώργης ο Βαρβάκης. Ας είμαι ωστόσο, το 7 το τυχερό!

    Ντίνα σου εύχομαι κι άλλα 5 κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα! Μη το βάζεις κάτω.

    Καλό μήνα, φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  8. Βήματα

    βήματα
    πέντε βήματα
    και είσαι στην πόρτα
    του έρωτα
    το ισχίο σου τεντώθηκε
    λύγισε
    έφτασε
    στο κόκκινο σκαλοπάτι

    χτύπα το κουδούνι
    κράτα απαλά την καρδιά
    μη φοβηθείς το άλλο άρωμα
    μη φοβηθείς όταν τον δεις γυμνό
    η παρουσία σου
    θα τον ντύσει


    μάκια!

    καλή νεράιδα Αγράμπελη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με ξετρελαίνεις όταν κάνεις αυτές τις ζουζουνιές σου! Αγκαλίτσα κούκλα μου :)

      Διαγραφή
  9. Σου εύχομαι να έρθει ο 6ος και να σε βρει εδώ. Υγεία να έχουμε και δύναμη... Σε ευχαριστούμε για όσα έχεις μοιραστεί. Και για το facebook έχεις απόλυτο δίκιο, άλλος κόσμος εκεί!
    Το συναίσθημα και η αλήθεια του blogging είναι κάτι το σπάνιο.
    Κράτησε γερά λοιπόν, χρόνια σου πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λέω μέσα μου,πως και τα σχόλια είναι πηγή έμπνευσης και συνέχειας. Και το λέω και απέξω μου τώρα.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς :)

      Διαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...