Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Μια «γλυκειά» ιστορία!




Με αυτόν τον ήλιο έξω πως μπορεί να φανταστεί κανείς πως μπαίνει ο Δεκέμβρης και έρχονται τα Χριστούγεννα; Όμως η αλήθεια είναι πως ναι, έρχονται …Αυτό προς το παρόν,το θυμίζουν οι βιτρίνες των εμπορικών μόνο,που άρχισαν να στολίζονται με Αϊ-Βασίληδες,και  (το να λάμπει ο ήλιος με τον αγαπημένο άγιο δίπλα) είναι τόσο παράταιρο,που μου σπάει τα νεύρα!

Όμως….και εγώ  για κουραμπιέδες ετοιμάζομαι.Και είναι τούτη η ετοιμασία, μια αγαπημένη συνήθεια ετών,που μυρίζει Χριστούγεννα! Και όχι μόνο γιατί  οι κουραμπιέδες είναι το γλυκό των Χριστουγέννων ,μα  επειδή μυρίζει και αγάπη,χριστουγεννιάτικη «απαίτηση» και αυτή. Η συνταγή,παλιά,της γιαγιάς.Και πολύ πετυχημένη,όπως όλοι ομολογούν καθώς με μεγάλη ευχαρίστηση τρώνε το γλυκό, που θυμίζει χιόνι,έτσι στολισμένο με την άχνη καθώς είναι.Απλή,όπως όλα τα όμορφα πράγματα τούτης της ζωής.Μα απαιτεί πιστή εκτέλεση. Δεν επιτρέπει απλοποιήσεις. Τα θέλει όλα, όπως τα ξέρει από παλιά.

Τα αμύγδαλα  ας πούμε…Πρέπει να ζεματιστούν ελάχιστα, όσο ακριβώς χρειάζεται, για να μπορούν να ξεφλουδίσουν εύκολα. Εδώ χρειάζεται και κάτι άλλο. Παρέα, κατά προτίμηση αγαπημένη. Για βοήθεια και για συζήτηση. Και επειδή αυτό κρατάει ώρα, τα αμύγδαλα καθώς ξεφλουδίζονται και ψιλοκόβονται, θα ακούσουν κουβεντούλες και μυστικά,χαρές και πίκρες, αγάπες και καημούς…Όλα αυτά θα γίνουν ένα, και θα αποτελέσουν το αόρατο υλικό για την  επιτυχία του γλυκού…

 Θα τους ζυμώσουμε λοιπόν με όσο μεγαλύτερη τέχνη γίνεται,θα προσθέσουμε την σωστή ποσοτητα υλικών και καθώς θα ζήτήσουμε από την βανίλια να χαρίσει μια στάλα από το υπέροχο άρωμάτης, θα ευχηθούμε για την επιτυχία τους…


Στην συνέχεια θα ξεχάσουμε κάθε δίαιτα. Γιατί όταν μοσχομυρίζει το σπίτι, καθώς οι κουραμπιέδες σιγοψήνονται στον φούρνο, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτόν τον πειρασμό. Αν δε έξω χιονίζει καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, έ, τότε έχουν πετύχει μάλλον όλα!



(Και επειδή είναι νωρίς για να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα,απλώς σας εύχομαι καλή 
βδομάδα…)



Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

ένας ακόμη περίπατος...



Ο σημερινός μου περίπατος τα είχε όλα! Γαλανό ουρανό και χρυσά φύλλα,ικανά από  μόνα τους να σε ξεσηκώσουν…





Το αεράκι που απουσίαζε,επέτρεψε να δημιουργηθούν υπέροχες αντανακλάσεις..Τέτοιες που να χάνεις τον νού σου,και όπως συχνά συμβαίνει και στην ζωή,να μην ξέρεις που είναι η πραγματικότητα και που η ουτοπία..



Ευτυχώς σου δείχνει τον δρόμο ένα σταθερό σημείο,όπως  ένα δέντρο,η ένα χέρι που σε κρατάει…




Και για να μην ξεχνιόμαστε,φθινόπωρο είναι,να και τα λουλούδια του!Χρυσάνθεμα…





Η όμορφη πόλη μας σε τέλεια αρμονία με το είδωλό της στον καθρέφτη…





Από το βυζαντινό της παρελθόν,ένα σημείο προσευχής για όποιον έχει την ανάγκη της…



Έ..μετά από όλο αυτό αν πώ πως δεν ήτανε όμορφα,ψέμματα θα πω….

Καλή βδομάδα νάχουμε!

της στιγμής...




Mερικοί συμβιβάζονται (;) μόνο με το φτερούγισμα της καρδιάς...


Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Είναι Νοέμβριος απόψε,και είναι ωραία...

Βραδάκι Κυριακής.Μιας Κυριακής που τελειώνει.Έξω κάνει κρύο...πολύ!Το σπίτι μέσα,ζεστό,ήρεμο,καθαρό!Λατρεύω αυτή την αίσθηση.Πάντα μετά από μια «εκστρατεία καθαριότητας»,στην είσοδο του χειμώνα που σκοπός της είναι να καθαρίσει το σπίτι από την σκόνη του καλοκαιριού,κάθομαι και το καμαρώνω! Μου αρέσει που όλα λάμπουν ,μυρίζουν όμορφα είναι τακτοποιημένα και στην θέση τους ,περιμένοντας τον χειμώνα που έρχεται καλπάζοντας…

***

Η Αρλέτα στο Δεύτερο τραγουδάει: «..κοίτα να ντύνεσαι καλά,κι έρχεται κρύο,εγώ δεν είπα πουθενά για μας τους δύο…»,οι @φίλοι μου στο facebook μου εύχονται «καλό μήνα» και γω χαίρομαι που τους «συνάντησα» και που υπάρχουν.Νοιώθω τόσο όμορφα,που ξεχνάω πως ο Νοέμβριος δεν είναι και ο πιο αγαπημένος μου μήνας,και αρχίζω να τον αγαπάω, αυτό το τόσο τρυφερό απόβραδο της Κυριακής …

Καλό μήνα σε όλους!