Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Η Λαϊκή του Σαββάτου


Η λαϊκή του Σαββάτου ( ειδικά τούτη την εποχή) είναι μια  μικρή απόλαυση. Λίγοι οι πάγκοι που πουλάνε τα προϊόντα τους στον δρόμο που μετατρέπεται σε πεζόδρομο για λίγες ώρες, δίπλα σε μια πλατεία με  καταπράσινα δέντρα. Μαρούλι, σπανάκι, κρεμμυδάκια, ρόκα,  μήλα ντόπιας παραγωγής, μπερδεμένα με ξενόφερτες ντομάτες, φράουλες, πεπόνια και βερίκοκα.

Όλοι γνωρίζονται με όλους. "Καλημέρα Σάκη, έχεις ρόκα σήμερα;", " όχι Κωνσταντίνα, μου χάλασε, άνθισε και έβγαλε λουλούδια", συναναστροφές ανθρώπων ανέξοδες, απαλλαγμένες από αναπόφευκτα πρέπει, ανάλαφρες γι’ αυτό.

Ο ήλιος χαϊδεύει, χαϊδεύει και η ανοιξιάτικη δροσιά, σε νοιάζει ετούτη η ευτυχία που χαρίζεται ανέξοδα, θέλεις να την κρατήσεις για πάντα και ας ξέρεις πως θα τελειώσει μόλις γυρίσεις την πλάτη σου σ αυτήν.

Για την επιστροφή, διαλέγεις σοκάκια ήσυχα, ανεπηρέαστα από τον χρόνο και τον θόρυβο της πόλης, ξεχασμένα σχεδόν. Το αυτοκίνητο ίσα που χωράει στο στενό σημείο κάτω από το σπίτι της κυρίας Σελήνης, θυμάσαι ημέρες και ώρες πίσω στον χρόνο που δεν υπάρχουν πια, ούτε η γυναίκα με το ποιητικό όνομα  υπάρχει. Στην λησμονημένη αυλίτσα της ανθίζουν κάτι μικρά  τριαντάφυλλα, ροζ διακριτικές πιτσιλιές σε πίνακα λαϊκού ζωγράφου.

  Σκέφτεσαι πως στην επόμενη λαϊκή μπορεί να βρέχει , το εκτυφλωτικό της παπαρούνας πάνω στο πεζούλι της βυζαντινής εκκλησίας μπορεί να μην το προσέξεις καν, σταγόνες βροχής ίσως ψιθυρίσουν μυστικά  στο μυαλό σου, το εφήμερο ετούτο νόημα που δεν ξέρεις καλά να το εξηγήσεις  σε κανέναν - ούτε στον εαυτό σου - θα το χαρείς ξανά, και θάναι κομματάκι κερδισμένο από τον χρόνο που τρέχει, στολιδάκι ψυχικό, σαν το φυλαγμένο μυστικό στην χρυσή καρδούλα της νονάς που ήταν κρεμασμένη πάνω απ την καρδιά σου..



10 σχόλια:

  1. μαζί σου, έμαθα να αγαπώ αυτή την λαική...
    και τον καφέ στην πλατεία :)))))
    [Τάνια]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα, είναι Και ο καφές στην πλατεία που κάνει την διαφορά στο Σαββατιάτικο πρωινό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα αγαπητή Αγράμπελη...

    Δεν ξέρω πως μπήκα στην σελίδα σας, κάτι πάτησα για "λαική" και μ'έβγαλε ....και θαύμασα την ηρεμία και την αγάπη σας για την λαική του Σαβάτου....που σαν λαικατζής , αυτή η λαική του Σαβάτου είναι η ζωή μου.....του Σαβάτου επιμένω, γιατί στην Ξάνθη μόνο Σάβατο έχει λαική....

    Και μπορεί να μην μπορω΄να πιω καφέ στην πλατεία , λόγω "υποχρεώσεων " στην λαική, αλλά το τσιπουράκι μας με τους γύρω λαικάτζήδες , εκεί κατα΄τις τρεις στο σχόλασμα το έχω καθιερώσει κάθε Σάβατο...

    Να 'στε καλά.....μου φτιάξατε την διάθεση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να το ξέρετε αγαπημένε μου σχολιαστή, το σχόλιό σας είναι παράσημο για μένα και η σύμπτωση της συνάντησής μας,ακριβώς την ώρα που η Λαική του Σαββάτου βγήκε βόλτα στο μπλογκοχωριό,γοητευτική λεπτομέρεια.
      Θάθελα νάναι Σαββάτο σαν έρθω στην Ξάνθη και να λάμπει ο ήλιος και ναστράφτουν τα ρακοπότηρα στα τραπεζάκια έξω.
      Να είστε καλά.

      Διαγραφή
  4. Ναι, είναι αλήθεια, με τον καιρό αυτές οι «συναναστροφές ανθρώπων ανέξοδες, απαλλαγμένες από αναπόφευκτα πρέπει, ανάλαφρες… μπερδεμένες με ξενόφερτες ντομάτες», αφήνουν σχέσεις απρόσμενες…

    Και... η επιστροφή, ένας επίλογος με όμορφες απλές εικόνες που δίπλα μας είναι κι αλλού τις ψάχνουμε.

    Ευχή μου να έχεις έναν όμορφο καλοκαιρινό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεμπερδεύουμε το νόημα ήσυχα και απλά, ξεσκονίζουμε το μπουκωμένο μας μυαλό και πάμε παρακάτω.
      Σε ένας επόμενο μήνα, σε μια επόμενη σχέση,σε μια άλλη κατάσταση.
      Την καλησπέρα μου Στράτο :)

      Διαγραφή
  5. Έχω δεν έχω πράγματα να πάρω, τα Σαββατιάτικα πρωινά περνάω πάντα από τη Λαϊκή για να αλλάξω δυο κουβέντες και καλημέρες με τους διαλαλητάδες των πάγκων!!
    Μετά από όσα διάβασα παραπάνω, θα κανονίσω να περνάω κι απ τη δική σας!!
    Νοερά έστω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, Γιώργο,εάν ποτέ το αποφασίσεις, θα σε κεράσω καφεδάκι πρωινό κάτω απ τα πλατάνια! Εκεί να δεις ομορφιά...
      :)

      Διαγραφή
  6. " το εφήμερο ετούτο νόημα που δεν ξέρεις καλά να το εξηγήσεις σε κανέναν - ούτε στον εαυτό σου - θα το χαρείς ξανά, και θάναι κομματάκι κερδισμένο από τον χρόνο που τρέχει,"

    μου ξύπνησες μνήμες παιδικές και πιο πρόσφατες... και πόσο όμορφα γράφεις, στο έχω τόσες φορές πει που μάλλον θα έχω γίνει γραφική. Αλήθεια περιμένω να τα δω όλα αυτά σε βιβλίο - λεύκωμα φωτογραφικό μία μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...