Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή της αποκριάς:




Μεσημέρι. Η βροχή μαστιγώνει αλύπητα το νερό της λίμνης. "Πάει η χαρά της μπουμπούνας", σκέφτομαι καθώς αποφασίζω (όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο εύκολα) να μην βγω το βράδυ στην πλατεία. Όμως είναι τόσο όμορφο το τοπίο μες στη βροχή που ξεχνάω να νοιώσω τύψεις. Τα δέντρα στην άκρη του δρόμου λυγίζουν τα ξερά κλαδιά τους μέχρι κάτω, μέσα στο νερό, λένε τα μυστικά τους στην λίμνη, λένε το τί είδανε από τα ψηλά που κατεβήκανε, μιλάνε για την μοναξιά του χειμώνα, λαχταράνε την καταπράσινη άνοιξη.
Οι αργυροπελεκάνοι έχουν μαζευτεί μέσα στο σώμα τους και φαίνεται σαν να κοιμούνται δυσαρεστημένοι. Κυριαρχεί το γκρίζο χρώμα με κάτι λάμψεις ασημένιες, είναι όμορφα και μοναχικά, ούτε ένας περιπατητής, ούτε ένα αυτοκίνητο. Η βροχή, σε τέλεια συμφωνία με την λίμνη, παίζει κονσέρτο ασύλληπτης τελειότητας μόνο για τα δικά μου μάτια, μόνο για τα δικά μου αυτιά...

6 σχόλια:

  1. Να όμως που βρήκες τον τρόπο, Ντίνα, να μεταφέρεις και να μοιραστείς μαζί μας αυτή την «τέλεια συμφωνία», αυτό το «κονσέρτο ασύλληπτης τελειότητας» και για τα δικά μας μάτια... Για τα δικά μου μάτια.
    Χίλια ευχαριστώ!

    Καλή Σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στράτο μου καλημέρα, σ ευχαριστώ!
      Καλή σαρακοστή εύχομαι:)

      Διαγραφή
  2. ποιητική φωτογραφία και ακόμη πιο ποιητική γραφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά, έχουμε όλοι μας ένα ποίημα να απαγγείλουμε κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες :)
      Γελαστή καλημέρα!

      Διαγραφή
  3. .....και χάρη σε σένα γευόμαστε αυτή την τελειότητα που μου αρέσει τόσο πολύ...!!!!!!

    Φιλιά θαλασσένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που είσαστε σαν τα μούτρα μου και σεις, και πολύ σας αγαπώ κυρία μου:))

      Διαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...