Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Οι ακατανίκητες επιθυμίες.


Είναι κάτι απογεύματα μέσα στον χρόνο, λίγα ευτυχώς, εκεί κατά την αρχή του φθινοπώρου πάντα, που λες και κάτι γίνεται και ζωντανεύουν οι επιθυμίες και ζητάνε, απαιτητικά, σαν κακομαθημένα παιδιά. Τότε δεν σε χωράει το σπίτι, μα ούτε και η γειτονιά, δεν σε χωράει η πόλη, δεν σε χωράνε ούτε οι αγαπημένες σου συνήθειες. Ξεκινάει να ξεδιπλώνεται και η θλίψη σαν μισοκοιμισμένο φίδι και σε τυλίγει. Σφιχτά σε πιάνει, και σε πνίγει σιγά. Άμα πιάσεις το τραγούδι και τσούπ!, πεταχτείς έξω για μια βόλτα προς τα εκεί που γίνεται χρυσός ο ουρανός, γρήγορα όμως, πριν προλάβει και σε τελειώσει ο βρόγχος, παναπεί πως μπορεί και να σώθηκες για σήμερα.

Έτσι και μείνεις όμως και αρχίσεις το κουβεντολόι μαζί τους  άστα και βράστα. Θα σε βρει η νύχτα με πρησμένα ματόφυλλα και χαρτομάντιλα γεμάτα μύξα και βλέννες. Διότι αυτές δεν λογαριάζουν την λύπη σου, το κέφι τους να κάνουν και δεν πα να χαλάσει ο ντουνιάς; Κακομαθημένες και απαιτητικές καθώς είναι συνέχεια ζητάν.

 Θέλουν να δουν τις ελιές που κατεβαίνουν ως τις ακρογιαλιές, τα ψηλά κατάρτια που σκίζουν τα πέλαγα, τ αστέρια που πέφτουν την νύχτα  μές στη θάλασσα. Πορτοκάλια θέλουν, μεγάλα σαν καρπούζια με πικρή την φλούδα και γλυκό χυμό.  Θέλουν να νοιώσουν το ρίγος της νύχτας καθώς ξημερώνει στο δάσος, την δροσιά του παγωμένου καταρράχτη στο γυμνό σώμα. Τις φωτιές και τις κιθάρες στην άκρη της θάλασσας, την μυρωδιά του καπνού στο άλλο στόμα και την χορτασμένη πείνα της ευλογημένης μετά το σμίξιμο θείας ώρας. Το γεμάτο φεγγάρι και τα μπλεγμένα χέρια. Τις ζεστές και γλυκές νύχτες που μοσκοβολάει το γιασεμί  και τα γέλια ακούγονται τριγύρω. Τις άσπρες αρκούδες να περπατάν στον πάγο και τις ανάσες να κρυσταλλώνουν  το ελαφρύ χνούδι στο πανωχείλι.

 Θέλουν να δούνε τους άντρες, δυνατούς και όμορφους να ξέρουν όλα τα μυστικά του κόσμου. Να είναι τις νύχτες τρυφεροί σαν την άνοιξη και την μέρα μυστήριοι σαν την θάλασσα και τα δάση τα πυκνά. Θέλουν να νοιώσουν για μια ακόμη φορά την σιγουριά της πίστης και την  γλυκειά ελαφράδα της απιστίας. Το μεθύσι της αγάπης και το τρυφερό δάγκωμα της ζήλειας. Την βαθειά και ανακουφιστική ανάσα της αγκαλιάς. Το άλλο σώμα.


 Και τότε, κάπου εκεί και αφού σου γεμίσουν φλυαρία το μυαλό, αρχίζουν να βαριούνται και να φεύγουν και δεν θέλουν τίποτα πια. Η νύχτα έχει πέσει, τα φώτα έχουν ανάψει, και κάθε νοσταλγία μοιάζει με οριστικό και αποφασισμένο από το σύμπαν γεγονός. Και συ πας για ύπνο νικητής και νικημένος, και σα να γελάς στο μαξιλάρι σου, χαίρεσαι που ακόμα μπορείς  και νοιώθεις, νοιώθεις δεν έχεις γίνει πέτρα, πέτρα εσύ δεν θα γίνεις ποτέ, αφράτο χώμα θα γίνεις και αυτό  σαν έρθει η ώρα σου…

10 σχόλια:

  1. ...αυτά τα άτιμα βράδια, οι ώρες είναι τεντωμένες επίτηδες και το IQ θαρρείς διπλασιάζεται τα κατα τ'άλλα καμμένα κύτταρα της μνήμης σε ξαφνιάζουν δουλεύοντας πυρετωδώς για την καλύτερη σάρωση των ανεκπλήρωτων ... κι όλοι οι φόβοι χορεύουν γύρω γύρω όλοι .. κι αυτό το σύμπαν στο τέλος που σου ζητά να καταπιείς ολόκληρο το πακέτο πως να το χαρακτηρίσω ?? ....εγώ κρατάω τους χρωματιστούς ουρανούς και μια φωνούλα στο διπλανό δωμάτιο που βλέπει όνειρο και παραμιλάει και πάω για ύπνο χαμογελαστή ... :) (ντίνταντούντα) :-**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μπλόγκ είναι μια ευαίσθητη αγάπη,που η ισορροπία του εξαρτάται κατά πολύ και από τα σχόλια που με τρυφερότητα ακουμπάτε εδώ,όλοι σας. Η αλληλεπίδραση είναι αναπόφευκτα αναγκαία και εξαιρετικά πολύτιμη για αυτόν που εκτίθεται γράφοντας.
      Ευχαριστώ που με αφήνεις να γευτώ την ευχαρίστηση που νοιώθεις,φιλιά :)

      Διαγραφή
  2. Το να νιώθεις είναι επιτυχία.. οι επιθυμίες :) μας σέρνουν από τη μύτη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι παντοδύναμες και ατίθασες και αλωνίζουν τις ζωές μας. Το ξέρουμε και το ξέρουν :)

      καληνύχτα φιλαράκο μου :)

      Διαγραφή
  3. Συναρπαστικά κι όμορφα όλα τα "θέλω" των επιθυμιών μας, αυτά τα Φθινοπωριάτικα δειλινά του Σεπτέμβρη.
    Η γεύση του "Χ" στο τέλος είναι πάντα γλυκόπικρη.
    Το καλό πάντως είναι, πως τσιμπάς έστω το βαθμό της ισοπαλίας και πας παραπέρα.
    Σου αφήνει δλδ κι ένα μικρό περιθώριο για να σκάσει γελάκι στο μαξιλάρι επάνω ;)
    Ντι, έγραψες πάλι!!!!!!
    Μου άρεσε και η ετικέτα :)
    Πολλά φιλιά
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο μου,
      ξέρεις πως το χιούμορ,είναι ικανό από μόνο του να σε σώσει από κάθε κατρακύλα :)

      Σε φιλώ πολύ και σ ευχαριστώ ακόμα πιό πολύ :D

      Διαγραφή
  4. συμφωνώ με όλο το σχόλιο του Γιώργου Βαρβάκη

    έγραψες!!!
    ναι!
    έγραψες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Νάσαι καλά βρε κοριτσάκι μου αγαπημένο. Καληνύχτα με όνειρα χρωματιστά,φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Τί ονειρικό ταξίδι!!!

    Πολύ δυνατό!!!!

    και φιλιά και αγκαλιές:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θαλασσένια μου...
    στο νησί σου θάναι όμορφα τώρα. Θάθελα πολύ νάμουνα για λίγο εκεί.

    Την καλησπέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...