Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Της Ζωής.


Εκείνα τα χρόνια που η άνοιξη ήταν  άνοιξη και όλες οι εποχές στην θέση τους, μια τέτοια μέρα σαν την σημερινή που γιορτάζεται η Zωή, (καθόλου τυχαία μέσα στην καρδιά της άνοιξης), γινότανε σε ένα διπλανό χωριό ένα πανηγύρι. Γέμιζε το μονοπάτι της χαράδρας που οδηγούσε εκεί, χρώματα από κοριτσίστικα φουστάνια, (ανακατεμένα με το λαδί των νιόφυτρων φυλλωμάτων), και φωνές ανακατεμένες με γελάκια, που ανέβαιναν ψηλά και χάιδευαν τον ασπρογάλαζο ουρανό. Σαν φτάνανε, στρώνανε οι γυναίκες χάμω τις κουρελούδες και ακουμπούσανε πάνω τους τα καλάθια που είχανε μέσα το φαγί και το πιοτί. Στις πιο μερακλίδικες παρέες είχε ανατεθεί ο ρόλος του να φροντίσουνε για την μουσική· παραδίπλα τους, είχανε τους γύφτους, παραδοσιακούς καλλιτέχνες, με τα κλαρίνα, τα νταούλια και το ακορντεόν και περιμένανε να τελειώσει η λειτουργία. Γύρω τους μαζευότανε κόσμος πολύς· ανυπόμονα περιμένανε την ώρα που το μερμήγκιασμα της σπονδυλικής στήλης θα διέταζε τον χορό...




Τα νιάτα, αγόρια και κορίτσια, θέλοντας να απομακρυνθούνε  λιγάκι από την αρχέγονη επιτήρηση, κατεβαίνανε το μονοπάτι που οδηγούσε στον καταρράχτη και στην μικρή εκκλησία στην άκρη του γκρεμού. Χαιδεύανε οι άκρες των φουστανιών τις μαργαρίτες, και τα χαμηλωμένα ματοτσίνορα, τα δήθεν άφοβα μάτια των αγοριών που χλωμά από επιθυμία ακολουθούσαν τις διαταγές της σάρκας τους. Σε τέτοιους τόπους τότε συναντιόντουσαν οι νέοι με τον έρωτα, εκεί και με τα ανταμωμένα βλέμματα, αγαπούσαν ποθούσαν και μεθούσαν την ηδονή της επιθυμίας. Σαν έπεφτε το σούρουπο και όλα τελειώνανε, σιγά-σιγά συνέρχονταν οι άνθρωποι και όσοι είχανε κοινωνήσει με τον χορό, κουρασμένοι παίρνανε τον δρόμο του γυρισμού μαζί με όλους τους άλλους, ακόμη και  με εκείνους που αυτό το πανηγύρι δεν ήθελαν να τελειώσει ποτέ….

(Το πανηγύρι της Τσούκας)

18 σχόλια:

  1. Καταπληκτική αφήγηση,χρόνια περασμένα ,ποτέ ξεχασμένα!!!!!!!!!!!!Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις πόσο καιρό με τσιγκλάει αυτό το πανηγύρι;Να γράψω κάτι,ό,τι μούρθει στην κούτρα μου, για τότε;που ήμουνα μικρό κοριτσάκι και ζήλευα τους χορούς και τους έρωτες;
      Νά και εγώ! Σας το παραδίδω στα μάτια σας:))

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφη περιγραφή!

    [Με πήγες βόλτα στο πανηγύρι -άσε που έριξα κι ένα χορό ;-)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αλήθεια,τώρα και εγώ, θα έριχνα έναν χορό....Αλλά που;Πάνε χαθήκανε οι γιορτές και τα παμηγύρια...

      Διαγραφή
  3. Τι όμορφη πένα, γεμάτη από λυρισμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έ καλά,κόψτε κάτι! μια ανάμνηση κολλημένη στο μυαλό:))
      (ευχαριστώ!)

      Διαγραφή
  4. Οι φωτογραφίες κόβουν την ανάσα. Κι ύστερα έρχεται το κείμενο για να τη φέρει πίσω.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισορροπίες απαραίτητες·σαν την ανάσα:))
      Φιλιά πουλί μου!

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. 5-6 θαυμαστικά και πήραν τα μυαλά μου αέρα:)))
      θα με μαζέψει κανείς;

      Διαγραφή
  6. Μαγικό!!!!!!!!!!
    10(!)κι έφυγες :)))
    Φιλιά και πολλά πολλά "ΜΠΡΑΒΟ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πέρα απ΄οτην ωραία γραφή εγώ ζήλεψα αυτόν τον ωραίο καταρράχτη!
    Άντε να δούμε και δική σου γραφή... πέρασε καιρός.

    Καλημερένια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα κοπελιά μου...Δύσκολοι καιροί και λιγοστό το κέφι:)) Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  8. μόνο για αυτόν τον καταρράκτη θα ήθελα να επισκεφτώ την ομορφιά του τοπίου...

    καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και θα άξιζε τον κόπο,πίστεψέ με...Η ομορφιά του τοπίου είναι απερίγραπτη! Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  9. Μου θύμισες τις "βάθρες" της Σαμοθράκης... Πολύ όμορφες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...