Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

"Μην με αλλάξεις"

Το τραγούδι το ξεχώρισα από όλα όσα άκουσα στην σημερινή νυχτερινή μου βόλτα με το αυτοκίνητο,με την συνοδεία μιας ήσυχης φθινοπωρινής βροχής. «Μην με αλλάξεις» τραγουδούσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου,και χωρίς να το καταλάβω θυμήθηκα μια ανάρτηση που είχα γράψει κάποτε με τον τίτλο «…ένα φυτό,ή…μια αγάπη». Μου ήρθε στον νου ο  Δημήτρης ο Κούκος,που τόσο όμορφα συνδυάζει  τραγούδια με δικές του, υπέροχες ιστορίες.Επιτρέψτε μου να συνδέσω σήμερα αυτά τα δύο,(ανάρτηση & τραγούδι) ελπίζοντας να μην σας κουράσω με την επανάληψη.


(Στίχοι:Οδυσσέας Ιωάννου,μουσική-ερμηνεία: Β.Παπακωνσταντίνου)

Ένα φυτό,ή...μια αγάπη!

"Εγώ τώρα για την αναισθησία μου ήθελα να σας μιλήσω,μα πως ξεφεύγει η σκέψη και μπερδεύεται με άλλες,κουβάρι γίνεται ώρες-ώρες,βρίσκομαι τώρα να σας μιλάω για ένα λουλούδι της γλάστρας μου,στο μικρό μπαλκονάκι μου,που ο θεός μπαλκόνι να το πει,τόσο μικρό είναι.
Χρόνια πολλά το αγαπούσα και το φρόντιζα το φυτό αυτό,και κείνο με αποζημίωνε και γινότανε όλο και πιο φουντωτό και ψηλό και όμορφο,Λουλούδια δεν έβγαζε,μα είχε ένα υπέροχο φούξια χρώμα,χάνει στην φωτογραφία.Τα φυλλαράκια του, διάφανα ήτανε σχεδόν απέναντι στο φώς,με πιο σκούρες νευρώσεις.Το πρόσεχα σαν τα μάτια μου και κείνο με αποζημίωνε με την ομορφιά του λάμποντας.Όλους τους μήνες της καλοκαιρίας,από την άνοιξη έως το φθινόπωρο,πιο αγαπημένο για μένα λουλούδι δεν υπήρχε στο μικρό μου μπαλκονάκι.
Τους χειμώνες,το έπαιρνα μέσα,μην τυχόν και παγώσει ο τρυφερός κορμός του.Τότε πάθαινα και την μεγαλύτερη απογοήτευση γιατί καθώς άλλαζε περιβάλλον,μαράζωνε και σιγά-σιγά έπεφταν όλα τα φύλλα του και απόμενε να στέκεται άχαρο μονό με τα κοτσάνια του.Στεναχωριόμουνα να το βλέπω έτσι,όμως περίμενα την άνοιξη,ξέροντας ότι και πάλι θα φούντωνε και θα καμάρωνε λάμποντας στον ήλιο.Και έτσι πάντα συνέβαινε...

Κάπου εδώ μπάινει η αναίσθητη φύση μου.Φέτος αποφάσισα ερήμην του να το κλαδέψω χειμωνιάτικα,να μην στέκει έτσι ,χωρίς το όμορφο φύλωμα του.Και το έκανα,προσπαθώντας ασυνείδητα,να το φέρω στα δικά μου μέτρα,του πως είναι καλύτερα.Και κείνο αντιδρώντας με τιμώρησε.Δεν ξανάβγαλε φύλλα και κλαδιά,παρα πεισμωμένα,αφέθηκε να τελειώσει εκεί...

Περίμενα τον Μάρτη,περίμενα τον Απρίλη....

...Μάιος και τίποτα!Ο συνήθως τρυφερός κορμός του,ξύλο έγινε,χωρίς καθόλου χυμούς!Ένοιωσα σαν να έχασα έναν φίλο,που πολύ τον θύμωσα προσπαθώντας να τον φτιάξω να μου ταιριάζει.Και πόνεσα,και μετάνοιωσα,χωρίς όμως να είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξανακάνω κάποτε και πάλι.Και ας ξέρω ότι το δις εξαμαρτείν....Φύση ανθρώπου ατελής.

Σήμερα,αποχαιρέτισα για πάντα το υπόλοιπο της "αγάπης "που χρόνια μου έκανε παρέα.Στην θέση του φύτεψα ένα άλλο,ελπίζοντας ότι θα μονιάσουμε μαζί.Ποιός ξέρει,μπορεί αυτό να μου κάνει την χάρη και να μην με αναγκάσει να το κάνω να πονέσει.Και μπορεί σιγά-σιγά να το αγαπήσω και αυτό..."

16 σχόλια:

  1. .... ένιωσα οτι πολύ συχνά οι άνθρωποι επεμβαίνουμε στις ζωές άλλων ανθρώπων γιατί βλέπουμε κάτι που δεν είναι σωστό,όμως ξεχνάμε οτι για κάθε άνθρωπο υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή για την αλλαγή του ,την οποιά την ανακαλύπτει σιγά σιγά μόνος του και όχι με απότομες παρεμβάσεις ,στον έρωτα μάλιστα γίνεται χαμός γιατί ο εγωισμός μας τυφλώνει και δε θέλουμε να δεχθούμε οτι δεν ταιριάζουμε και προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλο .Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων όταν βλέπουν κάτι που δεν τους αρέσει, σκέφτονται οτι δεν πειράζει να συνεχίσουν γιατί θα αλλάξουν τη νοοτροπία του συντρόφου τους....καλά κρασιά δηλαδή...οι ψυχολόγοι φωνάζουν οτι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι ...μα τί να πω ...δύσκολο να τα βάλουμε όλα στη λογική .......

    .....και επειδή είμαι ζιζανιάκι :

    - << κύριε Πρόεδρε η γυναίκα είναι τρελλή !!!!!!!>>
    -<>
    -<< κοιμόμουν κύριε Πρόεδρε και μου ξύρισε το μουστάκι μου ..επειδή δε της άρεσε της μανδάμ ...>>
    - << χαχα πές και τα άλλα ... και το στηθος και την πλάτη σου ξύρισα ...>>
    - << παρακαλώ κυριά μου όταν έρθει η σειρά σας ...>>
    - << μα κυριε Προεδρε δε τα λέει όλα ...>>
    -<>
    - << την ακούτε κύριε Πρόεδρε ??? την ακούτε ?? έτσι ήταν πάντα θρασύτατη μα δεν άντεξα πιά ..."Μιχαλάκη μη αυτό" ..."Μιχαλάκη μη το άλλο".."ντύσου έτσι" .."πάρε αυτό" .."κάνε εκείνο" ....μπάφιασα ο άνθρωπος κύριε Πρόεδρε ..μπαφιασα ...δεν παλέυεται πια η καταστασή της >>
    - <<..σου ξύρησε και το στήθος λοιπόν ....>>
    - <<"σπανόΜιχάλη" με κατάντησε κύριε Πρόεδρε ..μόνο το ...με το συμπάθειο κιόλας δε ...>>
    - <>
    -<< αχ καλέ Κύριε Προεδρούλη μου ...τί να σας πω δε βλεπόταν ...ντρεπόμουν ..η εποχή εχεί αλλάξει ,τώρα οι άνδρες κάνουν fitness ...έχουν κορμί φέτες ...εγώ τι να σας πώ ...πώς θα πάω Μύκονο με το χιμπατζή ????..μα δε μπορώ άλλο Κύριε Πρόεδρε μου ...ντρέπομαι η γυναίκα ...τριχωτό τέρας με συνοδεύει ..αχχ αχχ αν ήσασταν γυναίκα θα με καταλαβαίνατε αχ αχ ... ζω ένα μαρτύριο ..ειδικά με το μουστάκι του,σαν τσέλιγκας ήταν, μα να μην θέλει να γίνει in ????axxx με τι οπισθοδρομικό άνδρα ζώ ....>>
    ...........
    Το Δικαστήριο όρισε ποινή για την Κυρία 3000 ευρώ πρόστιμο ως ηθική αποζημίωση .....
    εν το μεταξύ ο Μιχαλάκης είχε πάρει το νόμο στα χέρια του .....κράταγε την "ψιλλή" και την κούρεψε γουλί ,παρουσία δικηγόρων και θεατών ........:)))

    φιλάκια agrampellaki !!! πάλι έκανα τα ποδονιφτικά μου :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν θέλουμε ν΄αλλάξουμε αυτό που αγαπήσαμε ως τέτοιο, τι θα αγαπάμε μετά;

    Καλή εβδομάδα
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου θύμισες λίγο το Μικρό Πρίγκηπα και το τριαντάφυλλό του :)

    Πολύ καλογραμμένο, δεν το είχα διαβάσει παλιά...
    και όμορφα το ταίριαξες με το τραγούδι :)

    Φιλιά, Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ποδονίφτης,
    Τα είπες όλα και με μια ανάσα κοπελιά!Οι ίδιες παγίδες συνεχίζουν να μας αιχμαλωτίζουν και μας κάνουν να ξεχνάμε αυτονόητα πράγματα...
    .....
    Το πόσο θαυμάζω τον ποδoνίτφικο χείμαρό σου ΔΕΝ λέγεται!
    Φιλιά και πολλά θαυμαστικά κοριτσάρα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βάσια μου,
    Αναρωτιέμαι συχνά,(αλήθεια..) αν γοητευόμαστε από κάποιον για αυτό που στ'αλήθεια είναι,ή για αυτό που φανταζόμαστε πως είναι...Μακρύς ο δρόμος της επαλήθευσης και αινιγματικός μου μοιάζει! Σε αυτήν την πορεία κάνουμε πως δεν βλέπουμε τα όσα μας ενοχλούν και συνήθως εθελοτυφλούμε για να διαπιστώσουμε τελικά,όσα από την αρχή είχαμε διαβλέψει.Και μπορεί στην τελική να μην αγαπάμε κανέναν άλλον,παρά μόνο τον εαυτό μας...

    Φιλιά καλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νατασσΆκι μου,
    Συνεχίζουν να με απασχολούν τα "φαντάσματά" μου φαίνεται...Το τραγούδι που άκουσα στις όχθες της λίμνης τριγυρίζοντας, με κέντρισε και με ενέπνευσε έτσι...
    Φιλί,καληνύχτα και μια καλή-πολύ καλή βδομάδα εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τρυφερό όπως πάντα Ντίνα ....καλήν εβδομάδα :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπέροχες οι φωτογραφίες σου, γενικώς. Ματιά που μου αρέσει πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μην έχεις τύψεις ...
    Έτσι είναι η φύση ...
    Μπορεί και να μαραινόταν
    χωρίς τη βοήθειά σου ...
    Ίσως να τελείωσε κι από
    άλλους λόγους "μύκητες" !!!
    Καλή επιτυχία στο νέο σου φίλο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καμια φορά οι άνθρωποι αλλάζουν προς διαφορετική κατέυθυνση, καμιά φορά, απλά τελειώνει η υπομονή, η η ανοχή, καμιά φορά κουράζεσαι, καιμιά φορά η ζωή σε εκπλήσει...Καλά να είμαστε και να μη μετανιώνουμε για τίποτα.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες...!!!
    και πολύ αληθινό!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Side 21,
    Μωρέ ξέρω εγώ τι λέω! Άστα να πάνε...
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σοφία μου,
    ναι αλήθεια..!Να μετανοιώνουμε για όσα κάναμε και όχι για το αντίθετο!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...