Τους φωτογράφους στο χωριό μου, γραφικούς τους θεωρούσανε και ποτέ δεν τους πήρανε στα σοβαρά.Αυτό,εκείνα τα χρόνια,τότε που ήμουνα μικρό παιδί.Τριγύριζε ο φωτο-Τάκης στις πλατείες και στις γειτονιές και έψαχνε να δει πότε θα του δινότανε η ευκαιρία να φωτογραφίσει κάποιον για να βγάλει το μεροκάματο. «Να ο Καραλάζος» (αυτό ήτανε το επώνυμό του) "βγήκε παγανιά",ακουγότανε η φράση.Αυτή η «επαιτεία» να το πω έτσι, είχε μέσα της και μια έλλειψη (μικρή ίσως) αξιοπρέπειας,σαν να ζητιάνευε κατά κάποιον τρόπο και να παρακαλούσε τους πελάτες του.Δεν είχε σκεφτεί ποτέ του την παράμετρο που λέγεται φιλαρέσκεια του καθενός.Αν το είχε υποψιαστεί,θα περπάταγε πιο καμαρωτά και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.Δύσκολα χρόνια,λιγοστά τα λεφτά (έτσι τα λέγανε τότε,το «χρήματα» αργότερα το υοθετήσανε), μα ο Τάκης κουτσά-στραβά μια χαρά τα κατάφερνε.Παιδιά και μεις χαιρόμασταν και παίρναμε πόζες στον φακό μια στο τόσο και περιμέναμε με αγωνία πότε θα περάσουν οι μέρες για να πάμε στο σπίτι του φώτο-Τάκη να πάρουμε στα χέρια μας τις φωτογραφίες μας και να κατακτήσουμε την αιωνιότητα μέσα από αυτές.Ήτανε βλέπεις η ατάκα του φωτογράφου αυτή: «Αιωνίως θα υπάρχει η φωτογραφία σου,ακόμα και αν χαθείς εσύ,αυτή θα μείνει σαν ανάμνηση» συνήθιζε να λέει. Ακόμα θυμάμαι την μυρωδιά του μισοσκότεινου διαδρόμου,εκεί που η γυναίκα του, μια χοντρή ξανθιά χαρούμενη γυναίκα,μας είχε και στεκόμασταν ώσπου να ετοιμαστούν οι φωτογραφίες που με τόση ανυπομονησία μέρες περιμέναμε….
*************
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, με τις φωτογραφίες του φώτο-Τάκη να μας θυμίζουν τα χνάρια τους,οι φωτογράφοι πια δεν αντιμετωπίζονται με μειδίαμα,αλλά με τον απαιτούμενο θαυμασμό που επιβάλλει ένα επάγγελμα που δεν είναι πάντα τέχνη, αλλά μπορεί με σιγουριά να χαρακτηριστεί πετυχημένο,κανείς πλανόδιος καλλιτέχνης δεν θα μας παρακαλέσει για την «απεικόνιση μιας αιωνιότητα» και εγώ,θαυμαστής της καλλιτεχνίας τους χαμογελάω καθώς τριγυρίζω στα σοκάκια της πόλης μου και στις εξοχές του χωριού μου φωτογραφίζοντας αγριολούλουδα,λίμνες και ποτάμια,και συχνά έχω στην άκρη του μυαλού μου την φράση: «Να…ο Καραλάζος βγήκε παγανιά!»
(Όλο αυτό,για να σας παρουσιάσω το καινούργιο μου μπλογκάκι στο οποίο θα ανεβάζω τις φωτογραφίες μου! :))
Να η...Καραλάζα:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρέχω να κλεψω τριαντάφυλλο!!!:))
Με τη σειρά το κλέψιμο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποιος προφτάσει!!!
Ευχαριστώ για το άρωμα...
Βασίλη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γελάς μόνο εσύ με αυτό,πίστεψέ με!
Φιλιά...
Αντιγόνη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρισμένα όλα!Με την αγάπη μου...
Καλό Σαββατοκύριακο!
Τι καλό!!! Πολύ ωραία η περιγραφή, όπως πάντα άλλωστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέραααα!
Καιρός ήτανε να πολλαπλασιαστείς κι εσύ με ...καταβολάδες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να το δω και να το αξιολογήσω ...Καραλάζαινα.
Με το καλό!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φωτογραφίζεις μόνο ομορφιές...
Ματς μουτς
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Το χαρωπό κοριτσάκι με τα άσπρα ποια είναι???
ΑπάντησηΔιαγραφή:))))
Πήγα και έμεινα έκθαμβη στο καινούριο σου μπλογκ!
Καλορίζικοο!!
Σοφία,
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρεις...είναι θαυμάσιο να σε"πιστεύουν" οι φίλοι...!Και πολύ ενθαρρυντικό...Ευχαριστώ που σου αρέσει
Λύκε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν φυσικό επακόλουθο,ήρθε και αυτό!
Καληνύχτα...
aKanonisti,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι-ναι...Αυτό και είχα κατά νου!
Φιλιά...
νατασΆκι,
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
καλώς τη ζου-ζου μας!
Φιλακια...
Μαριάννα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν ποιό σου μοιάζει;
;-)
(και έλεγα,δεν θα το ρωτήσει κανείς;)
φιλί χαμογελαστό!
Xaxaxa!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα ήμουν ...σίγουρηηηη!!!
Φιλολογικό ήταν το ερώτημα!!
Κούκλα πάντααα και πρωταγωνίστρια στην παρέα!!
:)))
agrampelli.....δεν έχεις αλλάξει καθόλου :)) μπάμ κάνει οτι είσαι εσύ-έχεις κρατήσει αυτή τη ζωντάνια και την παιδικότητα - !!!! μου αρέσει πολύ η νέα σου δραστηριότητα !!!!!! δημιουργικό πλασματάκι περιμένουμε κι άλλες σκερτσόζες πόζες και εμπνεύσεις :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιες φωτογραφίες με τρελαίνουν!
Τις λατρεύω.
Καλώς σε βρίσκω
καλορίζικο το μπλογκάκι σου! τυχερά τα λουλουδάκια που θα κλείνουν ματιές στην κυρία αιωνιότητα! ;-) ξ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοδονίφτης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν άλλαξε,και τίποτα ίδιο δεν είναι,ευτυχώς..!
Φιλιά πολλά & άλλα τόσα!
Βάσσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔική μου η χαρά...και είναι μεγάλη!
Φιλιά..
Ανώνυμη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κυρία αιωνιότητα,ποσώς αχολείται με την πάρτη μας;-)
...
τα λουλουδάκια μας,σας στέλνουν την δροσιά τους :))
Με γειά σου! Μην σε κλέψει η φωτογραφία και σε χάσει η λογοτεχνία όμως. Σε πειράζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και καλό φθινόπωρο. Έρχομαι και στο άλλο.
κοπέλλα με το καναρινί,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω να κρατήσω τα δυό καρπούζια μου στις δυό μου μασχάλες
:)))
Φιλιά καναρινιά μου...
Μου θύμισες τους φωτογράφους στο Λουτράκι. Τότε ήταν πάρα πολλοί, δεν ξέρω γιατί. Σε "πυροβολούσαν" απρόσκλητα και απρόσμενα εκεί που περπατούσες. Υποψιάζομαι ότι δεν έβγαζαν με την πρώτη τις φωτογραφίες γιατί οι περισσότεροι "πελάτες", μπουχτισμένοι από τους πολλούς φωτογράφους και τα πολλά μαγαζιά "φωτο-..." δεν ήθελαν να βγάλουν άλλες και οι φωτογράφοι μάλλον δεν πατούσαν το κουμπί αμέσως, γιατί, αν έβλεπαν ότι τους καθόσουν, "ξανατραβούσαν" έτσι "για να βγει πιο καλή". Αν έβγαζαν όσες προσποιούνταν ότι τραβούσαν, θα ξόδευαν μιά περιουσία σε φιλμ... Αναρωτιέμαι αν ακόμη ανθεί το επάγγελμα εκεί. Θα πάω να το εξακριβώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή