Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

«Το μαντολίνο»


Πως κάνει  να…και ξαφνικά ξεπετάγεται μια ανάμνηση από το πουθενά! Όμορφη σαν ανοιξιάτικο πρωινό, από αυτά που τα θυμάσαι και χαμογελάς. Και τα μάτια σου γεμίζουν από κάτι ακαθόριστο που κανείς άλλος δεν μπορεί να ξεδιαλύνει. Και είναι τόσο νοσταλγικό, που ούτε να το κουβεντιάσεις καλά-καλά θέλεις, παρά μόνος σου να το αναπολήσεις χαμογελώντας Έτσι και πριν λίγο!  «Στην τηλεόραση, έχει ο Παπαδόπουλος την Ζωή Φυτούση» μου λέει η φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου. Και ξαφνικά με πλημμυρίζουνε εικόνες και μια όμορφη θύμηση…

………

Κυριακή πρωί. Μικρό παιδί ήμουνα. Εκείνα τα χρόνια, ο πατέρας στο σπίτι σπάνια ήτανε. Έλειπε όλη την βδομάδα στην μεγάλη πόλη για την δουλειά του. Με την μητέρα μεγαλώναμε, και ήτανε εκείνη κάτι σαν μάνα και πατέρας μαζί, έτσι έπρεπε, πως αλλιώς να μας κάνει ζάφτι, ζωηρά, όπως όλα τα παιδιά που ξαφνιάζονται από την ομορφιά του κόσμου και θέλουνε όλη μαζί να την δοκιμάσουνε και να την χαρούνε.
Αυτό λοιπόν το πρωινό της όμορφης Κυριακής, με τον πατέρα στο σπίτι και μια αίσθηση ασφάλειας και αγάπης να με συντροφεύει, κοιμάμαι και μέσα στο όνειρο ακόμη βρίσκομαι. Από κάπου μακριά, ακούγεται το ραδιόφωνο…  «Φέρτε μου ένα μαντολίνο»..τραγουδάει η ζωή Φυτούση, Και κείνη η μουσική, τόσο όμορφα με κυριεύει, ανοίγω αργά-αργά τα μάτια μου, μου αρέσει τόσο ο ήλιος που μπαίνει από το παράθυρο ,οι καθησυχαστικοί  πρωινοί ήχοι του σπιτιού…Χαμογελάω! Ο πατέρας μου στο διπλανό δωμάτιο έχει ξυπνήσει, θα πίνει μάλλον τον καφέ του στο τραπέζι με το πλαστικό  τραπεζομάντιλο, έχει ανοίξει το ραδιόφωνο και ακούγοντας μουσική θα ρίχνει μάλλον ζεστές ματιές στην μητέρα μου, και κείνη σαν και μένα, θα χαμογελάει και αυτή….

Την αγαπώ την Ζωή Φυτούση! Κάθε που την ακούω να τραγουδάει το μαντολίνο, ξαναβρίσκομαι σε κείνη  την πρωινή «αγκαλιά» και τόσο όμορφα νοιώθω… 

18 σχόλια:

  1. buongiorno principessa..... !!!
    να τρυπώνει έτσι αυτός ο ήλιος συχνά τις κυριακές ξαφνικά και να γεμίζει την ψυχή σου γλυκά, η μελωδική σου ανάμνηση .. ξ ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα τι να σου πω;
    Ότι ήταν ένα από τα τραγούδια που τραγουδούσε πολλές φορές ο πατέρας μου που τον έχασα πέρσυ;
    Δεν κατάλαβα αμέσως ποιο τραγούδι εννοούσες... Το αγαπώ πολύ αυτό το τραγούδι.

    πολλές καλησπέρες
    (στο κλαμπ των ευαίσθητων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα, έχει πει τόσα και τόσα καλά τραγούδια που συνόδεψαν χαρούμενες και μη, στιγμές της ζωής μας έτσι που αισθανόμαστε ότι η Ζωή είναι σαν μια μακρινή μας θεία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την είδα.
    Εχω τραγουδήσει φάλτσα το μαντολίνο στα πρώτα του ακούσματα στο ραδιόφωνο.
    Κράτα τις Κυριακάτικες αγκαλιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τετοια δικα σου κειμενα απλα επιβεβαιωνουν αυτο που εγραψε η πεντανοστιμη στο Buzz για σενα.
    Καλημερες, καλη Κυριακη!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά, κάθε φορά που σε διαβάζω,είναι σαν να με παίρνεις μαζί σου!!!!με ταζιδεύεις σε παρόμοιες δικές μου αναμνήσεις.Τόσο απλή η γραφή σου,μα μιλάει κατευθείαν στις καρδιές μας,να είσαι καλά και να γράφεις!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στα λόγια σου στέκομαι και τον τρόπο που μας δίνεις τις αναμνήσεις σου.
    Έτσι έρχονται και δικές μας στο μυαλό, απλά και φυσικά.
    Όμορφα που γράφεις!!!

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λοιπόν, αυτό τραγούδι, ούτε το συμπάθησα, ούτε και το κατάλαβα ποτέ...Ωραία η φωνή, υπέροχη η μουσική, αλλά οι στίχοι ασύνδετοι, χωρίς νόημα...
    Το παράθυρο με τα κουρτινάκια, υπέροχο!!!
    καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ξ.
    "Πριγκιπέσσα" ή όχι,(τέλειο το τραγούδι!)κάθε που θυμάμαι αυτό το πρωινό,γεμίζω φως μέσα μου και γλυκό χαμόγελο...
    Καλημέρα καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μετεωρίτης,
    "εκλεκτικές" συγγένειες...
    Φιλιάαα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. monahikoslikos,
    Καλημέρα...
    Η Ζωή Φυτούση ακόμα μας συγκινεί όλους,απ ότι αντιλαμβάνομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιαγια Αντιγόνη,
    Σαν να σ΄ακούω!
    :))

    (εγώ να δεις φάλτσο!)
    Καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αντώνη,
    νοιώθω χαρά με την εκτίμησή σου και είναι μεγάλη μου τιμή που η πεντανόστιμη με περιέγραψε τόσο όμορφα!
    Σας αγαπώ!
    (φιλιά στα πατουσάκια σας!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ανώνυμος,
    Πόσο μακρυά σε ταξιδεύω;Πρόσεχε μην χαθείς!
    :))
    (...δεν είναι και τόσο άγνωστη για μένα,ο ανώνυμος νο 2)
    (χιχι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Thalassenia,
    Όλοι μας έχουμε όμορφες αναμνήσεις..μόνο που τις ξεχνάμε συχνά,και είναι κρίμα...

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Artanis,
    Και έλεγα μέσα μου,τόσο όμορφο παράθυρο,κανείς δεν θα το προσέξει;
    :))
    Σοβαρά,και μένα μου αρέσει!Της μαμάς μου έργο είναι...
    Φιλί και αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαίρη Σάββα,
    τόσο λεπτή και ευγενική η παρουσία σου πάντα..
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κερνάω κουβεντούλα...