Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

2010


Ξέρω..."πήξαμε" στις ευχές...Μα δεν μπορώ να αντισταθώ σε άλλη μία!Αυτός ο χιονάνθρωπος φτιαγμένος για τα παιδιά,με την αισιοδοξία που δανείζεται από αυτά ας μας ευχηθεί για το νέο έτος,με την προτροπή να κρατήσουμε την αθώα ματιά μας και να χαρούμε με τους ανθρώπους μας μέρες που είναι...


Καλή χρονιά να έχουμε!




Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Μια όμορφη ανάμνηση…



Ο μπάρμπα Γιάννης, ήτανε ο τελευταίος τεχνίτης της παραδοσιακής βάρκας στα μέρη μας. Ένας άνθρωπος της λίμνης. Έζησε κοντά στο νερό, μέσα στο νερό, για το νερό. 

 
Είχε αυτήν σοφία που έχουνε οι άνθρωποι που δουλέψανε πολύ, και μιλήσανε λίγο στην ζωή τους. Πίναμε τσίπουρο μαζί του στο μπαλκονάκι της καλύβας του, και γέλαγαν τα μάτια του και η ψυχή του! Αυτό είναι το «δάκρυ της Παναγίας» μας έλεγε καθώς το κατάπινε αργά-αργά. 



Ο μπάρμπα Γιάννης ,δεν υπάρχει πια Και μείς νοιώθουμε τυχεροί που τον γνωρίσαμε κάποτε, έστω για λίγο, αυτόν και την εξαιρετική τέχνη του.


Σήμερα, βρεθήκαμε τυχαία  εκεί που κάποτε έζησε, τον ξαναθυμηθήκαμε, μελαγχολήσαμε και νοσταλγήσαμε συνάμα, φωτογραφίζοντας  την γειτονιά του…


Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Μια νύχτα "μαγική"




Απόψε, είναι μια νύχτα μαγική! Τραγουδάμε τα κάλαντα! Κι εγώ θυμάμαι τότε που ήμουνα παιδί, και βγαίναμε στις γειτονιές νυχτιάτικα…
…………………

Εκείνα τα χρόνια, το κρύο «μεγάλο» ήτανε. Χιόνι έπεφτε πολύ και τα πόδια μας, μέσα στις λαστιχένιες μπότες που με το παραμικρό τρύπαγαν, μονίμως βρεγμένα και παγωμένα ήτανε. Αυτό βέβαια  δεν μας αποκαρδίωνε και ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο για να τριγυρίζουμε στις γειτονιές παίζοντας χιονοπόλεμο και «γλύστρες» στις κατηφοριές ,τα δύο αγαπημένα μας παιχνίδια.
Καθώς λοιπόν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, η μεγάλη μας χαρά και έξαψη, ήτανε για τα κάλαντα! Ξημερώματα έπρεπε να τα «πούμε», αυτό ήτανε το σωστό, και για αυτό προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να αποσπάσουμε την υπόσχεση (από τις μανάδες μας κυρίως) πως ναι, φέτος είμαστε αρκετά μεγάλοι για να μπορούμε να συμμετέχουμε στην παρέα, που θα τραγουδούσε τα κάλαντα ξυπνώντας τους κοιμισμένους νοικοκυραίους. Και σαν παίρναμε τη υπόσχεση νοιώθαμε τέτοια ικανοποίηση που ψηλώναμε θαρρείς δέκα πόνους παραπάνω.
 Μέσα στο κρύο χειμωνιάτικο ξημέρωμα όλη η παρέα, ένα νοιώθαμε να είμαστε, έτσι καθώς φοβόμασταν και λιγάκι, μικρά παιδιά που ήμασταν. Και τραγουδάγαμε με τις φωνούλες μας τις παιδικές με την συνοδεία των σκυλιών που γαυγίζανε και κείνα, και οι πόρτες άνοιγαν για να μας «κεράσουν» με χαρά οι περισσότερες, με εξαίρεση κάποιες ελάχιστες που παρέμεναν κλειστές.
Κάπου στο ξημέρωμα, μετράγαμε και μοιραζόμασταν το ταμείο μας. Και καθώς η μέρα άρχιζε να φέγγει και η νύχτα έπαυε να μας τρομάζει, χωριζόμασταν και τρέχαμε ο καθένας προς την «αγκαλιά» του σπιτιού του με μια περηφάνια ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μας, και μια μεγάλη χαρά καθώς θα εξιστορούσαμε όσα μας είχανε συναρπάσει αυτό το όμορφο Χριστουγεννιάτικο ξημέρωμα…

……………………..

Περιμένω λοιπόν απόψε μέσα στην  νύχτα να ακούσω και πάλι τα κάλαντα, καθώς θα τα τραγουδάνε οι παρέες (όλο και πιο σπάνια βέβαια),και σας ορκίζομαι πως όποια ώρα και νάναι, θα ξυπνήσω και  θα βγώ στό μπαλκόνι μου να τους καλωσορίσω…

Να περάσετε τις γιορτές όπως λαχταράτε!!!

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Κάτι σαν γιορτή...


Το γιορτάσαμε και φέτος! Ποιος νωρίτερα ποιος αργότερα, το χριστουγεννιάτικο δέντρο τώρα πια, 13 του μήνα μάλλον βρίσκεται σε κάθε σπίτι , για να μας θυμίζει πως έρχεται η  γιορτή, που στην καρδιά του χειμώνα  μας μιλάει για την γέννηση. Έτσι ,για να θυμόμαστε πως τα πάντα ξεκινάνε από την αρχή, και κανένα τέλος δεν έχει την δύναμη να μας  τρομάζει.








Το στολίσαμε και μείς το δεντράκι μας  με τα παιδιά να έχουν τον πρώτο λόγο  σε αυτή την μικρή γιορτή. Και ήτανε ένα όμορφο βραδάκι αυτό, με γέλια, φωνές και Χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια Και το χαρήκαμε με το παραπάνω για μια ακόμη φορά, με λίγο χιόνι στα γύρω βουνά (επιτέλους) και αρκετό κρύο μέσα στη πόλη!


Καλά Χριστούγεννα !



Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009